Nicole Teunissen

Veel breivlogs hebben altijd dezelfde opzet: breiers vertellen wat ze dragen, wat ze af hebben, waar ze mee bezig zijn, wat ze verder nog kwijt willen. Wie weet helpt dat stramien mij ook om weer eens wat te schrijven.

Ik vind het deze dagen te warm voor gebreide shirtjes, maar ik draag wel veel de paracord-armband die ik vorige week eindelijk heb gemaakt. S. kwam een keer van de bso met dat ze dat hadden geprobeerd, maar dat het niet was gelukt. Een tijdje later vond ik toevallig materiaal bij de kringloop: paracord en van die kliksluitingen. Toen natuurlijk weer heel lang niks, S. is alweer acht projecten verder, maar vorige week dacht ik: laat ik het eens proberen. De goede lengte afmeten en de sluiting bevestigen was even lastig, en de meeste mensen smelten de uiteinden zodat alles goed vast blijft zitten. Het duurde ook nog even voor ik dat aandurfde (ik heb het bij de gootsteen gedaan en het huis is niet in de fik gevlogen, bedankt voor je belangstelling). Het knopen vond ik dan weer simpel, ervaring met frivolité en kumihimo helpt dan toch. Het is een standaardknoop, die volgens mij allerlei namen heeft (cobra, square knot, weitas). Ik ga nog eens verder kijken welke knopen nog meer leuk zijn. Ik denk alleen niet dat ik alles kan maken, want dit paracord is vrij dik en de strengen zijn niet zo lang. Maar wie weet.

Ik had veel last van startitis en besloot mijn vierkantjes er nog eens bij te pakken. Ik heb een tijd geleden het plan opgevat om van al mijn restjes sokkengaren en crèmekleurig katoen dat ik nog had liggen vierkantjes te breien, en dan… dat weet ik nog niet echt. Een restjesdeken zou kunnen, maar misschien is een restjeskussenhoes realistischer. Al is het daarvoor niet nodig om in ribbelsteek te breien. Ik heb eens goed mijn voorraad doorzocht en in korte tijd iets van 20 vierkantjes erbij gebreid. Wel mooi om te merken dat ik bij vrijwel alles meteen wist waar het van was. Mijn idee was dat door de crèmekleur de andere kleuren wat meer naar elkaar toe zouden komen, dat het daardoor beter bij elkaar zou passen. Maar je ziet nu vooral mijn voorliefde voor blauw en donkergroen. Ze lopen niet weg en ze boden een fijne afleiding. Ik heb nu al mijn restjes verwerkt, dus ik moet nu eerst weer andere dingen breien. Van een deel van het garen heb ik nog wel genoeg voor meerdere vierkantjes, maar dat vind ik geloof ik niet zo leuk.

De sok waar ik aan was begonnen, heb ik weer uitgehaald. Dat ging zo. Ik twijfelde al de hele tijd over of de opzet wel rekbaar genoeg was. Ik had de German twisted cast-on gebruikt, en ik denk dat ik dat met een dikkere naald had moeten doen. Toen dacht ik: laat ik wat ik nu heb eens op mijn sock blocker doen. En toen klonk er een zeer onheilspellend geluid. M’n sock blockers zijn van hout en over het algemeen best mooi glad, maar ik had toch het idee dat de draad ergens achter was blijven hangen. Ik was bang dat er later ineens een gat in zou verschijnen en ik twijfelde dus al over de opzet, dus toen heb ik de sok maar weer uitgehaald. Ik zag overigens geen beschadigde draad, maar misschien heb ik niet goed gekeken. Ik zal het vanzelf tegenkomen als ik er weer mee ga breien. Dat is vooralsnog niet gebeurd, zoveel houd ik blijkbaar toch niet van sokken breien (ik vind het fijne meeneemprojecten, maar verder mwoah).

