Tag: vijfdingen

Bomenbrief
De gemeente had ons nodig. Of we even wilden laten weten welke nieuwe bomen we in onze straat wilden. We mochten slechts kiezen uit twee en geen idee of we hier lang genoeg zullen wonen om er veel van terug te zien, maar toch aardig, die suggestie dat het ze uitmaakt wat je ervan vindt. De esdoorn zou mooi rood worden in de herfst, maar uiteindelijk hebben we toch voor de inheemse linde gekozen. M. hoopt nu op de variant ‘Brabant’.

Boodschappenlijstje Voedselbank
Ik vind het nooit zo geslaagd als mensen aan de deur komen of voor de supermarkt om geld vragen. Wie wel? En deze vrouw stond zelfs in de supermarkt in plaats van ervoor! Alleen bleek ze niet om geld te vragen, maar namens de Voedselbank om boodschappen. Slimme actie natuurlijk, op zaterdagochtend, en ook wel sympathiek. Wij wilden graag iets voor baby’s kopen, dus hebben Brinta en een paar potjes fruit gekocht. En daarna voelden we ons helemaal akelig. Wij hebben het zo goed, kunnen alles kopen wat we nodig hebben, en zijn nu al zo verwend met allerlei hulp en spullen.

Geheugensteuntje
Het gaat op zich prima, hoor, niet echt last van zwangerschapsdementie. Maar als M. ‘s avonds de was uitzoekt en vraagt of ik de rest de volgende dag wil doen, dreigt het fout te gaan. Ik vind het niet meer dan logisch om het te doen, aangezien ik met verlof ben en me nog zo goed voel, maar het ook daadwerkelijk doen is een tweede. Ik kom de wasmachine ook niet zomaar tegen, want hij staat in de berging, misschien is dat het probleem. In ieder geval: een briefje klaarleggen helpt, ook zonder terug te lezen wat erop staat. Moet ik alleen niet vergeten om het klaar te leggen…

Griesmeel
Nog een resultaat van de zoektocht naar min of meer wat gezondere koekjes: griesmeelkoekjes! Geïnspireerd op dit recept. Ik heb ze nu al een paar keer gemaakt, maar dan met citroenrasp/-sap in plaats van met kokos en venkel (want M. lust geen kokos, we houden allebei niet van venkel en daar mag je ook niet veel van hebben als je zwanger bent). Met ‘niks’ en jam zijn ze trouwens ook lekker. Ik denk alleen dat ik eerder banaan in plaats van ei heb gebruikt (toch zwangerschapsdementie?), want afgelopen week gebruikte ik ei en werden ze ineens gigantisch, haha.

Doos
Ik ben inmiddels wel een beetje klaar met babyshoppen en shoppen in het algemeen, dus internet biedt uitkomst als er toch nog iets nodig is. Want soms lijkt er toch nog ineens iets nodig. Misschien is dat dan nesteldrang (op het gebied van schoonmaken is daar helaas nog steeds weinig van te merken). Sommige webwinkels maken er echt een sport van om iets kleins in een zo groot mogelijke doos te stoppen. In deze doos zaten de enveloppen voor de geboortekaartjes en nee, zoveel kaartjes zijn we nu ook weer niet van plan om te versturen. Een bezorger bezorgde me wel een glimlach. En dat terwijl ik een beetje chagrijnig was over wat hij kwam bezorgen, want het paste zeker weten in de brievenbus, maar om de een of andere reden moest ik ervoor tekenen. Ik had hem binnengelaten in de flat en stond te wachten bij de voordeur. En te wachten… Uiteindelijk verscheen hij dan toch nog, enorm gehaast en enthousiast tegelijk: ‘O, sorry, sorry, ik had meerdere pakketjes, ik wist niet dat u zwanger bent, anders was ik eerst bij u gekomen. Bijna uitgerekend, denk ik?’ :)

(Een beetje gesmokkeld met het aantal foto’s dit keer, maar wie zegt eigenlijk dat alle dingen op één foto moeten staan?)

