In november heb ik geen enkel boek uitgelezen. Aan het begin van de maand begon ik wel in Bruidsvlucht, maar ik las het niet uit. Ik kon me slecht concentreren en keek liever televisie. Toen de dochter er eenmaal was, had ik er geen tijd meer voor. Of dat idee had ik. Weinig zin in ook. En dat is in december grotendeels ook zo geweest. Tijdens de voedingen lees ik soms wel, maar dan vooral blogjes, de krant op mijn telefoon of een tijdschrift. En natuurlijk ‘lezen’ we al met de dochter, ze heeft diverse voelboekjes en is al lid van de bieb. Ze kan er niet onderuit met zulke moeders! Wat veel kraambezoek ook weet, ze heeft al mooie prentenboeken gekregen :)
Marieke van der Pol – Bruidsvlucht
Ik wilde ook vooral geen boeken lezen waarvan ik uit mijn doen zou raken. En dat raakte (raak) ik nogal snel, dus ik vond het wel veilig om te kiezen voor een boek dat ik al kende. Ik was even vergeten dat er een bevalling in voorkomt in een afgelegen stacaravan die zowat verkeerd afloopt, maar verder ging het wel. Sommige verhaallijnen zijn best heftig, maar alles wordt vrij afstandelijk beschreven. En uitleggerig, dat herinnerde ik me niet van de vorige keer dat ik dit las. Ik ken de film (Bride Flight, Van der Pol schreef eerst het scenario en toen het boek) ook goed, en het was fijn om de beelden voor me te zien onder het lezen. We zagen de film ooit voor het eerst op Manuscripta, daar bleek het de sneak preview met een inleiding door Van der Pol zelf. Erg leuke verrassing. Ik heb ook nog een keer gewerkt bij een lezing van haar in de boekhandel. Ik wil niet zeggen dat het een heel goed boek is, maar het is wel een lekker boek, met leuke personages. Vooral het begin, als ze op weg gaan met dat vliegtuig.
Anna Levander – Morten
Een van de boeken van Nederland Leest. Gratis, dus dan weet je het wel met mij. Een bibliotheekmedewerker heeft een keer heel filiaal Kanaleneiland voor mij ondersteboven gekeerd omdat ik had begrepen dat je een code kon krijgen voor een e-book. Onvindbaar, maar later stuurde ze keurig die code op per post met een briefje erbij :) Overigens een van de weinige positieve ervaringen met filiaal Kanaleneiland, waar de vaste medewerker meestal buiten stond te roken en te schreeuwen, maar dat is een ander verhaal. In ieder geval, ik zorg meestal wel dat ik het boek van Nederland Leest krijg. En lees het vervolgens niet. Of lees het wel en vind het slecht. Hoewel ik onder de indruk was van De grote zaal van Jacoba van Velde. Morten vond ik vooral stilistisch gezien niet best. Op zich wel grappig om te lezen, omdat het een inkijkje geeft in de politiek en Anna Levander het pseudoniem is van Dominique van der Heyde en haar vrouw Annet de Jong, dus je mag verwachten dat zij weten waar ze over praten. Het boekenvak komt er trouwens ook zijdelings in voor, was heel herkenbaar voor mij. Het einde vond ik nogal sneu, het is abrupt en een herinnering die wordt teruggehaald via hypnose speelt een cruciale rol, dat vond ik een zwaktebod. Ergens ben ik wel benieuwd hoe het verder gaat (Morten is het eerste deel van een drieluik), maar ik weet nog niet of ik de andere delen ook ga lezen.
Sofie van den Enk en Eva Munnik – De melkfabriek
Ik geef momenteel borstvoeding. Er is een wereld voor me opengegaan, en dat bedoel ik niet op een halleluja-ik-ga-minstens-door-totdat-de-dochter-naar-school-gaat-manier. Ik hoop dat ik er nog eens apart over kan schrijven. Dit boek probeert tegenwicht te bieden aan de zogenaamde borstvoedingsmaffia. Dat is wat mij betreft zeker nodig en dat doet het goed en leuk en luchtig, met veel ervaringsverhalen en anekdotes, ook van BN’ers. Sommige dingen maakten me juist extra onzeker, maar ik ben sowieso onzeker en besluiteloos over die hele borstvoeding op dit moment, dus ik geloof niet dat het aan het boek ligt. Het was vaak herkenbaar en ik kon er ook regelmatig om lachen. Er komt een vrouw in voor die begon te lekken zodra er een krijsende meeuw overvloog, haar lichaam vond dat op babygehuil lijken. Sofie heeft bij ons op dansles gezeten, waardoor ik altijd denk dat ik haar ken. In werkelijkheid heb ik haar nauwelijks ooit gesproken, maar toch denk ik altijd als ik iets over haar lees of haar op tv zie: Hé, Sofie!