Gnome
Eerst mijn gnome afmaken voor ik aan de tas begin. Dat was de afspraak die ik had met mezelf. En daar heb ik me aan gehouden. Natuurlijk hoorde daarbij dat pijpenragers ineens weer half uit armpjes verdwenen (daar heeft m’n Bob Popcorn ook nog steeds last van). Op de bodem van het lijfje plaats je een kartonnen cirkel en dan vul je het lijf op met iets stevigs. Met rijst in mijn geval. Ik gebruikte daar een trechter bij, maar uiteraard goot ik vervolgens iets te enthousiast rijst door die trechter, waardoor die alsnog over de tafel stroomde. Maar het was het waard, want hij blijft goed staan. De muts netjes aan het lijf vastzetten was opnieuw een lastig klusje waar ik ongeduldig van werd, maar het is oké. Volgens het patroon moet je een knoop leggen in het uiteinde van de muts, heb ik niet gedaan. Het patroon vind ik trouwens wel echt een aanrader, heel duidelijk en met een mooi resultaat. In december staat hij vast ergens in huis te shinen.
Tijdens het prutsen heb ik veel geluisterd naar de podcast Het verhaal van de schaal. Chinees porselein heeft niet mijn interesse en het is een enorm technisch verhaal op bepaalde momenten, maar ik houd erg van de stem en stijl van Simon Heijmans.
Patroon: Christmas Gnomies van Susanne Vetterkind (gratis patroon)
Garen: Restjes Must-have van Yarn and Colors (muts, neus, handjes), Ulysse van De Rerum Natura (baard), random acryl (pakje)
Naalden: 2 mm
Tas
Toen mocht ik dus beginnen aan de tas die ik in mijn hoofd heb. Dat je iets verzint en dat je het dan echt kunt maken of doen, dat vind ik geweldig, en is een overeenkomst tussen een gedicht, een gebreid ontwerp, een les aan een basisschoolklas. Ik wil echt een dichte stof voor de tas zelf, dus ik brei op 2 mm, waardoor het niet zo snel gaat. Ik heb ook nog eens alleen een of andere merkloze breinaald van 2 mm. Ik heb een bamboe periode gehad, maar voor bamboe van 2 mm ben ik echt te lomp, weet ik inmiddels. Voor de band twijfel ik nog tussen 2 en 2,5 mm, daar ga ik later mee experimenteren. Ik maak me nu al zorgen dat ik te weinig garen heb in de basiskleur, dat is jammer.
Sokken
Je verwacht het niet, maar eindeloos scrollen en Baker’s Game spelen op je telefoon doet dus bijzonder weinig voor je mentale welzijn… Ik probeer mijn leven maar weer eens te beteren. Dit omvat zelfs een positief dagboek, dat ik cadeau kreeg voor m’n propedeuse. En, hoe kan het ook anders, nog meer breien. Ik had het er laatst nog over met S., die verklaarde dat haar knitting mojo er op dit moment niet echt is. Allerlei logische verklaringen voor, maar de vraag is wat mij betreft ook: wat is knitting mojo en wat is coping? Ergens voor haar ook wel een goed teken, denk ik, om het niet zo nodig te hebben. Maar als je dan iets nodig hebt, is breien natuurlijk een van de betere opties.
