Maandag 19 augustus
Ik ben zo moe. Werken lukt vandaag niet zo goed. Ik vraag me ook af of er misschien iets mis is met de voeding van m’n computer, want hij valt regelmatig uit. Hopelijk kan m’n broertje er binnenkort een keer naar kijken. Ik haal mijn eigen doel met moeite, en dan nog vooral doordat ik me voorstel wat ik in dit dagboekje zou willen schrijven. Dat het allemaal niet is gelukt of dat ik me heb herpakt.
Tot ieders verbazing en trots is het S. gelukt om de hele dag droog te blijven op de crèche. Extra knap omdat ze per ongeluk zo ongeveer alle aanwezige pruimen blijkt te hebben opgegeten. De juffen wisten niet van elkaar dat ze ze aan haar hadden gegeven en ze was blijkbaar de enige die ze lustte… Een vader vindt dat echt te grappig, dat irriteert me. Ik vind het dan wel weer grappig dat hij zo enthousiast aan het meekleien is en dat hij zijn oudste zoon wijs probeert te maken dat ze de volgende dag halverwege de middag al zullen komen en dat die zoon dan luiers moet verschonen.
Onderweg naar huis worden we verrast door een enorme hoosbui, gelukkig kunnen we schuilen in een portiek. Als we eindelijk thuiskomen, blijkt dat M. al helemaal handdoeken en mijn badjas heeft klaargelegd. Superlief, maar gelukkig niet nodig.
Het pennetje van S.’ spelletje lag klaar om weggegooid te worden bij de batterijen e.d., maar als ik het zomaar oppak, blijkt hij het toch ineens weer te doen. S. is daar de volgende dag superblij mee. Ik ben het irritante muziekje al snel weer zat :’)
We kijken een stukje Zomergasten met Maxim Februari. Heel onderhoudend.
Dinsdag 20 augustus
Zo goed als het gisteren ging met S.’ zindelijkheid, zo slecht gaat het vandaag. Ze is steeds nét te laat bij de wc. Oké, een keer is het wel knap dat ze niet compleet verschoond hoeft te worden, want we zijn in een speeltuin een eind weg als ze zegt dat ze moet plassen. Daar kun je met zand spelen. Niet ideaal omdat het nog een beetje nat is en we geen zandbakspullen bij ons hebben, maar ik wilde echt even wandelen en niet weer naar de speeltuin om de hoek.
We maken alvast naanbroodjes voor bij de curry. Twee ingrediënten, die we allebei niet in huis blijken te hebben. Improviseren dan maar. Het is moeilijk als je twee jaar bent en niet op de bak mag leunen bij het afwegen en de lepel niet uit de bak mag zwiepen, maar het lukt.
Verder wil S. vooral de hele dag boekjes lezen en spelletjes spelen (Eerste boomgaard en Nijntje-domino). Als ze zelf speelt, heeft ze wel weer geniale uitspraken, zoals: ‘Een aap op een plakje kaas… Dat vind ik niet lekker op de boterham.’
Er is een halfuurtje waarin ze allebei slapen en ik het idee heb dat ik zou moeten werken, maar in plaats daarvan handwerk en tv-kijk. Je weet natuurlijk ook nooit hoelang het duurt.
Bij de boodschappen blijkt een verrotte zoete aardappel te zitten, supergoor. Gelukkig kom ik er meteen achter als ik ze wil gaan snijden voor de plaattaart. En klachten worden ook echt wel netjes afgehandeld per app: geld terug en gratis een nieuwe zak bij de volgende bestelling.
D. slaapt redelijk goed in haar bedje. Dat komt goed uit, want ze rolde vanmorgen om in de kinderwagenbak, dus ik denk toch dat we over moeten naar het zitgedeelte. Ik werk weer eens aan m’n sjaal en we kijken America to Me. Ze doen daar op school aan spoken word en hoe overdreven het soms ook is, het is toch ook wel heel gaaf. Ik krijg er zin van om te schrijven (ook al doe ik dat niet).