Ik werk vooral nog steeds aan de sjaal die ik hier nog niet ga laten zien. Die vordert wel, maar langzaam, omdat hij dubbelgebreid is en ik voor minimaal 2 meter wil gaan. Inmiddels is hij wel langer dan S., dus op naar M.’s en mijn eigen lengte. Om mezelf gemotiveerd te houden verplaats ik elke maandag een steekmarkeerder omhoog zodat ik kan zien wat ik in een week brei. Ik schrijf zelfs het aantal toeren op. Vorige week vestigde ik een nieuw record, wat betekent dat het goed gaat met de sjaal en slecht met mijn mentale welzijn.

Omdat ik mijn Ryo-trui af heb, mag ik nog steeds een nieuw kledingstuk kiezen om te maken. Inmiddels heb ik M. een tegoedbon voor een muts cadeau gedaan, dus die gaat er komen, alleen had ze het erover dat ze wilde wachten met kleuren kiezen tot ze een andere winterjas had gekocht. Gelukkig staat er geen vervaldatum op. Ik denk dat ik eindelijk mijn keus gemaakt heb voor het volgende project voor mezelf: de COOMO cardigan van ANKESTRiCK. Ik heb al veel vaker gekeken naar vesten met brioche, maar kon nooit echt iets geschikts vinden. Het is me snel te grof. Dit is trouwens geen brioche, maar fishermen’s rib. Ik weet nog niet hoe je dat doet, maar daar maak ik me niet zo’n zorgen over. Ik twijfel nog over of ik de knopen en knoopsgaten eraan zou willen. Ik denk dat ik het niet dicht zou doen, dus misschien niet, al vond M. de knopen leuk staan. Ik heb het idee dat je die rand er meteen aan breit, dus dan zou ik het wel al vroeg moeten beslissen. Ik moet het patroon eigenlijk gewoon gaan aanschaffen, ik heb het verdiend. Volgens mij is het garen ook in Nederland te verkrijgen, dus ik denk dat ik dat ga gebruiken, ik heb mijn oog al laten vallen op saliegroen.

Vandaag is het World Wide Knit in Public Day, maar ik heb niet in het openbaar gebreid. Daar hoeft het voor mij op zich ook niet die dag voor te zijn. Ik ben gisteren wel naar het Handwerkfestijn in Hoevelaken geweest. Ik ben er al vaker geweest en ik weet niet altijd zo goed waarom, want er is meestal vooral een heleboel oude rommel en het kan er snikheet zijn (het is grotendeels in tenten op het terrein van een kwekerij), en gisteren was het dat natuurlijk zeker. Maar ik moest er gistermiddag echt even uit, dus ik besloot toch te gaan. Laat ik het erop houden dat ik toch altijd wel graag door oude rommel struin, in de hoop iets leuks aan te treffen. Dit keer kwam ik weinig tegen, ik vond alleen een aanwinst voor mijn bescheiden maar geliefde collectie ‘boeken over breien’: Things I Learned From Knitting …whether I wanted to or not van Stephanie Pearl-McPhee. Klinkt veelbelovend, toch? Maar liefst 25 cent voor het goede doel (het Diabetesfonds). Ik lees haar blog en ik weet dat ze leuk kan schrijven. Dit is al een oud boek (uit 2008), dus haar leven ziet er nu anders uit, maar ik zal het vast met plezier lezen en instemmend knikken. Daarna nog een razendsnel smeltend maar lekker ijsje en toen weer naar huis. Vast beter dan thuis blijven piekeren.

Zomaar even een moment op dinsdagavond om je bij te praten over waar ik de afgelopen tijd aan heb gebreid. Nog steeds mijn favoriete copingmechanisme, en dat is de laatste tijd weer nodig.