Dienblad
Een van de dingen die van het kraamzorgbureau in huis moeten zijn. Zodat we ontbijt op bed kunnen krijgen? Zodat het kraambezoek makkelijk van koffie en beschuit met muisjes kan worden voorzien? Wie zal het zeggen, maar het staat op de lijst. En wij hadden er geen. Het bleek ook nog best moeilijk om er een te vinden zonder ‘Home is where the heart is’ of een ander mierzoet cliché, maar uiteindelijk is het gelukt.

Puzzelstukjes
Een puzzel van 1000 stukjes maken, dat valt vast ook wel onder geschikte activiteiten voor tijdens je zwangerschapsverlof. En anders maar niet, dan ligt er hier alsnog een. Van Jan van Haasteren, deze, om precies te zijn.

Pakpapier
Afgelopen zondag ben ik door mijn vriendinnen en M. verrast met een babyshower. Totaal niet op gerekend en heel erg van genoten. Vooral omdat het geen typische babyshower was. Niet dat ik ooit op een babyshower ben geweest, maar ik stel me er iets afschuwelijks bij voor, inclusief bellypaint, het proeven van babyvoeding, inschatten hoe dik de Buik is, wie het snelst een luier kan verschonen… Het quizje van C. (ik besef nu dat ik allerlei vriendinnen C. heb, maar oké) was in dat opzicht heel goed te doen, al ben ik nog steeds een beetje in shock door het gegeven dat baby’s zonder knieschijven schijnen te worden geboren. Verder was het gewoon thee, taart en gezelligheid bij het Centraal Ketelhuis, met wat kleine lieve cadeautjes en heel veel high fives van L.’s zoontje van 1 jaar. Perfect!

Boxkleed
Ik ben echt niet goed op de naaimachine. Lees: ik kan bijna niets. Ik loop nog steeds rond met het vage plan er beter in te worden, maar ik wil op dit moment niet op les en ik vind het altijd zo vervelend dat je er een heleboel spullen voor tevoorschijn moet halen en je (nou ja, ik in ieder geval) veel langer bezig bent met zaken als meten, knippen en strijken (waar ik ook al niet goed in ben) dan met het naaien zelf. Lekker op de bank kruipen met een handwerkje trekt me meestal gewoon meer. De laatste tijd ben ik voor mijn doen echter heel goed bezig geweest: ik heb na zo’n drie jaar de gordijnen uit onze oude flat korter gemaakt zodat ze hier kunnen hangen zonder over de grond te slepen en ik heb een boxkleed gemaakt. Of nou ja, feitelijk is het slechts een soort kussenhoes om een goedkoop dekbed dat min of meer in de box past. Maar toch! Ik wist niet eens meer dat ik dit stofje had, dus dat was een leuke verrassing, vind het er erg goed bij passen.

Koekjes
Als de weeën beginnen, schijn je een appeltaart te moeten gaan bakken. Oftewel afleiding zoeken, maar die appeltaart komt opvallend vaak terug. Ik associeer appeltaart vooral met kerst, want dan bakken M. en ik meestal een appeltaart naar het recept uit het Wannée Kookboek. En met de familie Doorsnee, want daar luisteren we dan meestal naar. Ik krijg nu prompt zin in appeltaart (ik heb toevallig ook allemaal appels liggen waar ik nog een bestemming voor moet vinden, gevaarlijk), maar ik wilde eigenlijk schrijven over deze koekjes. Ik heb nu wat meer tijd, dus ik kan vaker iets bakken. Maar dan het liefst wel iets wat niet al te moeilijk is. Bonuspunten voor als het ook nog eens niet al te ongezond is en toch lekker. Daar voldeden deze koekjes zeker aan (een van de redenen voor meerdere foto’s, ze zijn inmiddels op :)). Je maakt ze met o.a. pindakaas, banaan en havermout, het recept staat hier. Ik haalde trouwens lang geen vijftien koekjes uit het beslag, maar misschien waren die van mij wat groter dan de bedoeling was. En ik deed er geen kokos in, zodat M. ze ook kon eten.

