Maandag 12 augustus
Zulke beroerde nachten de laatste tijd, zo moe. En daardoor is het ook meteen weer een stuk lastiger om positief te blijven. Het is wel leuk om onderweg met S. te praten over wat we allemaal in de Efteling kunnen doen. Op de crèche zijn sommige juffen terug van vakantie en andere nu juist op vakantie. Dit betekent waarschijnlijk wel dat S.’ lievelingsjuf er donderdag weer zal zijn. Er zijn ook kindjes terug van vakantie die het totaal niet trekken dat ze ineens weer naar de crèche moeten, superzielig. Ik moet zoveel doen vandaag. Ik begin in ieder geval goed, want ik werk heel hard voor mijn afspraak. Ik zie ook erg op tegen de afspraak, dus het is een goede afleiding. Het valt uiteindelijk mee, maar ik ga nog behoorlijk wat tijd moeten investeren in m’n herstel en daar heb ik gewoon helemaal geen zin in. Ik hoop dat ik ooit nog het gevoel ga krijgen dat mijn lichaam weer van mij is. Het helpt ook totaal niet dat mensen steeds benoemen hoe slank ik wel niet ben, zo voelt het helemaal niet.
Ik besluit na de afspraak maar meteen boodschappen te gaan doen. Ik kom een oud-klasgenootje tegen in de supermarkt en we hebben een leuk gesprek, het vrolijkt me op. Zij dacht ongeveer hetzelfde over zo dicht bij het dorp gaan wonen waar we samen op school hebben gezeten en hier zijn we dan toch. Zij heeft wel juist weer negatieve verhalen gehoord over de basisschool waar we na de zomer nog willen gaan kijken, dus dat blijft moeilijk.
Het lukt me weer om het aantal woorden te halen, ook al heb ik een rare trilling in mijn hand die me direct hypochonderig maakt. Ik krijg een zeer vage mail over een opdracht die ik al af heb. Aanhef: ‘Hoi Nico’. Er komt geen rectificatie, dus uiteindelijk mail ik zelf maar terug. Het lukt niet om vooraf te koken, maar ik time het ophalen van de crèche wel heel goed tussen de buien door. Pas als we bijna thuis zijn, gaat het weer regenen. Ik had wel onze paraplu’s meegenomen, dus eigenlijk is het zo perfect, want nu kan S. nog even met die van haar lopen.
Ik had meer groente in het linzenprutje moeten stoppen, maar het is wel lekker gekruid, al zeg ik het zelf (opgezocht wat er allemaal in de dure kruidenmix zat die in het recept stond).
We gaan te laat naar bed, maar ik moet ook gewoon iets van een avond hebben.
Dinsdag 13 augustus
Excuses van degene die Nico probeerde te bereiken: ‘Ik stuur het snel naar de juiste Nico.’ Juist. Nou ja, in ieder geval heb ik geen werk over het hoofd gezien. Iemand anders heeft genoten van mijn mail. Dat is fijn, ook al zijn mails zo ongeveer het enige wat ik op dit moment schrijf en doe ik er vaak belachelijk lang over om er een te typen omdat ik mezelf continu redigeer.
We doen erg weinig vandaag. We gaan even naar de speeltuin, maar het gaat al snel regenen, dus gaan we weer terug.
We kijken naar America to Me. Best een interessante documentaire (een docu over een school is bij ons al snel goed), maar wel erg Amerikaans.
Woensdag 14 augustus
M’n moeder en haar man vonden het blijkbaar niet nodig om te vermelden dat er een gigantische steiger voor hun huis staat, waardoor parkeren (en wegrijden) nog moeilijker is dan normaal. Zoveel stress door die halve volksverhuizing iedere keer, soms vraag ik me echt af waarom ik dit doe. Juist omdat iedereen ervan uitgaat dat ik het allemaal doe. En het dan nog niet genoeg is. Zoveel hoofdpijn ook weer.
Wel een superinteressante passage in een opdracht, over de taalontwikkeling van jonge kinderen. Vertel me alles.
Donderdag 15 augustus
Houd moed, mailt iemand. Dat moet ik dan maar proberen. Het is zo waardeloos dat het me amper lukt om tijd te maken voor die oefeningen, zo wordt het natuurlijk nooit beter. Het is zo waardeloos dat het me amper lukt om tijd te maken voor wat dan ook. S. is blij dat haar lievelingsjuf terug is van vakantie, maar als ik de kindjes op kom halen, zijn ze allebei aan het huilen: S. omdat een ander kindje haar heeft geslagen met een stuk spoorrails en D. omdat ze het voor elkaar heeft gekregen om zichzelf in de breedte onder de babygym te positioneren. Top weer.