Ryo Sweater
Ineens is deze trui toch af. Ik heb mezelf een schop onder m’n komt gegeven na de vorige blog. Het lukt me nog steeds niet goed om wat voor tubular bind off dan ook te doen, dus ik besloot het er aan de onderkant niet op te wagen en gewoon af te kanten in boordsteek. Het staat me nog helder voor de geest hoe dramatisch het was bij m’n Trove (die kon ik tot twee keer toe herstellen doordat de draad knapte bij het omkleden) en dan is dit toch iets meer hufterproof. Ik heb een beetje spijt dat ik bij de mouwboorden wel de moeite heb genomen, want dat is dus weer niet fantastisch gelukt en hopelijk houden ze het. En nu heb ik dus twee verschillende afkantmethoden gebruikt. Maar goed, ik heb bij de hals een of andere fancy opzet gebruikt uit het patroon, dus er zou hoe dan ook iets afwijken. De foto’s liet ik M. maken in de Botanische Tuinen in Utrecht om eens iets anders op de achtergrond te hebben dan een halfdode klimop, al was het eigenlijk iets te warm om de trui aan te hebben (ik droeg hem dan ook niet in de vlinderkas!).

Ik schreef er al eerder over, maar in het voorpand en de mouwen zitten ‘caliper cables’, en die raad ik af. Het resultaat is wel mooi, maar wat een gedoe. Het zijn lange lussen die je over andere steken kruist. Ik kreeg ze zonder kabelnaald niet goed, maar ik ben extreem goed in het kwijtraken van kabelnaalden terwijl ik ermee bezig ben, dus dat was weer vermoeiend.

Gelukkig had ik voldoende garen gekocht, want ik heb wat meer gebruikt dan voor mijn maat genoteerd stond. Ik denk dat ik de mouwen en het lijf wat langer heb gebreid. Ook wel fijn om niet al te veel over te hebben, ik heb de laatste bol aangebroken.

Patroon: Ryo van Reiko Kuwamura
Garen: Ulysse van De Rerum Natura in de kleur Fusain
Naalden: 3,25 mm

Sokjes
Iemand uit mijn omgeving heeft een baby gekregen, en daar wilde ik graag iets kleins voor breien. Ik weet niet wat het is met m’n babybreisels, maar ik heb zo vaak dat ik twijfel over de maat. Nu ook weer, terwijl ik ze naast sokjes van m’n eigen baby’s heb gehouden. Zijn babyvoetjes echt zo klein? Ik ga ze maar gewoon snel opsturen.

Patroon: Tiny Toes Baby Socks van Woolen Cottage
Garen: Basic Sock van Wol met Verve, in de kleur Dark Moss (restje van m’n Musselburgh)
Naalden: 2 mm

Sokken
Ik ben toch maar begonnen aan sokken van het garen dat ik zelf verfde bij een workshop van Draadkracht op de Breidagen (hier lees je daar meer over). Ik heb maar één streng en ik weet niet hoe het uitpakt als ik ermee ga breien (wel een leuke verrassing), dus sokken leken me een veilige keus. Het is kleurrijk, dus ik ga er ook geen werkje in breien. Nog steeds blij met deze speciale sokkennaaldjes (CraSy Trio van addi), ik overweeg om ze ook van 2 mm te kopen.

Verder ben ik nog steeds bezig met de sjaal die ik hier niet ga laten zien tot hij af is. Ik had hem mee op het weekendje weg met de schoonfamilie naar de Veluwe (eindelijk was er eens niemand ziek, hoera) en ben er wel weer wat verder mee gekomen, maar op vakantie heb ik ook een aantal steken een flink eind moeten laten vallen om een paar foutjes te herstellen. Dat is gelukt, maar was toch een minder moment, vooral omdat ik nu natuurlijk nog meer foutjes vrees. Er zijn mensen die die dan gewoon laten zitten en daar prima mee kunnen leven, maar ik behoor meestal toch niet tot die mensen.

Ook het idee van de gebreide tas dringt zich de laatste tijd weer op, en ook die ga ik hier nog niet laten zien. Nu valt er ook nog niet veel te laten zien, maar het is me wel eindelijk gelukt om de vorm die ik wilde te krijgen, met dank aan speciaal patroonpapier (gratis online te vinden) met hokjes in de juiste verhouding van gebreide steken. Misschien kende je het al lang, maar ik vind het een revelatie. Het zou zo leuk zijn als het me lukt om dit af te maken. Al maak ik me nu al zorgen over de voering, waar waarschijnlijk een naaimachine bij komt kijken (terwijl ik dus eigenlijk niet kan naaien).

