Ik ben niet heel activistisch ingesteld. Sowieso niet, en ook niet op dit vlak. Dat wil zeggen, ik ben er open over dat ik met een vrouw samen ben, maar verder vind ik het al snel best. Ik ben getrouwd omdat ik dat wilde, niet om een statement te maken. Het is iets van ons samen, voor mij heel gewoon en ik ervaar in mijn dagelijks leven gelukkig weinig problemen. En toch, zolang het niet voor iedereen net zo gewoon is als heteroseksualiteit (en laten we eerlijk zijn, daar kunnen we lang op wachten), blijf ik zo nu en dan tegen dingen aan lopen. Niet alles gaat even makkelijk, niet alles kan, dat kan frustrerend en stom zijn. De liefde vieren en klagen vind ik niet zo goed samengaan, maar de liefde vieren en even stilstaan bij hoe blij we mogen zijn dat we in dit tijdperk en in dit deel van de wereld leven zeker wel. Dus dat wilde ik ook vandaag weer doen. En dat doe ik door dit te delen.
In Engeland en Wales kunnen twee mannen of twee vrouwen sinds een jaartje ook trouwen. Benjamin en Nathan deden dat vorig jaar zodra het kon, maar dan wel op een heel bijzondere manier: ze besloten hun huwelijksceremonie in de vorm van een musical te gieten. Ze spelen het niet, voor alle duidelijkheid, ze trouwen echt in die musical. Nathan is musicalacteur en Benjamin is componist, dus ze wisten wat ze deden (maar ze déden het dus ook daadwerkelijk, respect!). De ceremonie is in Engeland uitgezonden op televisie en nu nog online terug te zien.
Als je een keertje drie kwartier overhebt, bekijk dan deze video. Ik vind het enorm bewonderenswaardig hoe ze het tegelijkertijd geëngageerd, persoonlijk en vrolijk hebben laten zijn. En Stephen Fry heeft eraan meegewerkt! En er zit poëzie in, en een verwijzing naar breien! Maar het is vooral een van de ontroerendste dingen die ik ooit heb gezien.
Our Gay Wedding The Musical by dm_52332328c1bd8