Toch weer gaan zingen. Ik zing graag en wilde er op zich wel wat meer over leren (want ik heb geen techniek), maar juist daar had ik in Utrecht een erg slechte ervaring mee. Het zal ongetwijfeld aan mij gelegen hebben, maar ik durfde daar niks, kon niks, vond iedereen veel te vlot en hip en daardoor eng en ben uiteindelijk na het eerste deel van de cursus met een rotgevoel afgehaakt. Dit was op het eerste gezicht net zoiets, maar een beginnerscursus van tien lessen leek me nog te overzien. En het was specifiek gericht op koorzang (dus minder solo zingen). En dit keer ging het wel goed. De docent en de andere cursisten waren aardig, de sfeer was gemoedelijk en positief, de groep was klein en het niveau was niet te hoog. Natuurlijk waren er lastige momenten, want ik kende daar niemand en je kunt veel dingen fout doen en iedereen hoort en ziet dat dan. En het is best fysiek, je moet je aandacht richten op wat er in je lichaam gebeurt en dat proberen te sturen, op commando spieren ontspannen. Niet vanzelfsprekend als je zo vastzit in je hoofd als ik.
Ik weet nu nog steeds niet wat ik ermee wil. Ik weet niet of ik bij een koor zou willen en bij welk koor dan. In januari start er weer zo’n cursus van tien weken, maar dan stromen er nieuwe mensen in die misschien nog nooit iets gedaan hebben met zingen/muziek, dus het is nog de vraag hoe de cursus er dan precies uit gaat zien. Misschien vind ik dat dan toch te veel herhaling, zeker omdat het muziektheoretische deel voor mij redelijk makkelijk was. Op zich was dat nu niet zo erg, kon ik even bijkomen van alle enge oefeningen terwijl er uitgelegd werd wat een octaaf was, maar om dat nu allemaal nog een keer te horen… En het instuderen van nummers vond ik het allerleukst, maar juist daar was relatief weinig tijd voor. Er is ook een vervolgcursus van een jaar, maar die begint pas in september. Zodra de docent zei dat hij mensen weleens afraadde om die te doen werd ik meteen weer onzeker, maar ik heb het opgelost, want mijn dilemma aan hem voorgelegd. Waarop hij aanbood dat ik in januari de eerste les mag komen om te kijken wat voor groep er dan is. Ik denk dat ik dat ga doen. En hij zei ook dat hij geen enkel probleem voorzag als ik de vervolgcursus wilde doen.
Ik weet het nog niet. Maar ik hoef ook niet alles meteen nu te weten en ik hoef niet overal echt iets mee te willen. Ik ben gewoon blij dat ik er tien keer met plezier naartoe ging en alles probeerde en dat sommige dingen lukten. Dat ik nu al iets meer kracht in mijn stem heb en het geleerde zelfs in de praktijk kon brengen toen ik op de Nacht van de Literatuur mocht optreden. Stond ik daar te aarden op een teil.
In de donkerste dagen deel ik 15 herinneringen aan 2015. In willekeurige volgorde, en zonder dat ik me druk probeer te maken over of dit wel echt dé momenten zijn en of ik ze wel goed over weet te brengen. Iedere dag een stukje, tot het 2016 is.
PS Dit is niet mijn eigen idee, maar dat van Marlou. Onder de hashtag #15of2015 vind je meer deelnemers.