Volgens de zelfbedachte regels waar ik me niet eens altijd aan houd, mag ik nu ook een nieuw kledingstuk uitkiezen om te breien, omdat mijn trui dus af is. Totale keuzestress, dus ik wacht even af of dat vanzelf duidelijker wordt. Ga ik nog voor een zomershirtje, ook al komt dat dan misschien pas na de zomer af? Wat voor shirtje dan? Een patroon dat ik al heb? De Anna Tee en de Moon Set Tee zou ik allebei nog wel een keer willen maken. Of een effen Hikari, dus zonder die driehoeken, zodat ik hem zeker niet hoef door te knippen om er een stuk tussen te zetten als hij te kort dreigt te worden (uiteindelijk heb ik die van mij niet doorgeknipt, maar de dreiging was serieus). Of toch een heel ander patroon? Ga ik alvast een Musselburgh voor M. breien? En nog een effen voor mezelf? Enorme sjaals, houd ik ook enorm van. Ga ik eindelijk Sandbank nr 3 breien? Een van de vele patronen van Stephen West, waar het nog steeds nooit van is gekomen? O, en er ligt nog ergens een Christmas gnome in delen. De eerste speelde een glansrol in de kerstbingo van mijn paboleerteam, hij werd als allereerste gekozen van de prijzentafel (vertelde zij niet zonder enige trots), maar dat betekende dus ook dat ik hem niet mee terug nam, tot verdriet van mijn kinderen. Er moest er een voor onszelf komen, maar… kerst kwam eerder. Volgens mij heb ik alle delen behalve de baard, maar dat betekent dat ik hem vooral nog in elkaar moet zetten, en je weet wat voor hekel ik daaraan heb. Kerst dit jaar lijkt me een goede deadline.

Waar te beginnen? Bij de projecten van de vorige keer, natuurlijk. En dan niet te moeilijk doen, niet te ver afdrijven, gewoon vertellen en posten, anders komt het er weer niet van.

Ik ben nog steeds bezig aan mijn Ryo. Ik wilde eerste de mouwen doen omdat die me vaak zo tegenstaan, maar mouw 2 week af van mouw 1 en ik had natuurlijk weer niet goed bijgehouden hoe ik mouw 1 precies had gebreid. Dus nu ben ik mouw 2 opnieuw aan het breien. En die caliper cables blijven irritant. Oftewel: de trui werd in een hoek gesmeten. Wel in een Efteling-tasje, want daar zijn we in de herfstvakantie een paar dagen geweest om te vieren dat we 12,5 jaar getrouwd waren. Dat was fantastisch. Tevens de laatste vakantie die we min of meer niet ziek hebben kunnen beleven…

Mijn Musselburgh is wel af. Geweldig patroon, niet voor niets zo populair wat mij betreft. En hij past zowaar goed. Het idee is dat het begin van je muts fungeert als proeflapje (dat spreekt me natuurlijk aan!), dat je dat gaat meten en steken gaat tellen, en dan moet je in een tabel opzoeken wat je verder moet doen. Alleen gaat het aantal steken in die tabellen per halve centimeter, dus je moet nauwkeurig meten. En daar ben ik niet zo goed in. Maar blijkbaar in dit geval goed genoeg, want hij past. Ik ben trouwens voor een Adult Large gegaan, want ik heb een groot hoofd. Het garen (van Wol met Verve) vind ik nog steeds erg mooi, maar ik heb achteraf spijt dat ik voor twee verschillende kleuren ben gegaan. Beide kleuren bevallen me, maar ik had liever twee effen mutsen gehad in deze kleuren. Met de omgeslagen rand, zoals ik de muts het liefst draag (daar heb ik de lengte ook op aangepast) vind ik hem gewoon niet zo heel mooi. Ik wil dus eigenlijk gewoon meer van deze mutsen breien. Een voor M., en ik wil kijken of dit dan misschien een goed babymutsje kan worden (de babymaat zit erbij, maar ik heb nogal een historie met te kleine, te grote en anderszins minder geslaagde babymutsjes). Ook hierbij ontbreekt echter enige administratie, waardoor ik alleen maar kan gokken dat ik op 3 mm heb gebreid. En ergens in mijn telefoon vond ik ‘X aantal toeren na meerderingen’, en nu vraag ik me af of dat hierover ging. Niet handig. Maar nog steeds: heel fijn project.

