Dit was niet leuk, want eng en vervelend en met veel gezeur en enige lichamelijke klachten tot gevolg. Maar we hebben het overleefd. Ik wist weer wie mijn mensen zijn. Door dit gebeuren probeer ik nog eerder mijn schroom te overwinnen, te vragen of ik kan helpen. Al kan ik vaak alleen even naar iemands verhaal luisteren. Het is zo belangrijk om te weten wat belangrijk is. En het was een van de momenten waarop I. heel dichtbij was. Ik weet zeker dat ze erom zou hebben gelachen zodra bleek dat niemand echt iets had. Haar aanstekelijke hese lach. Zoveel dingen die ik nooit meer wil vergeten.
In de donkerste dagen deel ik 15 herinneringen aan 2015. In willekeurige volgorde, en zonder dat ik me druk probeer te maken over of dit wel echt dé momenten zijn en of ik ze wel goed over weet te brengen. Iedere dag een stukje, tot het 2016 is.
PS Dit is niet mijn eigen idee, maar dat van Marlou. Onder de hashtag #15of2015 vind je meer deelnemers.