S. heeft courgettesoep gemaakt op de crèche. We eten zelf ook iets met courgette, dus D. krijgt het ook, gaat best goed.
Vrijdag 16 augustus
Ik lig nog steeds op schema met mijn grote opdracht, een hele prestatie als je bedenkt hoe slecht ik me voel. Het is wel lastig om het andere werk eromheen te plannen, dus hopelijk kom ik daarmee niet alsnog in de problemen.
Ik heb weer eens last van ‘het is mijn eer te na’, waardoor ik meer tijd besteed aan een opdracht dan ik zou moeten doen. Al was het maar omdat ‘Je vindt het toch leuk?’ achterlijk vaak als argument wordt gebruikt om veel te weinig te betalen. Dit vind ik leuk en dat weten ze, maar van leuk kan ik geen eten kopen. Ik heb onderhandeld, maar dan nog.
Er komt ineens een sprietje uit het stukje gember dat ik een tijd geleden in een potje heb gestopt. Dat is zo’n beetje mijn niveau qua planten. Ik baal zo van onze tuin momenteel, omdat het me maar niet lukt om er iets aan te doen en vooral omdat we de heg die we vorig jaar hebben laten planten de laatste hittegolf slechts zeer gedeeltelijk lijkt te hebben overleefd, zo gênant. De achtertuin ziet er wel goed uit, maar iedereen ziet natuurlijk alleen die zooi aan de voorkant en zijkant. De laatste keer dat ik de klimop te lijf ben gegaan (niet de stervende heg), had ik daarna zoveel last van m’n schouder dat ik dat nu ook niet goed meer durf.
Zaterdag 17 augustus
Het kost me veel moeite om op te starten. Ik wil het liefst nergens heen en de tijd uitzitten tot ik weer iets voor mezelf kan doen, maar uiteindelijk gaan we toch naar het winkelcentrum. We komen mensen tegen die we kennen, dat is wel leuk. En we kopen wat dingen voor D.: zwemluiers, een zonnebrilletje, billendoekjes, kleren. We hebben best veel kleren gekregen die ze past bij het verkeerde weer, jammer. Verder vragen we ons af wanneer we de kinderwagen om moeten bouwen. Als ze wakker is, doet ze zo’n beetje buikspieroefeningen in de bak, maar ’s avonds slaapt ze er vaak nog in.
S. heeft ineens een kopvoeter getekend, een bizar verschil met haar gewone gekras. We moeten ook echt op zoek naar een tafeltje en een stoeltje voor haar, want nu doet ze steeds gevaarlijk op een krukje bij de salontafel. Helaas laat ze ook het pennetje dat bij haar Nijntje-spelletje hoort in haar potje vallen. We gooien het nog in ongekookte rijst, maar het mag niet baten.
We eten die superlekkere stammpot met zoete aardappel, spinazie en geitenkaas. M. heeft ’s avonds een verjaardag. Ik heb D. in haar bedje gelegd. Het lukt ook wel om haar daar te laten, maar ik moet wel regelmatig naar boven, daar heb ik gewoon niet altijd puf voor. Ik kijk naar Amy Florence (niemand is zo leuk als Tilly Trout, zucht) en werk aan m’n sample. Dit wordt vast weer iets wat niemand ooit gaat maken vanwege de hoeveelheid werk, maar zelf heb ik er eigenlijk wel weer plezier in, want ik kom nu eindelijk toe aan de decoratie. Ondertussen helaas wel veel aan het piekeren.
Zondag 18 augustus
We gaan ’s ochtends naar Loods 5. Het gaat ontzettend goed. We kopen een vijzel, bekijken eventuele cadeautjes voor S. en zoeken wat nieuw plastic servies uit omdat D. nu ook meer gaat eten (als ze het bakje ziet, lijkt ze al te snappen dat ze iets krijgt, heel apart). We hebben de draagzak mee voor als D. het niet meer trekt (we hebben S. een keer heel Loods 5 door moeten dragen. Loods 5 is een grote winkel), maar die hoeven we niet te gebruiken. Alleen een tafel en een stoeltje vinden we niet. Daarna is het tijd voor koffie en taart, met een wafel met fruit voor S. S. gedraagt zich de hele ochtend uitstekend én heeft geen ongelukjes, we zijn supertrots op haar. Een ander vrouwenstel in het restaurant zit de hele tijd naar ons te kijken. Het kan, het kan dus echt (al is het vaak niet zo idyllisch als het nu lijkt).
’s Middags lukt het zelfs nog om een weekmenu te bedenken en boodschappen te doen, dus met een beetje geluk heb ik dan morgen iets minder stress. Na het avondeten iedereen onder de douche en ik doe zelfs een paar oefeningen, dus het lijkt ineens even heel georganiseerd. Met de nadruk op ‘lijkt’.