Verder ben ik vooral bezig aan een dubbelgebreide sjaal. Waar ik nog niks van ga laten zien. Vaak over getwijfeld of ik dat niet toch zou doen, want ik ben er trots op, wat ik in mijn hoofd had lijkt te werken en ik krijg er positieve reacties op van mensen die ’m in het echt zien. En het voelt suf om er dan wel over te schrijven, ook al is het logisch dat ik erover schrijf in een post over waar ik mee bezig ben, want ik ben hier op dit moment verreweg het meest mee bezig. M’n nieuwste copingmechanisme, noem ik hem ook wel. Maar ook al maak ik me geen illusies over hoeveel mensen dit zien of over m’n ontwerpambities, ik ga het toch niet doen, want ik wil er een patroon van maken. Uiteindelijk. Ik bewaar hem (‘it lives in’ zeggen ze altijd zo mooi in Engelstalige breivlogs) in een projecttasje dat ik heb gekregen bij de Adventswap van De Maandag na de Zondag, waar ik voor de tweede keer aan mee heb gedaan. Ik had er eigenlijk helemaal geen tijd voor, maar het was toch weer leuk.

In dezelfde periode deed ik ook nog mee aan een kerstprojectkoor hier in de stad, het was mijn tweede keer. We zongen carols, maar bijvoorbeeld ook werk van Ola Gjeilo (Ecce Novum ♥) Ik was wel erg gelukkig met mijn ‘zangmaatje’. Niet dat ik haar van tevoren kende, maar er was nogal wat sneu gedoe met wie waar (niet) mocht zitten, en samen konden we daar in ieder geval om lachen. Veel mensen waren ook wel gewoon aardig en ik kom daar in de eerste plaats om te zingen (ik vind meerstemmig zingen erg leuk, maar een koor past op dit moment niet in mijn leven), maar toch.

Kerst zelf werd helaas een dieptepunt met toch weer een koortsstuip van D. Daarvoor was het meer dan twee jaar goed gegaan, dus we hadden er heel langzaam maar zeker wat meer vertrouwen in gekregen. Ook omdat het tot zes jaar als ‘normaal’ wordt beschouwd (tussen aanhalingstekens omdat wat we met haar meegemaakt hebben daar gelukkig zeker niet voor iedereen bij hoort) en we dat moment bijna hadden bereikt. Het was echt naar, de hele schoonfamilie getuige, een nachtje ziekenhuis ver weg voor de zekerheid, daarna nog weer dagen van strakke schema’s met temperaturen en paracetamol/Nurofen. En nu dus weer veel hernieuwde stress en zorgen.

Verder nog steeds druk met redactiewerk, maar wel veel minder dan eerst, want ik studeer ook nog in deeltijd aan de pabo. Waar ik hier volgens mij nog nooit iets over heb geschreven (terwijl ik in september 2023 ben begonnen). Er valt heel veel over te schrijven, maar het is voor mij nog steeds met veel twijfels omgeven. En ik heb natuurlijk te maken met veel andere volwassenen en kinderen, over wie ik hier niet zomaar van alles kan schrijven. Wel jammer, want het vraagt heel veel van me, maar ik maak ook veel leuke en mooie dingen mee. Ik ga op zoek naar een vorm.