Woensdag 21 augustus
Mijn schoonmoeder komt oppassen en ik ga werken bij mijn moeder en haar man. Dat wil zeggen, nadat ik een opdracht heb ingeleverd. Fijn dat dat weer klaar is. De stress staat weer eens totaal niet in verhouding tot de verdiensten. M’n schoonmoeder is gewend om alles op haar aanrecht te leggen en bewaart een stuk banaan voor D. op ons smerige aanrecht. Daar ben ik niet bepaald blij mee.
M’n moeder heeft niet verteld dat twee van haar tantes en een oom die middag op bezoek komen. Dat zou handig zijn geweest om te weten, aangezien ze een rondleiding door het hele huis krijgen en m’n moeder het toch wel heel fijn lijkt te vinden als ik er even bij kom zitten. Ik probeer het los te laten, ik vind het zelf op zich ook leuk om ze te zien. En afgezien daarvan gaat het werken best goed, ik redigeer een ridderboek en had niet verwacht dat het zo grappig zou zijn. De vertaling ziet er ook goed uit.
Eenmaal weer thuis blijkt mijn schoonmoeder wat in de tuin te hebben gewerkt. Alle beetjes helpen.
Donderdag 22 augustus
Mijn broertje komt naar mijn computer kijken. Aanvankelijk gaat hij gewoon aan en vindt hij niets, waarop we besluiten het nog maar even aan te kijken. Als hij weg is, doet de computer echter helemaal niets meer. Hij regelt bij een vriend een andere voeding, maar nee. Ik overwoog sowieso al een laptop aan te schaffen zodat ik wat makkelijker even iets beneden kan doen en (in de toekomst) ook af en toe buitenshuis, maar dit is natuurlijk toch enorm balen. Ik heb helemaal geen ruimte in mijn hoofd om hiermee bezig te zijn. Met de harde schijf is niets mis, dus er is in principe niets verloren, maar op dit moment kan ik er niet bij. Ik heb alles van mijn grote project gelukkig consequent naar mezelf gemaild, inclusief de hoofdstukken die ik nog moet doen. Ik kan er dus gewoon mee verder, voor het moment op M.’s computer. Toch voel ik me ontzettend onrustig en vind ik het heel lastig om te werken. Het gaat gewoon allemaal nét, als er niks misgaat, maar er gaan natuurlijk steeds dingen mis.
Eenmaal aangekomen op de crèche zakt de moed me nog verder in de schoenen. S. heeft uitgebreid met zand en water gespeeld en is ongelooflijk smerig. Heel leuk en goed dat ze dat daar doen, maar het betekent nog meer werk voor ons. Daarnaast kan ze er slecht mee omgaan dat ik er ‘ineens’ ben en knijpt en slaat ze me. Ze heeft volgens de juf wel leuk met M. gespeeld. Ze vertelt er zelf ook over. Daaruit blijkt dat ze hem ook behoorlijk in het rond heeft gecommandeerd, maar goed. Ze beweert ook dat ze ‘stop, hou op’ en ‘niet doen’ heeft gezegd tegen bepaalde ‘stomme’ kinderen, dat zou wel echt goed zijn. Ik vind het zo sneu voor haar dat het de afgelopen dagen weer zo slecht gaat met haar zindelijkheid. Ook wel voor mezelf, want ik dacht na zondag en maandag echt dat het de goede kant op ging. Maar S. riep al de hele week opgetogen dat ze een sticker zou krijgen van juf R. als het haar zou lukken om droog te blijven op de crèche (dat heeft juf R. ook daadwerkelijk beloofd) en ik wist van tevoren al dat het haar waarschijnlijk niet ging lukken. D. heeft met even oude baby J. gespeeld op een mat gelegen tot ze daar afrolde. Ze is helemaal schor van het hoesten, superzielig, ik denk dat ze zich echt niet lekker voelt.
