Er wordt nog steeds gewerkt, hopelijk nog een week of drie. Ik merk dat er minder ruimte in mijn hoofd komt. Ik heb nog wel ideeën, maar veel daarvan moeten echt wachten (zo valt er bijvoorbeeld in drie weken gewoon niet veel meer te acquireren) en ik weet ook nog niet precies hoe het werken straks zal gaan met de baby. Maar ik ben blij dat alles tot nu toe volgens plan verloopt, want ik heb nog een paar flinke deadlines. Daardoor heb ik ook een behoorlijk strak schema gemaakt, maar het lukt tot nu toe eigenlijk best goed om me daaraan te houden. Misschien leer ik het nog eens! (Of, waarschijnlijker, misschien lonkt mijn verlof toch wel een beetje…)
Ik redigeer dit boek voor HarperCollins. Aan het begin van het jaar redigeerde ik deel 1 van deze serie, daar schreef ik hier al iets over. Het is een erg fijn weerzien met de personages (ook mijn naamgenoot is weer van de partij). Susan Mallery behoort denk ik wel tot mijn favoriete HarperCollins-auteurs, dus het is extra leuk dat ik mijn werkzaamheden voor nu af kan sluiten met een van haar boeken.
Verder ben ik nu vooral druk met een vergelijkingsopdracht. Als er een nieuwe editie uitkomt van een studieboek, wil de uitgever graag weten wat er nieuw en gewijzigd is, zodat besloten kan worden wat daarvan moet worden overgenomen in de nieuwe Nederlandstalige editie. Het is eerst altijd nogal overweldigend om die pdf’s vol markeringen onder ogen te krijgen, maar uiteindelijk gaat het meestal wel. Het is ook weleens fijn om ergens geen mening over te hoeven hebben; ik moet alleen alles registreren en noteren. Als je eenmaal in een flow zit, kan het zelfs best relaxed zijn. Maar soms is het niet zo’n feest, vooral niet als zowat alles op een andere plek in het hoofdstuk staat (dat begrijpt het vergelijkingsprogramma niet zo goed) en dan ook nog eens net in een andere formulering, met nieuwe bronnen en o ja, de Nederlandse editie waarin dit alles aangegeven moet worden is op dit punt al behoorlijk gewijzigd, dus zoek het maar uit.
Dan helpt het om stil te staan bij kleine, grappige en/of interessante wijzigingen. Zoals:
– Dat die ene co-auteur in het voorwoord ineens zijn vrouw en kinderen niet meer bedankt voor hun liefde, geduld en begrip wanneer hij nog tot laat achter de computer zat. In plaats daarvan bedankt hij nu heel saai zijn studenten. Wat zijn hier voor tragische dingen voorgevallen? Gelukkig is een andere auteur inmiddels gewoon nóg langer getrouwd met zijn ‘beste vriendin’. En al dat geleuter over hun jeugd en studiekeuze is gewoon niet overgenomen.
– Dat onderzoeker X ‘and his colleagues’ is gewijzigd in ‘and her colleagues’. Met die Japanse voornamen weet je het maar nooit.
– Dat de oude editie soms een stuk stelliger is. Het antwoord op die vraag is ja! En dan in de nieuwe editie: ‘The answer seems to be yes, for the most part.’ Het bleek toch ook niet zo zeker hoeveel mensen de politie belden toen ze The War of the Worlds voor het eerst hoorden en daarvan in paniek raakten, dus laten we geen aantallen meer noemen en het maar gewoon op ‘many’ houden.
– Iemand met een levendige fantasie ging even los in de oude editie: ‘children imitate the violence
they see and are otherwise affected emotionally by all those exploding heads and guts’. ‘…by it’, aldus de nieuwe editie.