Zoals beloofd, een nieuwe rubriek over de boeken die we aan onze kinderen voorlezen. Met onze kinderen lezen. Ik weet nog niet precies hoe ik het wil gaan aanpakken, maar dat is geen reden om er niet mee te beginnen.
We lezen elke dag voor het slapengaan met S., en proberen daar sinds een tijdje ook een moment voor D. aan vast te plakken, zeker als S. een boek kiest waar D. nog niet zoveel van meekrijgt. Ik moet eerlijk toegeven, ik vind het nog best lastig om tijd te maken om D. voor te lezen. S. vraagt er vaak zelf om, ook overdag, D. uiteraard nog niet. Het is een heel andere manier van voorlezen, en D. wil meestal het liefst het boek pakken en dichtslaan. We doen ons best.
Ted van Lieshout en Philip Hopman – Boer Boris
Hoewel het momenteel wel weer meevalt met de obsessie, kan ik deze rubriek niet starten zonder over de Boer Boris-serie te schrijven, geschreven door Ted van Lieshout met illustraties van Philip Hopman. S. en wij houden veel van Boer Boris. De liefde is ooit begonnen met het eerste boek (uitgegeven als Boer Boris en als Boer Boris telt schaapjes), een telboek waarbij pas goed bleek hoeveel gebaren S. al kende. Inmiddels zijn er al vele boeken verschenen, en hebben we volgens mij alle ‘normale’ prentenboeken in ons bezit (uiteraard breiden ze het assortiment steeds uit met uitdeelboekjes, een alfabetboek, een zoek-de-verschillen-boek enzovoort), naast een memoryspel waarbij S. precies weet welk plaatje uit welk boek komt en ‘Boris en Boris’, twee vingerpoppetjes. Boer Boris woont op een boerderij met broer Berend en zusje Sam. Ze runnen nogal een eclectisch boerenbedrijf, met alle mogelijke dieren en akkerbouw, en daarnaast hebben ze ook een indrukwekkend wagenpark. De verhalen zijn origineel en grappig, de teksten heerlijk om voor te lezen (oké,’te declameren’ is inmiddels een correctere omschrijving). Niet te kinderachtig of simplistisch, eerder nog vrij ingewikkeld voor een peuter, maar dat maakt niet uit, onder meer doordat de tekeningen zo geweldig zijn. Wat ook heel leuk is: op de tekeningen duiken regelmatig andere boeken uit de serie op, of personages daaruit. En je kunt op elke pagina de muis en het vogeltje zoeken.
Ik vind het lastig om een favoriete titel te noemen, maar dan ga ik toch voor Boer Boris wil geen feest, waarin er een ware geboortegolf plaatsvindt op de boerderij en Boer Boris steeds blasé reageert. Ook de verjaardag van neef Niels kan op weinig enthousiasme rekenen. Maar dan belt de postbode aan…
Ik ben eerlijk gezegd alleen niet zo’n fan van Kerstmis met Boer Boris. Het zullen mijn jeugdtrauma’s zijn, maar ik word zo verdrietig van dat boek (wat S. dan weer razend interessant vindt).
Axel Scheffler – Kaatje Kip / Klaartje Koe
Deze kartonboeken zijn nu vooral leuk voor D., al kiest S. ze ook nog weleens. Geschreven en getekend door Axel Scheffler, bekend als illustrator van De Gruffalo (heel bekend en populair, maar daar ben ik dan weer niet speciaal fan van). De verhaaltjes zijn lief en eenvoudig, uitstekend op rijm vertaald door Bette Westera (die ongelooflijk veel kinderboeken heeft vertaald). De kuikens van Kaatje Kip (aanvankelijk nog in het ei) gaan ervandoor, Klaartje Koe kan niet slapen. Bonus bij deze boeken is de knop met het bijbehorende dierengeluid, die D. ook al weet te vinden. Bartje Big en Gijsje Geit bestaan trouwens ook nog, maar die vind ik zelf iets minder. Ik ben wel nog benieuwd naar Ik ben een lelijk beest, dat Scheffler weer samen met Julia Donaldson maakte (ook vertaald door Westera).
Guido van Genechten – Met z’n tweetjes…
De Vlaamse auteur en illustrator Guido van Genechten heeft een heleboel boeken voor jonge kinderen gepubliceerd, maar deze twee trokken onze aandacht omdat ze al heel snel leuk zijn. Het zijn kartonboeken waarin steeds twee dieren bij elkaar worden geplaatst op basis van een gemeenschappelijk kenmerk (waar ze leven, hoe ze eruitzien). Ik kon mijn ogen destijds niet geloven toen ik baby S. ineens op haar oren zag wijzen bij de pagina met de koala en de muis. We hebben Met z’n tweetjes rustig aan nu geleend uit de bieb, en D. bladert er graag in.
Ciara Flood – Een perfecte picknick
(vertaald uit het Engels door Tjibbe Veldkamp)
E. bracht dit boek mee als grote-zuscadeau voor S. Beste vrienden en buren Eekhoorn en Mol willen samen picknicken. Eekhoorn is een ware perfectionist, Mol juist een tikje gemakzuchtig. Ze kunnen maar geen goede locatie vinden voor hun picknick en ze hebben niet door dat er een scheur in Mols rugzak zit. Gelukkig schieten de andere dieren die ze tegenkomen op hun wandeling ze te hulp. Het is een leuk verhaal met terugkomende details en er is lekker veel op de tekeningen te zien waar je met je peuter over kunt praten.
Welke boeken moeten we volgens jou echt lezen?