Bomenbrief
De gemeente had ons nodig. Of we even wilden laten weten welke nieuwe bomen we in onze straat wilden. We mochten slechts kiezen uit twee en geen idee of we hier lang genoeg zullen wonen om er veel van terug te zien, maar toch aardig, die suggestie dat het ze uitmaakt wat je ervan vindt. De esdoorn zou mooi rood worden in de herfst, maar uiteindelijk hebben we toch voor de inheemse linde gekozen. M. hoopt nu op de variant ‘Brabant’.
Boodschappenlijstje Voedselbank
Ik vind het nooit zo geslaagd als mensen aan de deur komen of voor de supermarkt om geld vragen. Wie wel? En deze vrouw stond zelfs in de supermarkt in plaats van ervoor! Alleen bleek ze niet om geld te vragen, maar namens de Voedselbank om boodschappen. Slimme actie natuurlijk, op zaterdagochtend, en ook wel sympathiek. Wij wilden graag iets voor baby’s kopen, dus hebben Brinta en een paar potjes fruit gekocht. En daarna voelden we ons helemaal akelig. Wij hebben het zo goed, kunnen alles kopen wat we nodig hebben, en zijn nu al zo verwend met allerlei hulp en spullen.
Geheugensteuntje
Het gaat op zich prima, hoor, niet echt last van zwangerschapsdementie. Maar als M. ‘s avonds de was uitzoekt en vraagt of ik de rest de volgende dag wil doen, dreigt het fout te gaan. Ik vind het niet meer dan logisch om het te doen, aangezien ik met verlof ben en me nog zo goed voel, maar het ook daadwerkelijk doen is een tweede. Ik kom de wasmachine ook niet zomaar tegen, want hij staat in de berging, misschien is dat het probleem. In ieder geval: een briefje klaarleggen helpt, ook zonder terug te lezen wat erop staat. Moet ik alleen niet vergeten om het klaar te leggen…
Griesmeel
Nog een resultaat van de zoektocht naar min of meer wat gezondere koekjes: griesmeelkoekjes! Geïnspireerd op dit recept. Ik heb ze nu al een paar keer gemaakt, maar dan met citroenrasp/-sap in plaats van met kokos en venkel (want M. lust geen kokos, we houden allebei niet van venkel en daar mag je ook niet veel van hebben als je zwanger bent). Met ‘niks’ en jam zijn ze trouwens ook lekker. Ik denk alleen dat ik eerder banaan in plaats van ei heb gebruikt (toch zwangerschapsdementie?), want afgelopen week gebruikte ik ei en werden ze ineens gigantisch, haha.
Doos
Ik ben inmiddels wel een beetje klaar met babyshoppen en shoppen in het algemeen, dus internet biedt uitkomst als er toch nog iets nodig is. Want soms lijkt er toch nog ineens iets nodig. Misschien is dat dan nesteldrang (op het gebied van schoonmaken is daar helaas nog steeds weinig van te merken). Sommige webwinkels maken er echt een sport van om iets kleins in een zo groot mogelijke doos te stoppen. In deze doos zaten de enveloppen voor de geboortekaartjes en nee, zoveel kaartjes zijn we nu ook weer niet van plan om te versturen. Een bezorger bezorgde me wel een glimlach. En dat terwijl ik een beetje chagrijnig was over wat hij kwam bezorgen, want het paste zeker weten in de brievenbus, maar om de een of andere reden moest ik ervoor tekenen. Ik had hem binnengelaten in de flat en stond te wachten bij de voordeur. En te wachten… Uiteindelijk verscheen hij dan toch nog, enorm gehaast en enthousiast tegelijk: ‘O, sorry, sorry, ik had meerdere pakketjes, ik wist niet dat u zwanger bent, anders was ik eerst bij u gekomen. Bijna uitgerekend, denk ik?’ :)