Ryo Sweater
Ik ben druk bezig aan mijn Ryo, die ik brei in Ulysse van De Rerum Natura. Ik heb hier al vaker mee gebreid, ik breide er mijn Trove mee en een vest voor M. waar ik nog steeds geen goede foto’s van heb. Het is merino, dus lekker zacht. Ik vind het wel snel breken, maar dat komt vast doordat ik lomp ben. O, en het kan niet in de wasmachine, mocht je dat belangrijk vinden. Ik weet dat meerdere Nederlandse winkels dit garen verkopen, maar om een of andere reden vind ik daar meestal niet genoeg van de kleur die ik wil. Naast dat het dit keer ondanks de verzendkosten goedkoper bleek om het rechtstreeks bij De Rerum Natura in Frankrijk te bestellen. Dit is de kleur Fusain. Ik wilde graag donkergrijs, maar twijfelde een beetje of dit niet te donker zou worden, vroeg me af of je het werkje goed zou kunnen zien. Daar kom je niet achter door allerlei foto’s op Ravelry te gaan bestuderen met telkens ander licht, maar dat ga ik dan toch doen. Ik ben erg blij dat ik de gok genomen heb, want ik vind het zeker niet te donker, ik denk dat ik een tint lichter (die heet Granit) te licht zou hebben gevonden.

Ik hoop dat ik de goede maat aan het breien ben, ik vind hem er nu vrij klein uitzien (gaan we weer). Maar ik heb proeflapjes gebreid en merino gaat groeien bij wassen en opspannen, dus voorlopig verander ik niks. De caliper cables vielen me tegen, je maakt dan door een dubbele omslag extra grote lussen en die kruis je daarna met een paar gewone steken. Dat lukte niet goed, ik had steeds het idee dat die lussen gedraaid waren. Nu doe ik het toch maar met een kabelnaald en probeer ik ze extra goed te checken. Daardoor schiet het niet zo op. Op de rug hoort eigenlijk een soort rechthoek van die kabels, maar dat vond ik niet mooi, dus ik brei de hele rug gewoon recht. Deze trui wordt soms ook wel voor/door mannen gebreid, en daarin is het vaker aangepast, viel me op. En dan vraag ik me toch af wat maakt dat sommige mensen dat detail als vrouwelijk labelen. Maar ik vind dat vooral interessant, ik denk dan niet: o, blijkbaar is dat vrouwelijk, ik ben een vrouw, dus ik moet het erin laten. Dat is juist een voordeel van zelf breien, dat ik zoiets aan kan passen. Het is op Ravelry gelabeld als unisex patroon en iedereen moet het natuurlijk lekker zelf weten, maar er staat alleen helemaal onderaan iets als: laat de short rows weg als je voor een man breit. Ik weet niet of dat voldoende is voor een goede pasvorm. Maar goed, daar hoef ik me geen zorgen over te maken.

Inmiddels heb ik de armsgaten gemaakt en brei ik rond in plaats van heen en weer. Ik denk dat ik na deze bol eerst maar eens aan een mouw moet beginnen, om te voorkomen dat er later weer een lang verblijf op sleeve island volgt.

Ik ben begonnen aan mijn Musselburgh, waar ik de vorige keer al over schreef. Aan deze kant met de Basic Sock van Wol met Verve in de kleur Dark Moss. Ik ben nu net bij het rechte stuk, waar iedereen nogal enthousiast over is. Ik kan me ook voorstellen dat het een fijn werkje is om mee te nemen en steeds even op te pakken. Nu is iedereen nogal enthousiast over deze muts, en er is dan ook nogal veel informatie over te vinden. Ik moet me inhouden om niet ál die filmpjes te gaan kijken, want ik heb in theorie betere dingen te doen. Ik heb de disappearing loop cast-on uit het patroon gebruikt, ik dacht dat die heel moeilijk was, maar dat viel mee, al werd het gaatje wel steeds groter tot ik de begindraad vastzette. Hopelijk blijft het goed zitten. Ik ben sceptisch over of ik met de goede maat ga eindigen, want mijn hoofdomtrek zit tussen twee maten in en het patroon vraagt om nauwkeurig meten (per halve steek). Het garen is in ieder geval mooi :)

De Breidagen verdienen toch echt nog een aparte blog. Ik kan daar altijd erg naar uitkijken, ook omdat ik op zo’n dag veel even mag parkeren van mezelf. Dus nu baal ik ervan dat het alweer voorbij is, ook omdat de dag helaas niet leuk eindigde (het is nu weer oké, en het had eigenlijk niet eens iets met mij te maken, maar het was toch erg vervelend).