Boekje Naaktslakkronieken
Het leek nogal een activiteit van ‘ja, want het is heel belangrijk om nog dingen samen te doen voor de baby komt’. Het lijkt ons sowieso belangrijk om dingen samen te doen en dit was niet per se zo bedoeld, want al een tijd geleden kaartjes voor gekocht. Maar we gingen naar Een flinke linkse vrouw van mugmetdegoudentand. Gespeeld door Lies Visschedijk en Marcel Musters, geschreven door Aaf Brandt Corstius. Een eenakter in onze eigen stad. Eerst nog terug naar huis om mijn band op te pompen. Ik dacht dat het kwam door mijn extra gewicht i.v.m. de Buik, maar later dat weekend bleek mijn band gewoon lek… Het was helemaal uitverkocht en er zijn in dat theatertje geen vaste plaatsen, dus we zaten ergens bovenin opgepropt. Ik zat nog voor de laatste deadlines en had dat weekend behoorlijk wat stress, maar het lukte wel om dat even los te laten. Gezien het gebrek aan comfort (inclusief een wild trappelende baby in mijn buik en de man voor me die zijn rugleuning steeds in mijn knieën duwde) was het echter ook niet erg dat het stuk niet zo lang duurde. En ik vond het goed, vooral het einde. Ook goed gespeeld. Ik zal niet spoileren, maar dit boekje (er staan foto’s in) kregen we na afloop uitgereikt en maakt het helemaal af.

Restjes garen
Het handwerken gaat natuurlijk gewoon door, zeker nu ik met verlof ben. Ik heb een tweede deken gemaakt, met wat meer kleur dan de eerste. En ook meer draadjes om weg te werken, iets waar ik een enorme hekel aan heb. Binnenkort meer hierover.

Vulpennen
Mijn notitieboekjesverslaving heb ik behoorlijk onder controle, ik heb al een hele tijd geen nieuwe meer gekocht (ik heb ook echt nog genoeg lege). Maar dan heb ik ook nog iets met vulpennen. Wat op zich vreemd is, want ik ben linkshandig en met links kun je niet echt handig met een vulpen schrijven, omdat je wat je hebt geschreven voortdurend dreigt uit te vegen. Mijn vulpennen houden er eigenlijk ook altijd mee op en/of lekken, en aangezien ik een dure ook waarschijnlijk wel zou weten te slopen, koop ik toch maar gewoon af en toe een goedkope nieuwe. Of twee. Om dan vervolgens ongetwijfeld weer gewoon met een reclameballpoint iets op een gebruikte envelop te krabbelen…

Kikkers en muizen
O, sinterklaassnoep. En M., die als regel heeft dat het vanaf de herfstvakantie ‘mag’. Ook op dat gebied probeer ik me een beetje in te houden. Die kilozak chocoladepepernoten die hier in de kast ligt is dan ook niet van mij, maar zo’n zakje kikkers en muizen moet kunnen. Gelukkig zijn die zo mierzoet dat een per keer wel genoeg is.

Reservedopje
Van de fitnessbal/yogabal/skippybal zonder handvaten/bal die ik heb gekocht nadat ik op L.’s exemplaar had gezeten bij Samen Bevallen. Nu ik hem eenmaal heb, hoor ik vooral van mensen dat zij er ook een hadden en er niks aan hadden, maar mijn rug vindt het ook nu al fijn dat ik er af en toe op zit, dus ik vind het niet zo erg als ik er uiteindelijk geen weeën op opvang. Bovendien was hij het geld al waard toen M. ging proberen de fitnessoefeningen die op de doos waren afgebeeld te doen :)

