Nacht van de Literatuur

nachtvandeliteratuur

Zaterdagavond mocht ik optreden op de Amersfoortse Nacht van de Literatuur. Afgezien van de presentatie mijn eerste optreden sinds het verschijnen van de bundel. En dat is toch echt anders dan met wat verfomfaaide A4’tjes in de hand. Beter.

Ik mocht een bijdrage leveren aan het programma op de Vita Nova, een vrachtschip dat nu een bed & breakfast is. Het kwam al meerdere keren op tv voorbij, en ik vond het erg leuk om het nu eens in het echt te zien.

Ik had begrepen dat Rosita Steenbeek de hoofdgast was en dat er dan nog allerlei andere mensen zouden komen, maar dat tweede klopte niet; het was alleen met Rosita Steenbeek, interviewster Vera van Brakel en met mij. En daarna nog met het publiek, in een gesprek over vrouwelijke auteurs. Waardoor ik wel even dacht: O nee, diehard Rosita-fans! Niet dat die bekendstaan als woeste barbaren, maar als je speciaal voor haar komt, heb je dan wel zin in een optreden van een totaal onbekende dichter? Best wel, zo bleek gelukkig! Men rende in ieder geval niet weg. En totaal onbekend was ik ook al niet, met Marleen en onverwacht een docente van mijn middelbare school in het publiek.


Volstrekt neutrale berichtgeving in het AD (21 september, door Marjan van Grimbergen), maar ik wás er wel, met correct gespelde naam en al.
Volstrekt neutrale berichtgeving in het AD (21 september, door Marjan van Grimbergen), maar ik wás er mooi wel, met correct gespelde naam en al.

Joke en Ger, de sympathieke eigenaren van Vita Nova, hadden voor ons stoelen met schapenvachtjes voorzien en speciaal voor mij het kleinste podium waar ik tot nu toe op heb gestaan: een omgekeerde teil! Natuurlijk lette ik niet goed op toen ik er opstapte, waardoor de teil kiepte en ik er bijna van afdonderde. Niks aan de hand verder, er zat een man vooraan die hem mijn hele optreden lang heeft tegengehouden met zijn voet. :)

Ik treed al jaren af en toe op met mijn werk, maar zie mezelf niet bepaald als een natuurtalent. En anders hadden anderen me inmiddels wel duidelijk gemaakt dat ik dat niet ben. Laat ik het zo zeggen: in het positiefste geval sprak na afloop iemand me goedbedoeld aan om me te zeggen dat mijn gedichten weliswaar mooi zijn, maar dat ik wel wat meer ruimte in mag nemen. Ik heb er best lang over gedaan om uit te vinden wat wel en niet bij mij en mijn werk past, en soms weet ik dat nog steeds niet precies. Maar dit klopte. Wat was het sfeervol, wat luisterde iedereen aandachtig en wat heb ik veel enthousiaste reacties gekregen. Heel gelukkig naar huis gefietst.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *