Keramiek lijkt in te zijn. En je kent mij, ik volg alle trends natuurlijk op de voet en dus… Ahum. Ik en klei, het is nooit een gelukkige combinatie geweest, vraag maar aan mevrouw van de H. van handvaardigheid. Maar het valt me op dat verschillende hippe meisjes ineens pottenbakcursussen volgen en daarover bloggen. Daarvoor waren M. en ik al verslingerd aan The Great Pottery Throw Down op de BBC. We mogen ook graag kijken naar programma’s als Heel Holland Bakt en The Great British Sewing Bee (ik wacht uiteraard nog steeds op iets als Heel Holland Handwerkt), dus het was op zich geen verrassing dat we dit ook leuk vonden. Behalve misschien dat we zelf nog weleens iets bakken of wat achter de naaimachine zitten te klooien. Het mag allemaal geen naam hebben, maar we hebben er meer ervaring mee dan met pottenbakken. Misschien was dat ook juist wel wat we er zo leuk aan vonden. En zo zit je ineens te kijken naar mensen die een (werkende) wc proberen te boetseren.
Ik besloot M. voor haar verjaardag een pottenbakworkshop cadeau te geven (en dan zelf ook mee te gaan, zo egoïstisch was ik wel). We hebben die met nog wat mensen gevolgd bij Werfklei in Utrecht en het was erg leuk en gezellig, aanrader. Zoals verwacht was het ook erg moeilijk. In anderhalf uur bereik je zonder enige ervaring niet veel, maar ik vond het tof om het eens uit te proberen en het viel me uiteindelijk nog mee hoeveel we zelf konden doen. Je ziet dat ik toch meteen al een geheel eigen stijl heb, haha. Mijn werkstuk was het scheefst, maar ook het hoogst. Karakteristiek, zullen we maar zeggen.
Dit heeft allemaal niets met schrijven te maken, maar ik heb nu al een paar keer gelezen dat je als schrijver eerst moet zorgen voor materiaal. Voor klei, een homp taal waarmee je kunt werken. Ik weet niet wie dat het eerst bedacht, maar het spreekt me erg aan. Ik vind het lastig om als ik schrijf niet meteen ook te gaan redigeren. Logisch misschien, gezien mijn vak, maar onhandig. Het eindigt er vaak mee dat ik zo ga twijfelen en schrappen dat ik weinig meer overhoud waarmee ik verder kan. Dus nu probeer ik tegen mezelf te zeggen: eerst de klei.