Ik moest S. volledig verkleden op de crèche en had haar even geen luierbroekje aan gedaan. Bij thuiskomst poept ze uiteraard in haar broek. M. is inmiddels thuis en neemt dat op zich, terwijl ik D. voed. S. gaat weer veel te laat naar bed omdat het te lang duurt voor we kunnen eten en ze daarna nog moet douchen, maar ze gaat wel meteen slapen. D. moet steeds hoesten, dus die krijg ik pas in slaap als ik haar weer aanleg (waarbij ik zelf ook bijna in slaap val). Ik heb weer eens een hypochondermomentje, tot ik me realiseer dat S. me heeft geknepen, dus dat ik misschien toch geen melanoom op mijn been heb. Na een douche toch nog even naar beneden voor wat tv. Verongelijkte leraren en ouders (dat wordt nog wat op de basisschool, tralala) en Jannie en André die naar ‘ons grondgebied’ afreizen. Ik woon hier toch wel graag.
Vrijdag 23 augustus
Vreselijke nacht, uiteindelijk neem ik D. maar bij me en probeer ik als vanouds half rechtop nog wat te slapen. Ik erger me kapot omdat ik nog steeds niks gehoord heb op de woensdag ingeleverde opdracht.
’s Middags staat m’n broertje ineens weer voor de deur (heel attent, hij belt op in plaats van aan om aan te geven dat hij voor de deur staat, omdat hij niet wist of de kindjes sliepen en S. sliep ook inderdaad) met mijn harde schijf en een aangeschafte behuizing, zodat ik weer bij m’n bestanden kan. Wat een opluchting.
Het is daardoor wel een extra rommelige dag, en ik redigeer zo’n vijfduizend woorden te weinig. Dat komt ook doordat ik even de tijd neem om chai lattes met havermelk te maken voor ons en kinderkoffie voor S. Doordat ik even de tijd neem om samen te zijn. S. grijpt haar kans op een extra voorleesmoment. Ik heb m’n broertje ook heel wat voorgelezen. M’n broertje zit op de leuning van de bank. S. zegt verschrikt tegen hem: ‘Ik mag dat niet van de mama’s.’ ‘O, dan zal ik het ook maar niet doen,’ zegt mijn broertje.
We eten erwtensoep, S. heeft zich met het weekmenu bemoeid. Het smaakt prima. Na het eten ga ik naar Spoffin in de binnenstad. Ik heb met mijn moeder afgesproken om naar een dansvoorstelling te gaan, omdat een vriendin van haar daaraan meedoet. We zijn ruim op tijd en kunnen dus mooi twee kussentjes claimen aan de rand van de kring. Het is prachtig weer en er hangt een fijne sfeer, maar ik voel me er niet echt onderdeel van. Ik kan niet lang blijven hangen vanwege de borstvoeding en ik heb D. ook nog eens ziek achtergelaten bij M. Een van de deelnemers positioneert zich recht achter ons in haar rolstoel en zegt de hele tijd zenuwachtig tegen ons dat we wel opzij moeten gaan als ze op moet. Ja, ja, komt goed. Een moeder zegt tegen haar tienerkinderen: ‘Nee, kom maar, dit is meer iets voor oude mensen.’ En bedankt.
We zien de vriendin nergens. Ik vraag of mijn moeder wel aan haar heeft gevraagd of ze echt meedoet. Dat blijkt niet zo te zijn, het leek haar een leuke verrassing voor haar vriendin als wij er ineens zouden zijn. Dat zou het ook geweest zijn, alleen blijkt de vriendin toch niet mee te doen. Daarnaast is de voorstelling zelf ook vrij apart. Het heet De femme à femmes en Léa Dant, een Franse choreografe, maakt deze voorstelling overal met lokale vrouwen. De voorstelling is dus overal anders. Ik had verwacht dat er meer in gedanst zou worden, dat sowieso. Daarnaast hebben de vrouwen ervoor gekozen om tegen het einde allemaal naar voren te komen en stuk voor stuk iets te zeggen, beginnend met ‘I honor…’ Dat hadden ze niet moeten doen. Ten eerste spreken bijna alle vrouwen bijzonder slecht Engels, waardoor ze zichtbaar staan te stuntelen en hun boodschap nauwelijks aankomt. Ten tweede hebben lang niet alle vrouwen iets bijzonders te melden, waardoor de ontroerende verhalen (bijvoorbeeld van een transvrouw en van een vrouw die haar kindje heeft verloren) in schril contrast staan met vrouwen die dan maar bedacht hebben te zeggen dat ze van dansen houden of iets dergelijks.
