Tag: plannen2018

Een fotoalbum maken voor S.
We hebben twee fotoalbums voor S. gemaakt. Eentje van haar eerste maanden, en eentje met de foto’s van 2017. En we hebben een paar keer wat losse foto’s afgedrukt. S. vindt het heerlijk om foto’s te kijken, dus we hebben een paar boekjes met van die insteekhoesjes gevuld zodat ze dat ook zelf kan doen. Nu moeten we natuurlijk ook nog een album maken van 2018, maar toch. Daar is M. trouwens ook al aan bezig.

Naar het Utrechts Archief
Ik ben er zowaar een keer heen geweest, in augustus alweer. Het was een… aparte ervaring. Zo werd ik behoorlijk onvriendelijk ontvangen, want tussen 12.00 en 13.00 bleek je geen stukken te kunnen aanvragen en het was bijna 12.00 uur toen ik daar aankwam. Ik vroeg hoe ik dat had kunnen weten, maar daar kwam geen antwoord op. Die vrouw vond het volgens mij heel klantvriendelijk van zichzelf dat ze toen op haar eigen account alsnog een paar dingen aan ging vragen, maar ik wist natuurlijk nog niet precies wat ik moest hebben en ze deed dat zo gehaast dat het uiteindelijk allemaal net het verkeerde bleek te zijn. Daardoor wist ik daarna iets beter wat ik dan wél aan moest vragen, maar het bleef toch een beetje trial-and-error. En de student-medewerker kopieerde zeer beroerd, à 50 cent per A4’tje. Het was heel interessant om daar een keer te zijn, en er was dus inderdaad het een en ander over mijn onderwerp terug te vinden. Het mooist waren zijn eigen verklaringen in processen-verbaal. Natuurlijk zijn die ook allemaal in een bepaalde vorm gegoten, maar ik had toch het idee dat ik daardoor dichter bij hem kwam. Ik weet nu alsnog niet wat ik er verder mee ga doen, trouwens. Ik heb door al het gedoe daar ook nog niet alles kunnen uitzoeken wat ik van plan was, na een paar uur wachten en lezen over bedorven vlees was ik er klaar mee. Het goede nieuws is natuurlijk dat die stukken daar gewoon blijven liggen. Het slechte nieuws is dat ik iets meer hulp had verwacht van de mensen daar. Ik bedoel, ik snap dat het in niets lijkt op Verborgen verleden, waarin ze altijd iets zeggen als: ‘BN’er X wordt bijgestaan door archiefmedewerker Y’, terwijl in werkelijkheid archiefmedewerker Y al het werk heeft gedaan en BN’er X alleen maar even langskomt om te proberen een stukje voor te lezen uit een interessant document, maar ik had wel verwacht dat ik bijvoorbeeld zou kunnen zeggen: ‘Ik weet dat deze persoon dan en dan failliet is gegaan, het faillissement is uitgesproken door deze rechtbank, waar zou ik daar meer informatie over kunnen vinden?’ En dat zij dan zouden zeggen: ‘Dan moet je dit deel van het archief hebben, en dat kun je op deze manier doorzoeken.’ Het was nu alsof ze alleen maar daar waren om stukken op te diepen uit het archief, en alsof ik dus al precies moest weten welke stukken ik moest hebben. Wat ik dus niet weet. Misschien was ik er op een verkeerde dag.

Haakpatroon uitwerken

Het is een breipatroon geworden, maar hier ben ik echt ver mee. Ik heb een sample gebreid, ik heb het patroon uitgewerkt en ik ben nu bezig met een paar testbreiers. Alles is nieuw voor me, het is een slechte tijd testers te vinden door de feestdagen en het loopt dan ook nog niet al te soepel. Mensen hebben zich verkeken op het patroon of laten überhaupt niets meer van zich horen. O, en ik heb het voor elkaar gekregen om een gigantisch schema te laten verdwijnen in de krochten van internet, en denk maar niet dat de (betaalde!) site daarop iets laat horen. Maar het patroon is er in principe, en door de weinige feedback die ik tot nu toe wel heb gekregen, wordt het alleen maar beter. En ik word er zo gelukkig van, van het feit dat ik het heb bedacht en geschreven, van de mensen die dan reageren met: ‘Ik kan het patroon helaas niet voor je testen, maar je moet het me echt laten weten als je het publiceert!’ (Ik had er geen idee van, maar dat is dus blijkbaar een ding op Ravelry, dat mensen dan om een zogenaamde ‘earburn’ vragen). Van dat ik dit echt helemaal zelf kan doen, ik kan het straks gewoon online zetten en dan kunnen mensen het kopen. Ongeacht of mensen dat dan ook gaan doen. Ik geloof dat ik nu nog beter snap waarom mensen voor uitgeven in eigen beheer kiezen. Ik hoop dat ik het patroon nog kan publiceren voor de baby geboren wordt. En dat er meer zullen volgen.

