Tag: hardlopen

Het voordeel van een loop eind november is dat ik dan minimaal tot eind november moet blijven lopen. Het nadeel van een loop eind november is dat de kans op slecht weer best groot is. En slecht weer was het natuurlijk, afgelopen zondag. Vrijwel het hele parcours was onverhard, dus dat was een grote blubberzooi. En ik ben al geen crossfan. Waarom deed ik ook al weer mee? In ieder geval om mee te vieren dat zus haar eerste 10k liep.

Vanaf de start was het al goed uitkijken en dringen op de iets drogere stukjes langs diepe plassen, dus ik had het idee dat het niet al te snel ging. We moesten ook nog een stukje omhoog, gelukkig stond bovenaan een klein meisje op en neer te springen: ‘Applausje, applausje!’ Ook mijn moeder en haar man (die later die dag de 10 Engelse mijl ging lopen) en M. waren als trouwe supporters weer van de partij. Bikkels.

Aan de aanmoedigingen lag het dus niet, en ik vond de doorkomsttijd met 30:24 nog verrassend goed. Toen begon het alleen ook nog te regenen. Al snel zag ik amper nog iets van het mooie landschap. Eigenlijk zag ik alleen nog maar een felgele schim voor me. Ah, daar was R. weer! Dus ik volgde haar maar gewoon. Gezien de omstandigheden ben ik heel tevreden over mijn tijd (1:00:07), maar werd wel voorafgegaan door de oncharmantste finish ooit, waarbij ik met compleet beslagen bril wegzakkend in de modder en half uitglijdend nog probeerde een eindsprintje te trekken. Op het finishfilmpje lijkt het heel erg mee te vallen, maar M. heeft me verzekerd dat dat bepaald niet de werkelijkheid benadert (van je vrouw moet je het hebben :)).

Andere voorbeelden van een loop eind november bleken trouwens achteraf: warme chocolademelk (dank je, mam!) en zonder schuldgevoel een hele poos in bad liggen met een bruisbal (dank u, schoonmoeder-sinterklaasje). Nu nog zien of ik mijn schoenen ooit nog enigszins schoon krijg…

Ik ren gelukkig vaker dan dat ik erover schrijf. Dat is al snel, dat klopt. Ik loop 1 à 2 keer per week, idealiter rond de 10 kilometer. Ik ben daar zelden tevreden over en heb er zelden zin in. Die hardloopverslaving laat nogal op zich wachten bij mij.

Misschien moet ik niet zo hard voor mezelf zijn (sowieso een verbeterpuntje). Want ik doe het wel. Ik heb eindelijk de gps op mijn telefoon aan de praat gekregen, dus dankzij Runkeeper weet ik precies hoe sloom ik ben, maar ik ren.

Een doel heb ik momenteel niet echt. Toen ik begon met hardlopen was mijn doel 10 kilometer kunnen lopen. Later werd dat: 10 kilometer kunnen lopen binnen een uur. Dat lukte afgelopen juni voor het eerst. Het is ongelooflijk hoe snel zoiets went. Ik wil me blijven realiseren dat 10 kilometer best ver is en dat ik dat zonder te trainen echt niet kan. Dat ik dat een paar jaar geleden echt niet kon. Ook als ‘iedereen’ op Facebook marathons loopt.

Eind augustus liep ik de Royal Run, ik was die dag nogal gestrest (over andere dingen), maar de run zelf was wel leuk, drie rondes om Paleis Soestdijk en door het bos daar. Ik vind niet dat hij telt voor mijn doel voor ooit ‘een wedstrijd lopen van meer dan 10 kilometer’, maar het was 10,5. Ik loop liever over verharde wegen, maar het ging best goed, het was gezellig met mijn familie en mooi weer. Ik liep de afstand samen met de man van mijn moeder, maar hij loopt normaal gesproken langere afstanden en is een stuk sneller. Ik liep meer dan twee rondjes recht achter mijn huisarts, alleen durfde ik haar niet aan te spreken, omdat ik niet helemaal zeker wist of ze het was (ze was het wel, want ze stond in de uitslagenlijst). Zou wel een gezonde indruk hebben gemaakt :) Er was ook iemand die alle afstanden (7 of 3,5 kon ook) meeliep met een Nederlandse vlag aan een stok, echt zwaar.

In september liep ik nog een keer 10 kilometer, bij de Halve van Hoogland. Begint ook al een aardige traditie te worden, met poffertjes na afloop. Daar liep ik ineens 55:35. Voor mijn doen is dat achterlijk snel. Ik start meestal langzaam en heb de 5 kilometer los nog nooit binnen het half uur gelopen, dus ik was al enigszins in shock toen ik na een ronde de klok zag. Ik vond al dat er verdacht veel strakke dames en mannen met van die lange kousen aan die wedstrijd meededen, dat zijn niet de mensen waar ik normaal gesproken tussen loop. Het laatste stuk was ook wel echt zwaar, ik moest steeds tegen mezelf zeggen dat het niet ver meer was en dat ik niet zou gaan overgeven.

Onder de 55 minuten zou leuk zijn, een langere afstand (15 km/10 mijl?) ook. Maar dat hoeft niet meteen nu. Ik hoop nu vooral dat ik weer vol kan houden in de winter (nog minder zin dan bij beter weer). Daarom toch ook maar ingeschreven voor deze loop. Eerste 10 voor fanatieke zus, dus ik ben benieuwd.

Ik blog over hardlopen, staat er dan heel stoer in de sidebar. Wanneer precies? Het goede nieuws is dat ik wel nog steeds ren. Een beetje. Ook in de winter heb ik het volgehouden, zij het met veel smoesjes en geklaag. Het was zogenaamd altijd te koud en te nat, ik was zogenaamd altijd te moe en te druk. Maar ik heb het wel gedaan, af en toe. Omdat ik toch íéts moet doen, met dat zittende werk vanuit huis en dat erfelijk verhoogde cholesterol van mij. Omdat ik hardlopen nog steeds de leuksteminst erge sport vind.

De 10 kilometer binnen het uur, dat was mijn doel. Vorig jaar september kwam ik er al in de buurt met 1:01:49. Ik ben niet fanatiek, maar die 01:49 móést er echt af. En dus bleef ik toch lopen. Vaak niet vaker dan een keer per week. Vaak onderweg vooral bezig met me ergeren aan dingen: vage pijntjes, te warme kleren, een luisterboek dat zomaar zwijgt, diverse landbouwvoertuigen die stinken en mijn luisterboek overstemmen en over me heen rijden als ik niet uitkijk, mensen die hun honden los laten lopen waar dat niet mag, de aanwezigheid van honden in het algemeen, en van wielrenners, en van mannen die sigaren roken. Echt leuk, hoor, hardlopen…

In het kader van stokken en deuren had ik me ingeschreven voor de 10 kilometer van de Marathon Amersfoort. Mijn derde 10k-wedstrijd, in mijn eigen stad en voor het eerst een grote ronde in plaats van meerdere kortere (vond ik fijn). Zondag was het zover.

Verder lezen Hardlopen