Als het is afgelopen, blijkt M. te hebben geappt. D. heeft zichzelf helemaal ondergespuugd en moet steeds huilen, dus ik besluit meteen weer naar huis te gaan. De vriendin die niet meedeed blijkt wel in het publiek aanwezig, blij dat ze uiteindelijk niet heeft meegedaan. Mijn moeder besluit naar haar toe te gaan. Ik haal nog even paracetamol voor D. voor het geval dat en ben blij als ik weer thuis ben. D. wordt rustig en met z’n tweeën is het gewoon makkelijker. Al blijkt S. wel ontzettend lief en zorgzaam te zijn geweest.
Zaterdag 24 augustus
D. is vandaag ook weer helemaal schor van het hoesten, waterige oogjes, koortsig. En dus is ze ook steeds wakker ’s nachts, ze houdt zo’n beetje weer haar newbornschema aan. Ook S. is weer veel aan het spoken, het is erg zwaar.
Ik wil ondanks m’n schouder in de tuin werken. M. neemt de kindjes mee naar de speeltuin en ik ga de klimop snoeien, zelfs vanaf een trapje (heel irritant, want dan moet ik aan de kant voor auto’s, gelukkig is het nog vroeg en rijdt er maar een keer een auto langs). Ik haal ook nog best wat wortels, onkruid en brandnetels weg. S. komt ook nog even helpen. Het is nog lang niet af (ik denk niet dat het ooit af komt), maar de gft-bak is behoorlijk vol, het wordt warm en ik ben moe. Tijd voor (kinder)koffie en chai latte. D. krijgt wat banaan, maar ze wil niet eten. Wel drinken, gelukkig.
We bedenken het nieuwe weekmenu alvast, het lukt me om die vijfduizend woorden alsnog te redigeren en m’n winterjas wordt bezorgd. Ik wilde een kortere voor erbij, sinds ik met S. bijna van de fiets ben gevallen. En dat vind ik dan toch meteen weer een ‘uitspatting’. De jas ziet er goed uit en past, dus ik ben blij. Even denk ik dat er meteen al vlekken op zitten, maar M. heeft hem met natte handen bewonderd. S. gaat in de tuin in haar badje. Ik maak lasagne. We kijken de finale van The Great British Bake Off. Sandi is zo cool.
Zondag 25 augustus
Ik wil vandaag graag m’n boek uitlezen en dat lukt. Ik baal er zo van dat ik nooit genoegen kan nemen met dit soort dingen. Dat ik dan alleen maar ga zitten balen omdat ik keuzes moet maken in wat ik voor mezelf kan doen, in plaats van blij zijn met wat ik voor mezelf kan doen. We doen boodschappen. Het poortje bij de zelfscankassa’s blijft niet lang open, dus we moeten ons met de kinderwagen en S.’ kleine karretje strategisch opstellen.
M. bouwt toch de kinderwagen maar om en we gaan een stukje wandelen aan het eind van de middag. Het blijkt nog steeds erg warm en S. wil eigenlijk naar de dichtstbijzijnde speeltuin, dus het is aanvankelijk geen succes. D. heeft haar nieuwe zonnebrilletje op. Eigenlijk past ze het nog niet, haar hoofdje is relatief klein, maar het staat wel erg schattig. Ze lijkt het ook leuk te vinden om vanuit het zitgedeelte meer te kunnen zien. Uiteindelijk komen we bij een ander speeltuintje, waar S. onder het genot van keiharde muziek een poosje speelt. Met een klein beetje hulp kan ze zowaar op het speeltoestel klimmen, ze kan vaak meer dan ik denk.
’s Avonds kijken we de Musical Sing-a-long. We hebben nog geen enkele musical geboekt voor het nieuwe seizoen, en dat blijft waarschijnlijk zo. We doen ook deze test van de Volkskrant en hebben nog een fijn gesprek over het huishouden en het leven.