Minder werken
Hm, dit ging wisselend. Toch weer regelmatig ‘s avonds en in het weekend moeten werken. Soms liep m’n planning in de soep doordat er iets gebeurde (meestal iets met een ziek kind), soms liet ik ‘m in de soep lopen door te weinig discipline. Door de zwangerschap was en ben ik extra moe, zijn er extra afspraken. Ik heb ook getwijfeld dit jaar of ik ermee door moet gaan, of in ieder geval of ik er zo mee door moet gaan. Ik heb weer veel mooie opdrachten mogen doen in 2018 en sommige dingen zou ik zonder meer altijd willen blijven doen. Ik zou trouwens ook niet weten wat ik anders zou willen en kunnen en hoe ik dat praktisch geregeld krijg. Maar het moet wel haalbaar blijven, qua tijd, financieel… Ik moet wel kwaliteit kunnen blijven leveren en afspraken kunnen nakomen. Nu heb ik natuurlijk eerst verlof en dan een baby, dus ik heb alle beslissingen daarover voorlopig voor me uitgeschoven. Die luxe heb ik gelukkig ook, en daar ga ik gebruik van maken. Wat dat betreft komt het minder werken nog, want ik ben sinds kerst met verlof en neem ook wat langer verlof dan bij S. Vanaf 1 juli hoop ik weer wat werk op te kunnen pakken en ook dan hoef ik niet meteen te weten hoe en wat. Het komt allemaal wel. Jaren geleden zei ik dat ik mijn geld het liefst zou verdienen met redigeren, schrijven en handwerken. Tot nu lukt het voornamelijk met redigeren, maar misschien zijn er best mogelijkheden om het meer te verdelen.

Thuis zijn in ons nieuwe huis
Dit is best goed gelukt. In ieder geval woon ik hier graag en wordt het steeds moeilijker om me voor te stellen dat we in ons appartement woonden. Ik vind het moeilijk dat we voor veel (klus)dingen afhankelijk zijn van anderen, en ik blijf het een hele verantwoordelijkheid vinden. Maar het is een heel fijn huis, en we hebben best het een en ander bereikt. Eigenlijk hebben we vooral ook veel uitbesteed, voor ons een hele stap, maar het helpt. De nieuwe meubels staan. We hebben de tuin laten doen. Dat was wel nodig ook, nadat de buxusmot alles aangevreten had (de oude bewoners hielden nogal van buxus). De tuin is nu ook een stuk veiliger, we hebben de vijver eruit laten halen en de uitgang is verplaatst, waardoor we nu niet meer panisch om een hoekje hoeven te gluren of er iets aan komt terwijl we half naar beneden storten met onze fiets. En zelfs ik, binnenzitter eersteklas, vind het fijn om een tuin te hebben. Om zo naar buiten te kunnen stappen. Dat S. een zandbak heeft en M. overal vogelvoer ophangt. Dat we laatst in onze eigen tuin een sneeuwpop konden maken. Het komt wel goed met die tuin, desnoods laten we de hovenier zo nu en dan terugkomen. We hebben ook eindelijk de glazenwassers weten te strikken (de oude bewoners haalden halsbrekende toeren uit om de ramen zelf te kunnen lappen, op het dak klimmen en zo, ons niet gezien) en zelfs een schoonmaakster. Dat laatste is misschien wel de grootste stap. Het heeft zo lang geduurd voor ik daaraan toe was. Het is een goede beslissing, want het lukte ons nu al niet en we hebben straks twee kinderen, we willen niet elk vrij moment besteden aan schoonmaken of stressen over hoe ons mooie huis vervuilt, maar het is ook moeilijk. Ik vind dat ik het eigenlijk allemaal zelf moet kunnen/doen. Er komt een vreemde in je huis. Maar ik hoop dat het dit jaar nog meer rust gaat opleveren en minder stress.

De plannen in kwestie vind je hier.

Een fotoalbum maken voor S.
Ik ben nog niet verdergegaan met het (tweede) fotoalbum voor S. En dat terwijl S. dol is op foto’s kijken. Met mijn moeder bekijkt ze regelmatig onze trouwfoto’s (niet mijn idee :)) en ze roept enthousiast ‘Mama!’ als ze ons ergens spot. M. is er echter wel al voorzichtig aan begonnen, dus dat is handig, iemand anders die helpt mijn doel te behalen. In het kader van herinneringen bewaren: ik ben wel inmiddels weer helemaal bij in het vragenboekje Een vraag per dag voor mama’s, waarin je vijf jaar lange elke dag een vraag kunt beantwoorden over het moederschap, je kind(eren) of jezelf. We liepen daar maanden mee achter, maar ik kan me voorstellen dat het later heel leuk is om terug te lezen. We kregen het bij S.’ geboorte van mijn tante, die niet wist dat we het in Vilvoorde al eens hadden zien liggen. Ook heel fijn: afgezien van de vraag of je kind een moederskindje of een vaderskindje is, gaat het alleen maar over moeders, dus ik kan het gebruiken zonder me buitengesloten te voelen.

