Boeken van augustus

ikmargarethavanandel

Margaretha van Andel – Ik
M. had dit boek ergens zien liggen en wilde het graag lezen, mij leek het aanvankelijk niet echt iets. Een jongen in een rolstoel en iets met parallelle werelden? Whatever. En toen las ik het toch en moest het onmiddellijk uit. Het is een dun boek, maar dik genoeg, goed in verhouding met het verhaal. Zodat je niet te veel gaat twijfelen aan de theorie achter die parallelle werelden, maar het gewoon een geweldig idee blijft. Want dat is het. Het idee is als volgt: stel dat je moet kiezen tussen A en B en het is een belangrijke keuze. Dan leef je bijvoorbeeld verder na keuze A, maar ontstaat er tegelijkertijd een parallelle wereld waarin je voor B gekozen hebt. Wetenschappers proberen dat te bewijzen en Daniël heeft nog wel een keuze die ze daarvoor kunnen gebruiken: de keuze die ervoor zorgde dat hij in een rolstoel terechtkwam. Hij heeft er alles voor over om te ruilen met de Daniël die nog wel kan lopen. Maar dan? Ik kwam er helemaal in, ook al behoor ik duidelijk niet tot de doelgroep (dat vond ik een minpuntje; ik kreeg de indruk dat het heel erg speciaal voor pubers geschreven was zonder dat de auteur daar veel van wist). Naar het einde toe voorzag ik nog een sterke plotwending en ja, die kwam! Aangenaam verrast door dit boek.

dertigdagenverbeke

Annelies Verbeke – Dertig dagen
Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met het werk van Annelies Verbeke. Ik hou veel van haar toon, haar humor, haar Vlaams, en ze weet het fantastisch te brengen als ze voordraagt. En toch vallen haar romans me vaak een beetje tegen (meer dan haar verhalen). Te absurd, te gruwelijk ook vaak. Komt vast doordat ik een belachelijk tere ziel heb. Dit verhaal is op zich erg leuk, het gaat over een donkere huisschilder in de Westhoek die nogal betrokken raakt bij de levens van zijn klanten (deels ongewild). Kleurrijke personages, sterke dialogen, mooie vondsten, het zit er allemaal in. Ergens blijft ze me toch wel trekken. En toch vond ik ook dit boek bij vlagen weer te ver gaan. Te toevallig, te bizar en te hard. Het einde vond ik zelfs ronduit een teleurstelling. Het hielp ook niet mee dat ik dit boek via de VakantieBieb las. Heel jammer dat dat niet voor de e-reader bestaat, want een verlicht scherm vind ik gewoon echt niet fijn lezen. Ik hou het minder lang vol en heb ook het idee dat ik minder opneem.

hermanshooghiemstraVerteldittochaanniemand

Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra – Vertel dit toch aan niemand

Ik mag altijd wel graag koningshuizen volgen en erover lezen. Dit boek gaat over Henriëtte van de Poll, maar liefst vierenvijftig jaar lang hofdame van koningin Emma. Ze schreef enorm veel brieven aan haar moeder (eerst horizontaal en dan verticaal erdoorheen om papier uit te sparen, apart detail!), waaruit op te maken is hoe het er aan het hof aan toeging. En dat is heel interessant. De Van de Polls waren zo’n beetje aan lager wal geraakt, maar Henriëttes positie brengt daar verandering in. Het is dus voor de hele familie erg belangrijk dat zij op haar post blijft en het niet verknalt! Hermans en Hooghiemstra hebben een prettige schrijfstijl en weten goed invoelbaar te maken hoe Henriëttes leven eruitzag.

maakbaremanfebruari

Maxim Februari – De maakbare man
Maxim Februari is transman en filosoof, en denkt in dit boek na over alles wat bij zijn transitie komt kijken en over mannelijkheid en vrouwelijkheid. Intelligent, genuanceerd en vaak ook erg geestig. Zo stom dat sommige mensen al niet eens zijn twee ‘aanbevolen gedragsregels’ kunnen volgen: accepteer dat mensen behoren tot het geslacht waartoe ze zeggen te behoren en praat niet met anderen over iemands transitie. Overigens blijken mensen ook tegen transgenders te zeggen: ‘Die-en-die is ook transgender.’ Zoals Maxim droog opmerkt: ‘Die kende ik al uit mijn lesbische periode.’ Zo waar. Ik weet dat mensen dat meestal zeggen om aan te geven dat het voor hun heel normaal is, maar het blijft vreemd. Je kunt er niet veel meer op zeggen dan: ‘O, oké.’ Het boek eindigt met een levensbeschrijving van een aantal transgenders, dat vond ik een minder deel. Ik begrijp goed dat hij wil aangeven dat er andere verhalen bestaan dan zijn eigen verhaal en dat is natuurlijk heel sympathiek, maar ik vond de beschrijvingen wat te kort en te willekeurig om er veel mee te kunnen.

wieheefterwelgoossens

Johan Goossens – Wie heeft er wél een boek bij zich?
Dit boek lijkt eigenlijk wel wat op Meester Mark draait door, dat ik in maart las. Dat gaat over een basisschool en dit over het mbo, maar in beide boeken laat de docent je zijn wereld zien. Goossens, naast docent Nederlands ook cabaretier, weet het goed te brengen. Hij weet waar een verhaal in zit en zijn stijl is heel vlot (al had ik dit boek ook snel uit omdat ik een paar dagen echt gesloopt was en steeds vroeg naar bed ging). Ik vond het wel jammer dat het ‘alleen maar’ zijn columns uit Het Parool zijn. Daardoor zitten er ook een aantal columns tussen die helemaal niet over school gaan (dan was het zeker vakantie), dat geeft een beetje een vreemd effect. Daarnaast eindigen de verhalen over sommige leerlingen wel heel abrupt (eigen aan columns, maar toch), had daar nog wel meer over willen lezen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *