Dit weekend de Breidagen in Nijkerk, ging weer veel te snel voorbij! Blijft leuk als iemand dan vraagt of je nog iets leuks gaat doen in het weekend en je zegt dat je naar de Breidagen gaat en diegene zich dan duidelijk niet kan voorstellen dat dat onder iets leuks doen valt :)
Tijd voor een check-in, voor ik weer ten prooi val aan perfectionisme. Ik was van plan om dat kort te doen en hier ook over de Breidagen en mijn nieuwe plannen te schrijven, maar ik bewaar dat toch maar voor een volgend bericht omdat het niet kort werd. Nu dus eerst vooral wat af is!
Anna Tee
De vorige keer vertelde ik al dat ik bezig was aan dit shirtje. Kort daarop gingen we op vakantie (naar Belgisch Limburg, was zo leuk!) en ik nam de Anna Tee mee. Het lukte om hem tijdens de vakantie helemaal af te maken, ik hoefde ook alleen nog maar een klein stukje lijf, de boorden en de mouwen. Al moest ik daarvoor heel wat rondjes om deze stoelen lopen omdat ik de laatste streng als streng had meegenomen (maar dat vond ik niet heel erg).
Thuis hoefde ik hem alleen nog maar te wassen. En toen ik dat had gedaan, was ik me toch teleurgesteld! Hij leek ineens zo gigantisch, ook na een tweede keer wassen. Ik vond hem helemaal niet meer mooi en vroeg me af of het aan de bind-off lag. Na enige twijfel en een paar keer proberen was ik voor de bind-off uit het patroon gegaan, maar daarbij werd gewaarschuwd dat die snel te los kon worden, dus dat je een kleinere naald moest gebruiken als je los breide. Volgens mij brei ik niet heel los, maar ik had dat toch maar gedaan. Maar misschien was het toch niet goed? M. zag de bui alweer hangen en verbood me om er onmiddellijk iets mee te doen (het wil nog weleens voorkomen dat ik iets uithaal en dan concludeer dat het toch goed was of de eerste keer beter). Nu wist ik niet goed wat ik er dan mee wilde en door het linnen in dit garen is uithalen nog niet zo gemakkelijk. Dus ik legde hem weg.
Na een tijdje besloot ik hem toch maar eens aan te trekken. Misschien moest het gewoon even wennen? Soms lijkt iets héél erg als ik ermee bezig ben, maar valt het later mee. M. verzekerde me ook dat hij echt nog draagbaar was. En die wissel tussen de bollen die ik stom genoeg aan de voorkant had laten plaatsvinden, viel gelukkig minder op na het wassen, dus dat was positief. Hij zat ook lekker. Dus nou ja, nu ga ik hem toch maar gewoon (proberen te) dragen. Oordeel hieronder zelf. Maar ik ben er dus al mee in het openbaar verschenen, dus misschien zou je het voor je kunnen houden als je vindt dat ik dat niet had moeten doen!
Ik heb mijn Hikari van hetzelfde garen gebreid, en ik had waarschijnlijk daar iets beter aan moeten terugdenken, want daarbij was ik bang dat hij véél te kort zou worden en dat ik hem door zou moeten knippen om er een stuk tussen te breien (heel dramatisch allemaal), maar die was op wonderbaarlijke wijze uiteindelijk nét lang genoeg naar mijn mening. Maar ik heb het idee dat dit shirtje ook een stuk breder is geworden… Hm. Verder vind ik het wel echt een leuk patroon (volgens mij zag ik er toevallig op de Breidagen ook een hangen in de stand van APMezga) en zou ik het wel nog een keer willen maken in een ander garen.
Patroon: Anna Tee van Sara Stark
Garen: Draco van APMezga (90 procent merino, 10 procent linnen)
Naalden: 4,0 mm; 3,25 mm; 2,0 mm
Sokken
Ik was bang dat ik op vakantie te weinig te breien zou hebben, omdat mijn Anna Tee dus al bijna af was. Dat zou natuurlijk een ramp zijn, dus ik moest en zou nog iets anders meenemen. Alleen twijfelde ik zo lang over wat dat dan zou moeten zijn dat het waarschijnlijk niet meer zou lukken om op tijd garen te bestellen. S. suggereerde dat ik nog snel een paar sokken op zou zetten. Op zich een goed idee, alleen had ik ook bijna geen sokkengaren meer. Ja, voor scrappy socks als ik al mijn restjes mee zou nemen, maar daar had ik geen zin in. Ik had verder alleen nog roze, groen en beige over van de eerste BreiSTER-opdracht, dus toen werd het roze met groen. Ik koos een gratis patroon uit een oude editie van Sock Madness (een jaarlijks terugkerend iets waarbij je zo snel mogelijk sokken moet breien, ik snap stiekem nog steeds niet precies wat het precies inhoudt of waarom je dat zou doen) en breide lekker aan m’n sok, vooral als ik ondertussen de kinderen een beetje in de gaten moest houden. Ik moest even inkomen, maar het patroon is op zich leuk, het ziet er anders uit als je er vanuit een bepaalde hoek naar kijkt. Maar ik noem ze inmiddels wel mijn hysterische sokken… Helemaal omdat ik inmiddels weet dat ik niet genoeg garen heb om ze allebei precies hetzelfde te maken. Ik heb de eerste sok af, met een groene boord, hiel en teen, maar de tweede sok krijgt dus een roze boord, hiel en teen. Nu draag ik zeer zelden zelfgebreide sokken buitenshuis, hoogstens als het flink vriest, dus het maakt me niet zoveel uit. De tweede sok bestaat nu alleen nog uit een roze boord, maar ik denk dat ik die nog wel af ga maken. Zie de foto voor een indruk!
Kumihimo
Het valt op dit moment wel weer mee, maar voor onze vakantie was ik lichtelijk verslaafd geraakt aan kumihimo-armbandjes maken (vooral tijdens het kijken naar de Olympische Spelen). Ik had al heel lang een schijf liggen, gekregen bij de kerstswap die Marlou van De maandag na de zondag vorig jaar organiseerde. Ik weet niet of ze plannen heeft om er nog een te organiseren, maar ik vond het erg leuk en haar nieuwsbrief is ook een aanrader, mocht je die nog niet kennen. Ik had kumihimo ooit al een keer geprobeerd op een schijfje van karton, maar deze zomer was ik echt vertrokken met die officiële schijf en een boek uit de bieb.
Het grote voordeel van kumihimo is dat het lekker snel gaat, want je vouwt de draden als het ware over elkaar heen in plaats van dat je ze knoopt. Je maakt al snel leuke dingen, want als je de draden eenmaal in de goede volgorde op die schijf hebt (ik vond zelfs een generator online die daarbij kan helpen), stelt het verder niet zoveel voor. Dat wil zeggen, bij de ronde vlechten. Ik heb ook geprobeerd een vierkante te maken, dat lukte nog niet goed. En over een platte was ik ook niet tevreden. Maar er bestaan ook vierkante discs, misschien dat platte daarop makkelijker gaan? Ik heb wel met succes een gedraaide gemaakt. Tot nu toe:
Ik wilde graag dat ze makkelijk om en af zouden kunnen. Armbandjes die je altijd draagt vind ik ook nog steeds tof, want daar zitten verhalen achter, maar die worden toch wel snel nat en vies, dus ik heb liever dat ze af kunnen als de situatie daarom vraagt. Daarnaast zijn ze vrij dik en stug, in ieder geval die van mij, dus niet per se voor altijd. Ik had ergens een tutorial gevonden waarin ze een ijzerdraadje in het midden deden. Dat heb ik bij de blauw-groene gedaan, maar dat was het toch niet helemaal. Daarna kwam ik uit bij de beginlus. Het is even gedoe, maar om alle draden maak je dezelfde knopen als bij frivolité (heb ik daar ook nog eens iets aan) en je eindigt met een of andere macraméknoop (ik kan niet macrameeën, dus dat weet ik verder niet). Aan het eind leg ik een overhandse knoop in alle draden en steek ik met een naald alle draden er een paar keer doorheen (dit kost soms enige moeite). Dan knip ik alle draden af en gooi ik er voor de zekerheid wat knutsellijm overheen. Ik sla de meeste twee keer om mijn pols, omdat ik dat leuk vind staan en omdat ik meestal veel te lange draden knip, uit angst dat ze te kort zijn (ik weet niet wat je dan moet doen, of dat op te lossen is). Dus dan ga ik nog maar even door.
Ik gebruik trouwens vooral acryl uit mijn voorraad hiervoor, want dat heb ik. Zorgt misschien ook voor die stevigheid. O, en ik hang er een tafelkleedgewichtje aan, dat zorgt ervoor dat het strak wordt. Dikker dan 20 draden ben ik tot nu toe nog niet gegaan, en vind ik misschien ook wel genoeg. Om de een of andere reden is die met 20 draden ook een beetje bobbelig geworden. Misschien toch te veel verschil in dikte tussen de draden? Het was niet de bedoeling, maar het stoort me niet, de bobbels zijn ook wel gelijkmatig.
Kumihimo is volgens mij ook leuk voor kinderen. S. had ook interesse, voor haar is het te doen als ik het beginnetje maak en ze de pijlen volgt die ik op haar kartonnetje heb getekend (je moet wel steeds dezelfde kant op draaien). Al heeft ze nog niet zoveel geduld om er lang genoeg mee door te gaan en moet ik af en toe de draden uit de knoop halen. Maar in vergelijking met veel andere technieken is dit echt goed te doen!