Zoals S. al meerdere keren had opgemerkt nog voordat we de ingang bereikten: het was druk. Er stond een rij. Dat bleek vooral te komen doordat het niet heel handig ging en er niet echt een entree was (je liep zo’n beetje direct tegen de eerste kraam op), maar het was geen ideale start. Het was wel een goed idee van S. om in de tweede hal te beginnen, en bij de kramen vond ik het niet te druk. Alleen wil ik altijd graag niet alleen shoppen, maar ook lekker ergens zitten en koffiedrinken en kletsen en aankopen showen én breien, en dat kon eigenlijk allemaal niet echt. De rij voor de horeca was gigantisch, en verder kon je vrijwel nergens zitten. Dat vond ik echt heel jammer, ik hoop dat ze dat een volgende keer anders doen. Ik zag dat ik ook niet de enige was die daarover klaagde. Ik heb wel weer genoten van het kijken wat iedereen droeg en nieuwe inspiratie opgedaan. En ik kreeg van iemand het compliment dat mijn shawl (ik droeg mijn Stellate) de mooiste was die ze daar had gezien, dat was natuurlijk superleuk om te horen! Met iemand anders raakte ik in gesprek over brioche, omdat daar een workshop over werd gegeven en zij net opmerkte hoe verschrikkelijk ze dat vond toen ze mij voorbij zag wandelen met mijn shawl, die deels in brioche is :)

Workshop wolverven
Ik had een workshop wolverven geboekt bij Draadkracht. Vriendin C. had dat gedaan op de Handwerkbeurs. Het leek mij ook leuk om dat eens uit te proberen en ik koos er ook voor omdat het lang onzeker was of S. mee zou gaan. Nu vond S. het geen probleem om zich een uurtje zonder mij te vermaken op de beurs, al was het bij nader inzien handiger geweest als we íéts later uit elkaar waren gegaan, want je bleek zelf een streng garen uit te mogen zoeken om te verven en er was veel keuze, haar advies was welkom geweest! Al heb ik uiteindelijk voor een basic sokkengaren gekozen en denk ik dat dat prima is. Misschien brei ik er ook sokken van, misschien niet, ik zie wel. Ik vond het heel leuk! Het was vooral bezig zijn en uitproberen. In ieder geval voor mij, ik ambieer totaal niet om er iets mee te gaan doen, dus ik kwam daar ook niet echt om het te leren. Ze waren zeker bereid om meer uitleg te geven als je daarom vroeg, maar ze lieten je ook lekker je gang gaan, en dat vind ik fijn, als het gewoon ontspannen is. Ik heb een keer een kerststuk gemaakt bij een bloemist met mensen die dat graag deden daar, en dat was meteen de laatste keer. Bloednerveus werd ik ervan (en ik sneed uiteraard in mijn vinger), omdat die vrouw deed alsof het in haar winkel verkocht moest kunnen worden. Ik eindigde met een mooi kerststuk en ik snap dat die professionaliteit meerwaarde heeft, maar ik heb zo al genoeg faalangst. Daar was hier gelukkig geen sprake van, iedereen was heel aardig en enthousiast. Ik heb vooral met een kwast geverfd (je kon ook met pipetjes in de weer, of dopen, of alles eerst in een bak met verf en water gooien). Ik was best bang dat het garen in de knoop zou raken, dat leek me echt iets voor mij, maar dat kan blijkbaar niet echt zolang het zo opgebonden is. Je kreeg een schort en handschoenen te leen, maar ik had toch maar geen zelfgebreide trui aangetrokken, want daar vlekken op maken leek me ook echt iets voor mij. Is ook niet gebeurd! Ze fixeren de verf door het garen in een magnetron te doen, dat vond ik heel grappig. Je krijgt het nat mee en dan moet je het thuis nog even uitspoelen en laten drogen. Dat stond ook keurig uitgelegd op een papier dat ik meekreeg. Heel handig, want anders was ik het vast weer vergeten na alles wat ik verder nog ging doen die dag. Ik ben benieuwd hoeveel witte stukjes ik zie als ik ermee ga breien, ik vond het nog best lastig om alles mee te pakken. Ik vind het leuk dat je de oorspronkelijke kleur hier en daar nog ziet, dat vind ik ook goed passen bij mijn kleuren, maar het kan best te veel zijn. Maar goed, ik denk niet dat je zo’n workshop moet doen met het idee: nu ga ik me toch iets geweldigs verven. Misschien is het gebreid hartstikke lelijk. Maar als streng (let niet op mijn zeer beperkte vaardigheid om er een streng van te draaien) ben ik er wel tevreden mee.