Polsbandje Marktrock
Uit de categorie ‘waarom ook niet’, die ik vaak te weinig benut. Het is al weer een maandje geleden, maar ik heb het bandje nog een tijdje omgehouden, gewoon omdat het zo fijn was. M. en ik gingen naar Marktrock, de editie van Vilvoorde in België. Vooral omdat we Slongs Dievanongs live wilden zien, een Antwerpse rapster. En omdat we wel zin hadden om nog een keer samen weg te gaan. Het autorijden is soms nog steeds moeilijk, maar we hebben er gewoon echt veel meer mogelijkheden en vrijheid door, daar kan ik gelukkig ook van genieten. Dit keer viel het ook niet mee, met veel vakantieverkeer en wegwerkzaamheden bij Antwerpen, maar we zijn heelhuids heen en terug gekomen. We hadden een hotel geboekt, dus we konden zo lang op het festival blijven als we wilden en de volgende ochtend ook nog rustig aan doen. Om een onbekende reden kregen we ook nog een gratis upgrade en hadden we ineens een gigantische hotelkamer. Het was prachtig weer, de sfeer was goed en we konden vooraan staan bij het optreden van Slongs. De hoofdact ‘s avonds was bovendien Clouseau, waar ik toch nog steeds een zwak voor heb. Ze kwamen met een enorme band en het werd een groot feest. De volgende dag een lekker hotelontbijtje, een glimp opgevangen van Samson en Gert (die dag was het voor de kinderen, het is en blijft ook deel van mijn jeugd) en lekker in de Standaard Boekhandel rondgestruind. Het klinkt altijd meteen dramatisch, dit pakt niemand ons meer af, maar dit pakt niemand ons dus meer af.

Cadeaukaart
Cadeaubonnen verdwijnen hier echt te vaak in een la. En dan maar hopen dat ze nog geldig zijn als ze weer opduiken. We zaten best in een goede flow, hadden een high tea gedaan, spullen gekocht voor de baby met VVV-bonnen en toen kwam ik deze bon tegen. Die bleek al bijna niet meer geldig, waardoor er een plan ontstond om hem te gebruiken tijdens een weekendje weg met schoonmoeder en schoonzus. We zijn naar Paleis Soestdijk geweest, waar ik vorig jaar al omheen rende. Het is helaas niet meer volledig ingericht, maar je krijgt toch een aardig beeld van hoe het eruit heeft gezien en we zagen o.a. het speelhuisje van Wilhelmina en foto’s van hofdame Henriëtte, dat was leuk. En je kunt er lekker lunchen. Wel jammer was dat er tegelijkertijd een tentoonstelling was met moderne kunstwerken, die nogal detoneerden met het paleis en soms gewoon een halve kamer aan het zicht onttrokken (ik zal hier wel niet elitair genoeg voor zijn). Terwijl we nietsvermoedend om ons heen stonden te kijken in het winkeltje begon een vrijwilligster ineens tegen ons te schreeuwen of we wel kaartjes hadden voor het paleis en dat de ingang daarvan heel ergens anders was. Toen we later via de juiste ingang het paleis betraden, kwamen we vast te zitten tussen twee rondleidingen en dreigde een bekakte groep neven en nichten voortdurend hun oma in rolstoel tegen ons op te rijden als we niet snel genoeg opzijgingen. Het had een surrealistisch tintje af en toe.

Label
We hadden vrijdag een trouwfeest en daarvoor moesten we dit label versieren, dat uiteindelijk in een perenboom kwam te hangen die het bruidspaar cadeau kreeg. Leuk klusje! We zijn niet zo heel lang geweest, doordat M. weer eens vertraging had waren we er maar net op tijd en zulk soort dingen worden zo langzamerhand toch wel wat vermoeiender. Ik was mee als ‘vrouw van’ en kende er niemand, maar we hadden het toch wel naar ons zin, want we konden dansen en er waren bitterballen en we konden er met de auto heen, al leek onze navigatie Genevieve wel weer een behoorlijk toeristische route te hebben bedacht. We waren trouwens in (het koetshuis van) Kasteel de Haar, en daar wil ik nu nog een keer heen om de rest te zien.

Tuitenwisser
Ik noem dit een flessenragger. Maar ze hadden ze in ieder geval gewoon bij de Blokker, waardoor het niet zo’n queeste werd als met het citroenstampertje van laatst. M. heeft ontdekt dat ze zelfgemaakte soep in een thermosfles mee kan nemen naar haar werk, en ik heb maar weer eens een hervulbaar waterflesje gekocht. Handig als die ook afgewassen kunnen worden. Meestal kies ik onhandige en/of lekkende exemplaren en loop ik daarna weer een hele tijd met een gewoon plastic flesje en raak ik er dan weer van overtuigd dat dat niet gezond is in verband met weekmakers en dergelijke en koop ik weer een andere. Over dit flesje heb ik trouwens zowaar geen klachten tot nu toe!

