Het voordeel van een loop eind november is dat ik dan minimaal tot eind november moet blijven lopen. Het nadeel van een loop eind november is dat de kans op slecht weer best groot is. En slecht weer was het natuurlijk, afgelopen zondag. Vrijwel het hele parcours was onverhard, dus dat was een grote blubberzooi. En ik ben al geen crossfan. Waarom deed ik ook al weer mee? In ieder geval om mee te vieren dat zus haar eerste 10k liep.
Vanaf de start was het al goed uitkijken en dringen op de iets drogere stukjes langs diepe plassen, dus ik had het idee dat het niet al te snel ging. We moesten ook nog een stukje omhoog, gelukkig stond bovenaan een klein meisje op en neer te springen: ‘Applausje, applausje!’ Ook mijn moeder en haar man (die later die dag de 10 Engelse mijl ging lopen) en M. waren als trouwe supporters weer van de partij. Bikkels.
Aan de aanmoedigingen lag het dus niet, en ik vond de doorkomsttijd met 30:24 nog verrassend goed. Toen begon het alleen ook nog te regenen. Al snel zag ik amper nog iets van het mooie landschap. Eigenlijk zag ik alleen nog maar een felgele schim voor me. Ah, daar was R. weer! Dus ik volgde haar maar gewoon. Gezien de omstandigheden ben ik heel tevreden over mijn tijd (1:00:07), maar werd wel voorafgegaan door de oncharmantste finish ooit, waarbij ik met compleet beslagen bril wegzakkend in de modder en half uitglijdend nog probeerde een eindsprintje te trekken. Op het finishfilmpje lijkt het heel erg mee te vallen, maar M. heeft me verzekerd dat dat bepaald niet de werkelijkheid benadert (van je vrouw moet je het hebben :)).
Andere voorbeelden van een loop eind november bleken trouwens achteraf: warme chocolademelk (dank je, mam!) en zonder schuldgevoel een hele poos in bad liggen met een bruisbal (dank u, schoonmoeder-sinterklaasje). Nu nog zien of ik mijn schoenen ooit nog enigszins schoon krijg…