Naar het Utrechts Archief
Nog niet geweest.

Haakpatroon uitwerken
Dit ligt stil. Vooral omdat ik een idee kreeg voor een breipatroon en daar nu liever eerst aan wil werken. Dat kwam echter onlangs óók stil te liggen, omdat ik nogal last kreeg van mijn schouder/nek. Ik vreesde overbelasting door een combinatie van werk, handwerken en S. tillen, en redeneerde dat handwerken daarvan het makkelijkst te laten zou zijn. Ik heb zelfs een soort ‘handwerkloze week’ ingelast, maar daar werd ik vooral diep ongelukkig en gestrest van. Nu, na een flinke deadline, lijkt het zowaar weer wat beter te gaan, en ik heb besloten om een betere bureaustoel aan te schaffen, dus hopelijk is het binnenkort weer helemaal over. Met het breipatroon gaat het op zich voorspoedig, maar ik moet het uiteraard wel eerst schrijven en een sample breien, dus het duurt waarschijnlijk nog wel even voor ik echt iets kan laten zien. Ondertussen natuurlijk wel al lekker voorbarig het een en ander uitgezocht over hoe het in z’n werk zou gaan om een patroon daadwerkelijk online te zetten, want serieuze plannen op dit vlak.

Minder werken
Dit is behoorlijk goed gelukt afgelopen maand, helaas ook omdat S. een dubbele oorontsteking kreeg en dus extra veel bij mij was. Ik probeer het te nemen zoals het komt. Niet alles hoeft nu. S. heeft me nodig. Natuurlijk is het goed om aan de slag te blijven en ook zelf geld te verdienen, maar als het nu even wat minder is, dan is het wat minder. Ik heb zeker hard gewerkt deze maand, maar niet overdreven veel. Helaas wel ook veel tijd verspild aan stressen over die ene opdracht die stukliep op het beschikbare budget en die ene ontevreden auteur.

Thuis zijn in ons nieuwe huis
Dit gaat gelukkig al wat beter. Er is nog steeds van alles niet gedaan, uitgepakt, geregeld en gekocht, er komt nog steeds post aan op ons oude adres (en laatst zelfs een pakketje, maar dat was mijn eigen schuld, oeps!) maar ik voel me voorzichtig wat meer thuis. Iemand zei tegen me dat het ook toch helemaal niet leuk was om alles in een keer te bedenken en te kopen, dat het veel leuker was als het beetje bij beetje ontstond. Misschien moet ik het zo maar zien. De nieuwe hoekbank is er. Het is zo fijn dat we de ramen gewoon open kunnen doen. Ik oefen zowaar met achteruit inparkeren, zodat ik hopelijk wat minder hoef te stressen over de parkeerruimte hier.

De plannen in kwestie vind je hier.

Een fotoalbum maken voor S.
S. heeft een fotoalbum! Met daarin alleen echofoto’s, buikfoto’s (we maakten elke week een foto van mijn buik, zo leuk om te zien, zo blij dat we dat hebben gedaan) en de foto’s uit de eerste twee maanden van haar leven. Oftewel: we hebben nog een dik jaar aan foto’s liggen, er is nog meer werk aan de winkel. Ik hoop dat het vanaf nu wat makkelijker gaat, maar ik moet het nog wel doen.

Naar het Utrechts Archief
Nog niet geweest.

Haakpatroon uitwerken
Voorzichtig begonnen. Binnenkort eerst maar eens garen aanschaffen. Lastig, want het is natuurlijk de bedoeling dat ik in het patroon een bepaald garen suggereer, maar zoveel weet ik er nu ook weer niet van. Maar goed, hoofd- en bijzaken. Het ontwerp is het belangrijkst, ik heb al eens met het garen gewerkt dat ik wil kopen, volgens mij zijn de kleuren goed en het is milieuvriendelijk. En het wordt een sjaal, dus de pasvorm is niet zo belangrijk als bij een kledingstuk. Proberen maar.

Minder werken
Hierin heb ik tot nu toe jammerlijk gefaald. Precies in de week van de verhuizing kreeg ik ineens allemaal opdrachten aangeboden, ik had nog werk liggen en alles ging natuurlijk weer eens veel langzamer dan ik dacht, ook door de nasleep van de verhuizing. Ik wilde zo min mogelijk werken in het weekend en ‘s avonds, maar ik kreeg het voor elkaar om zelfs in het weekend ‘s avonds te werken… Het blijft zo lastig, ik heb vaak het idee dat opdrachtgevers hopen/verwachten dat ik fulltime beschikbaar ben en dat de rest van de wereld me als thuisblijfmoeder ziet. En dat ik daar in mijn eentje tussen moet zien te schipperen. Komende maand opnieuw proberen.