De sokken dus, want die kan ik er steeds makkelijk bij pakken en overal mee naartoe nemen. Nu zeker, want ik ben inmiddels al bij het beenstuk. Ik heb ooit sokken leren breien met het boekje Sokken brei je zo! van Jo An Luijken en Marlies Hoogland. In dat boekje zijn de patronen van been naar teen, maar misschien vind ik van teen naar been wel fijner. Je hoeft geen opzet voor de boord te kiezen, je hoeft niet in te schatten waar de teen moet beginnen en de steken gaan de goede kant op voor motieven. Daar staat tegenover dat je wel moet bepalen waar de hiel begint. Ik wilde nog eens een andere proberen (het zal wel door mijn gebrek aan ruimtelijk inzicht komen dat ik het fascinerend vind hoe je met een hiel de hoek om breit) en kwam uit bij de Fish Lips Kiss Heel. Al regelmatig tegengekomen, nooit de moeite genomen om die 2 euro nogwat te betalen. Deze hiel kun je gebruiken welke kant je ook op breit, en er zit een hele uitleg bij over hoe je kunt meten en berekenen wanneer je aan de hiel moet beginnen als je vanaf de teen breit. Daar kan ik inhoudelijk niks over delen omdat het een kooppatroon is, maar wel dat het, eh… interessant was. De ontwerper stelt dat je het kunt meten, en voor de zekerheid kun je dan nog wat andere dingen meten en daar een berekening op loslaten, en tada, dan zul je zien dat je twee keer op hetzelfde uitkomt. Behalve dat dat bij mij niet zo was, haha. Wat ongetwijfeld aan mij ligt. Ik heb nu de berekening zo’n beetje gevolgd, en dat lijkt aardig te kloppen (maar niet al te fanatiek blocken). De hiel zelf vond ik erg leuk om te breien, vooral toen ik de fototutorial aan het eind eenmaal had ontdekt… Gelukkig had de ontwerper ook als tip gegeven om een lifeline toe te voegen en had ik dat zowaar gedaan. Verder is het natuurlijk aantrekkelijk dat de hiel er nu al in zit en ik die niet later nog hoef te breien. Scheelt ook draadjes wegwerken als je gewoon doorbreit in dezelfde kleur. Ik weet nog niet zo goed wat ik vind van de ‘naad’ die over de hiel loopt. Het moet natuurlijk ook nog blijken hoe sokken met zo’n hiel zitten. Veel mensen zweren bij een hiel met een hielflap en een spie, dat is ook de eerste hiel in het genoemde boek, maar die heb ik nooit echt mooi gevonden of leuk om te breien. Een andere claim is dat de Fish Lips Kiss Heel ervoor zorgt dat je geen gaatjes krijgt tussen de hiel en de voet. Daar heb ik inderdaad nog weleens last van, heel irritant. Ik was niet meteen onder de indruk omdat ik hier de hoekjes ook niet heel goed gelukt vond, maar ik heb wel het idee dat dat bij deze hiel makkelijker op te lossen is dan bij andere hielen.
Garen: Sokkengaren van Draadkracht, geverfd tijdens een workshop
Naalden: 2,5 mm (CraSy Trio)
Vest
Ik heb het garen voor de COOMO Cardigan besteld! Bij De Breibrink, het werd de volgende dag al bezorgd en ik had nog een leuke e-mailwisseling ook (al ontstond die doordat er iets misging met mijn betaling). Dit is het garen dat wordt aangeraden in het patroon (al geeft de ontwerper heel netjes ook wat alternatieven), ik heb er nog nooit mee gebreid. Het is best prijzig, zeker omdat de bolletjes maar 25 gram zijn. Ik realiseer me nu dat je daardoor ook meer draadjes weg moet werken, beetje jammer. Ik vind het vaak best lastig om veel geld uit te geven aan garen (/mezelf), maar ik probeer mezelf voor te houden dat kleding uit winkels ook geld kost en dat het weinig voorstelt afgezet tegen de vele uren die ik hier hopelijk met plezier aan ga besteden. Ik koop ook eigenlijk nooit garen zonder dat ik er een project voor in gedachten heb, ik maak vrijwel alles (uiteindelijk) af en… ik hoef mezelf natuurlijk helemaal niet te verdedigen.
Nu nog een proeflapje breien en proberen om niet geïntimideerd te raken door het patroon en de voor mij onbekende technieken. Dat slaat nergens op, want ik houd juist van nieuwe breidingen leren en ik kan het heus wel, gewoon goed lezen en uitproberen, en er is een heel topic voor pattern support op Ravelry en een pagina met links naar tutorials.