Dus ja, ik raad hem aan, deze workshop! En ik ben dus meestal niet zo van de workshops op handwerkgebied, omdat het toch vaak dingen zijn die ik al kan, waar ik geen interesse in heb (ik heb ook zeker niet nog meer interesses nodig!) of waarvan ik denk dat ik ook een heel eind zou moeten komen met een YouTube-filmpje.

Verder hebben S. en ik vooral alle koopwaar en samples uitgebreid bekeken en natuurlijk wat aankopen gedaan. Eervolle vermelding voor de ‘steekmarkeerderautomaat’ van Stoffen en Stiksels. Ik heb echt meer dan genoeg leuke steekmarkeerders (en gebruik vaak genoeg dan alsnog die plastic prutdingen), maar ik vond het een erg leuk idee! Ik ben op dit moment een trui voor mezelf aan het breien (waarover in een volgende blog meer), dus ik heb me sowieso ingehouden. Ik heb een Breidagen-pin gekocht en garen voor een Musselburgh. Musselburgh is een bijzonder populair patroon voor een muts, en ik ben er alleen daarom al benieuwd naar. Je vouwt het ene uiteinde in het andere uiteinde, en als je meerdere kleuren gebruikt, kun je daardoor ook meerdere looks creëren. Ik leg het vast niet goed uit en raakte er zelf ook een beetje van in de war aldaar (ruimtelijk inzicht nog steeds afwezig), maar het lijkt me een fijne, warme muts. Ik heb gekozen voor garen van Wol met Verve, in de kleuren Dark Moss en nr. 20242735.

Moeilijke keuze, en ook weer niet, want Wol met Verve heeft zoveel moois (en is relatief betaalbaar) dat je eigenlijk geen verkeerde keuze kunt maken, het is een van de stands waar ik altijd wil kijken. Ik heb ook hierbij gekozen voor sokkengaren. Een van de features van het patroon is dat je geen proeflapje hoeft te maken, maar op basis van het begin van je muts instructies volgt. Je kunt hem dan ook in verschillende diktes breien, maar door de constructie zitten er vier lagen stof op elkaar als je de rand omvouwt (en ik denk dat ik dat het mooist vind), dus ik wilde niet voor te dik garen gaan. Ik twijfelde ook nog of ik voor een of twee kleuren zou gaan, maar ik weet niet zeker of ik met mijn grote hoofd genoeg ga hebben aan één streng en het leek me leuk om een omkeerbare te maken, dus vandaar. En er zijn zoveel mensen die er (heel) veel hebben gebreid, misschien is dit pas het begin!

Ik vond het niet nodig om gebruik te maken van het ‘wolwindstation’ op de Breidagen, waar je je strengen kon laten opdraaien tot een cake (leuke service!). Ik wil ze dan toch liever als streng meenemen en bewaren tot ik er echt iets mee ga doen. En ik vind het ook geen probleem om een streng of twee met de hand op te winden. Ik merk wel dat dat een drempeltje opwerpt om er nu aan te beginnen, maar dat gaat heus gebeuren!