Waaier met papiervoorbeelden
M. en ik worden soms horendol van alle babyvoorbereidingen, alles wat we niet zelf kunnen (vrijwel alles wat met klussen, meubels in elkaar zetten en zware dingen tillen te maken heeft) en ieders mening overal over, maar van het geboortekaartje uitzoeken hebben we allebei erg genoten. Het kostte even wat tijd en verbazing over de smaak van de ander, maar uiteindelijk hebben we een bestaand kaartje aangepast en voelden we ons net echte grafisch ontwerpers. Helemaal tevreden. Nu volgt weer een minder leuk klusje: adressen verzamelen…

Weekoverzichten zijn denk ik mijn favoriete rubrieken op andere blogs (er zijn zelfs blogs die ik niet leuk genoeg vind om te volgen, maar waarvan ik wel de weekoverzichten lees). Ik ken mezelf echter, mijn fotografiekunsten en mijn telefoon-meeneemgewoontes; dat wordt niets. Vandaar deze versie: vijf voorwerpen die iets te maken hebben met de afgelopen week.

Rondbreinaald
Ik heb mijn babydeken afgekant! Hopelijk kan ik daar binnenkort een aparte blog over maken. Ik heb het op dunnere naalden gebreid dan ik eigenlijk wilde (2,5 mm), maar anders werd het gewoon echt niet strak genoeg. En ja, ik weet mijn naalden altijd krom te krijgen. Gelukkig zijn dit bamboe naalden. Ze buigen wel, maar breken (tot nu toe) niet. Verder tikken ze ook niet, en zijn ze niet te glad of te stroef. Favoriete tools! Rondbreinaalden sowieso, want daar passen veel meer steken op en je kan nog eens naast iemand zitten zonder het gevaar dat je diegene een oog uitsteekt.

Citroenstampertje
Veel thee drinken schijnt niet goed te zijn als je zwanger bent, dus ik probeer meer water te drinken. Een schijfje citroen erin vind ik dan soms wel lekker, alleen kon ik maar geen stampertje vinden. Ze leken ze echt nergens te verkopen, behalve in grootverpakkingen online. Totdat ik erachter kwam dat ze ze bij Dille & Kamille wel hadden. De eerste keer dat ik kwam waren ze op, maar afgelopen zondag kon ik nog net de laatste uit een bakje vissen. Dus nu heb ik er eindelijk een. Het is trouwens tegelijkertijd een rietje.

Hot Choc
Bij een woeste keukenopruimsessie een paar weken geleden kwamen we dit pakje tegen. Toch eens proberen. Het was smerig! En vooral heel, heel erg pittig; ik proefde eigenlijk alleen de Spaanse peper. Geen succes dus, de chocolademelk ging door de gootsteen en de rest verdween in de prullenbak.

Plantenlabel
We hebben een nieuwe onderbuurman, en helaas rookt hij. En lijkt hij daar zo ongeveer dag en nacht mee bezig te zijn. Heel vervelend en letterlijk verstikkend, ik heb het gevoel dat ik continu op moet letten als er ramen of deuren openstaan. Misschien overdreven, maar we maken ons zorgen over de gezondheid van onze baby. Uiteraard proberen we oplossingen te vinden, maar het is gewoon echt heel frustrerend dat één bepaalde gewoonte van één persoon zoveel invloed heeft. In een poging onszelf op te vrolijken, kochten we wat nieuwe plantjes. Die ook nog eens de lucht schijnen te zuiveren.

Otje Otter
Het kraampakket is bezorgd. Het kraampakket is een doos vol spullen die suggereren dat een bevalling een bijzonder bloederige, akelige toestand is. Om de zwangere af te leiden van dit feit, hebben ze er deze knuffel bij gedaan… Een otter in een zwembroek?