Ik ga nog steeds zo graag naar het theater. Het blijft ook heel luxe voelen om binnen tien minuten fietsen bij een theater te zijn waar best veel komt. Fijn om nog even terug te kijken op de voorstellingen die ik dit jaar heb bezocht.
In januari voor de tweede keer Teerling gezien van Claudia de Breij, helaas vanaf het tweede balkon (nu ik eenmaal gezien heb hoe goed je alles kunt zien op de eerste rijen ben ik voorgoed verpest, vrees ik). Zo gehuild om dit liedje omdat I. er niet meer bij is. Wat niet erg is, missen is alleen maar een teken van liefde. Heerlijk duurt het langst zou ze zeker graag gezien hebben. De teksten van Annie M.G. blijven geweldig. In juni ook nog Ja zuster, nee zuster gezien, met mijn nicht stralend in het ensemble en de halve familie meedansend met de Twips bij de toegift. Later in het jaar ook nog Billy Elliot in Scheveningen (code oranje vanwege storm, dus wij gingen maar eens naar het strand). Erg indrukwekkend! In het najaar nog een leuke, swingende avond gehad bij Grease.
Een goed jaar, maar niet heel representatief. Ik hou wel echt van musicals, maar ook zeker van (tekst)toneel. Begin november als cadeautje voor C.’s verjaardag nog wel een erg goede voorstelling gezien: Helpdesk van Wunderbaum, met de fantastische Wine Dierickx in de rol van veelzijdige helpdeskmedewerker. In een leeg kantoor in Hoog Catharijne (Utrecht) met uitzicht over de stad. Er was een lift stuk, dus we werden in kleine groepjes in een kleine lift naar boven vervoerd vanuit de bioscoop. Er waren nog precies drie stoelen vrij op de eerste rij, waarna we meteen werden aangesproken door Wine: ‘Hoe gaat het? Zaten jullie vast in de lift?’ Het voelde zo speciaal om daar te zijn! Iedereen in het publiek hoorde de voorstelling door een headsetje, met vooraf opgenomen gespreksflarden, geluiden, Rosa Reuten die backstage met verve verschillende bellers speelde en Wine die de sterren van de hemel speelde. In een decor dat enkel bestond uit een berg schapenvachtjes. Het had gemakkelijk veel te filosofisch en vaag naar mijn smaak kunnen worden, maar dat werd het niet.
‘Ja, want als je zegt: “Het komt vast goed…”‘
‘Het komt zéker goed, Claudi.’
Als je eruit blijft citeren, was het zeker goed.
In de donkerste dagen deel ik 15 herinneringen aan 2015. In willekeurige volgorde, en zonder dat ik me druk probeer te maken over of dit wel echt dé momenten zijn en of ik ze wel goed over weet te brengen. Iedere dag een stukje, tot het 2016 is.
PS Dit is niet mijn eigen idee, maar dat van Marlou. Onder de hashtag #15of2015 vind je meer deelnemers.