Thuis zijn in ons nieuwe huis
Dit heeft nog wat tijd nodig. Ik wist al dat ik totaal geen emigratiemateriaal ben, maar ik moet er echt aan wennen om nu aan de andere kant van de stad te wonen. En ook om in een heel huis te wonen in plaats van in een appartement. De verhuizing was erg vermoeiend en we moeten nog veel uitpakken, regelen en kopen. Maar het appartement is overgedragen, het is een fijn huis en we hebben tijd genoeg. Een beetje hulp van de vaatwasser en de robotstofzuiger scheelt ook!

Zomaar vijf dingen die ik dit jaar wil doen, in de hoop dat de kans daardoor groter wordt dat ik ze ook daadwerkelijk doe.

Een fotoalbum maken voor S.
Een papieren album heeft ze dus nog altijd niet. En dat wil ik wel graag voor haar. We zijn er al wel aan begonnen, maar het is een tijdrovend klusje en ik vind de foto’s van de eerste maanden ook niet zo fijn om terug te zien, omdat ik dan meteen weer voel hoe ik me toen voelde. Misschien als ik daar eenmaal voorbij ben…

Naar het Utrechts Archief
Ik mag altijd graag een beetje in oude kranten neuzen (bijvoorbeeld hier en hier), stambomen bekijken en verre verwanten googelen en zo, maar nu heb ik toch een wat concreter doel. Over een van de opa’s van mijn oma heb ik het een en ander terug kunnen vinden. Omdat hij koopman was (in vleesch en fruit), maar ook omdat hij failliet is gegaan en zelfs veroordeeld is omdat hij met bedorven vlees in de weer was. Ik heb navraag gedaan en omdat het vonnis uit 1925 is, mag ik het inzien. Dat wil zeggen, als het bewaard is gebleven. Dat zou een startpunt kunnen zijn. Ik weet zelf ook nog niet precies waarvan, hoor, maar ik zou graag meer over hem te weten komen en over hem schrijven.

Haakpatroon uitwerken
In het ideale plaatje zou ik mijn geld verdienen met redigeren, schrijven en handwerken. Op dit moment verdien ik mijn geld praktisch alleen met redigeren. O, en ik ontving maar liefst 13 cent van de Lira i.v.m. de uitlening van mijn bundel in de bibliotheek. Ik zie mezelf niet bepaald commercieel gaan bloggen, dus totdat ik eindelijk die bestseller heb geschreven, moet ik iets anders verzinnen. Het lijkt me ook al een hele tijd leuk om patronen te verkopen via Ravelry en/of Etsy. Niet dat ik verwacht dat ik daarmee ga binnenlopen, maar ik heb wel al een hele tijd een bepaalde sjaal in gedachten, en verder nog nergens iets soortgelijks gezien. Ik zou graag het patroon daarvan uitwerken en dat proberen te verkopen. Je moet ergens beginnen, toch?

Minder werken
Dit klinkt misschien een beetje vreemd na mijn gemopper over hoe weinig ik verdien van laatst, maar ik wil dit jaar echt op zoek naar een betere balans tussen werk, de zorg voor S. en de rest. Want met name tegen het eind van het jaar ging het gewoon echt niet goed. En ja, dat kwam voor een groot deel doordat we ziek werden, maar dat kan natuurlijk zo weer gebeuren. En ik blijf het gewoon heel lastig vinden om beslissingen te nemen over hoeveel werk ik kan aannemen, om tijd te vinden om te werken en om gedisciplineerd te werken in die tijd. Ik las vandaag nog in het psychologieboek dat ik redigeer hoe belangrijk het is om je doelen concreet te formuleren, dus dit schiet weer totaal niet op, maar ik ga in ieder geval mijn best doen om zo veel mogelijk te werken op mijn werkdagen en zo weinig mogelijk ‘s avonds en in het weekend.

Thuis zijn in ons nieuwe huis
Binnenkort verhuizen we naar ons nieuwe huis. Ik heb het idee dat ik momenteel tussen twee huizen in zweef (we zijn niet dakloos, hoor, integendeel, we hebben deze weken juist twee daken, dus geen zorgen), en ben daardoor nogal onrustig. Ik hoop dat we aan het eind van dit jaar helemaal thuis zijn in ons nieuwe huis. Uiteraard heb ik ook weer allemaal goede schoonmaakvoornemens en we zullen voor het eerst ervaren hoe het is om een tuin te hebben. Het is een mooi huis, ik zou het zo graag netjes houden (dat is hier ook lang best goed gegaan, maar na de geboorte van S. is er helaas echt de klad in gekomen :().