Celestarium: administratie

Ik zit nu op ongeveer 22 procent. Het gaat dus nog niet al te hard vooruit, al heb ik volgens het schema meer dan 13.000 steken gebreid (ik moet maar niet al te veel aandacht besteden aan dat schema, en zeker niet aan die kolom). Ik heb er een tijdje weinig aan gewerkt, vaak te moe om steken te tellen en kralen te rijgen. Ik heb er ook pas onlangs aan gedacht om duidelijk de maat op de zakjes kralen te schrijven, vooral 4/0 en 6/0 zijn best moeilijk uit elkaar te houden.

En dan ben ik ook nog eens zo neurotisch dat ik het patroon wil vergelijken met het Excel-bestand. In het patroon staan eindeloze schema’s, en iemand (niet de maker van het patroon) is zo vriendelijk geweest om dat te vertalen naar een Excel-bestand, met de magnitudes erbij voor wie kralen in verschillende groottes wil gebruiken (wat ik dus doe). Dat bestand was gesorteerd op naam van de ster, waar ik onder het breien niets aan heb. Met een druk op de knop was het gesorteerd op toer, maar binnen die toer staan de kralen dan nog steeds niet altijd in de volgorde waarin je ze toe moet voegen en een foutje is natuurlijk zo gemaakt (ik vond al een verschil). Dus vandaar. O, en ik houd van afstrepen, dus ik check en schrijf dan op wat er moet gebeuren. Het kost extra tijd, maar het werkt voor mij. Ondertussen is dit project natuurlijk ook gewoon bedoeld om even niet aan andere dingen te hoeven denken, dat geef ik onmiddellijk toe. En dan heb ik iets om naar te kijken als Kroongetuige weer te eng voor me is. In de nieuwste aflevering moesten ze zelfs iets doen met sterrenbeelden, dus het was nog toepasselijk ook :)

Ik heb nog altijd geen flauw benul welke sterren er allemaal zijn, dus is het leuk er af en toe eentje op te zoeken. Gisteren plaatste ik blijkbaar Vega, een van de helderste sterren, onderdeel van Lier en de zomerdriehoek.

Ik heb nu elke 30 steken een steekmarkeerder geplaatst, en alvast een extra pakje aangeschaft (nu erg goedkoop bij Zeeman) zodat ik er ook genoeg heb als het aantal steken weer verdubbelt. Er bestaan heel mooie steekmarkeerders met kraaltjes en bedeltjes en wat al niet meer, maar ik heb bij dit project ontdekt dat deze simpele (het zijn een soort plastic veiligheidsspeldjes) erg fijn werken, vooral omdat je ze makkelijk kunt verplaatsen. Aan de steekmarkeerder aan het einde van de toer heb ik wel een bedeltje gedaan, van een uiltje.

Bij deze update hoort natuurlijk een foto, ook al is het inmiddels niet zo eenvoudig meer om een goed beeld te krijgen van mijn Celestarium op de naalden. En dan te bedenken dat het aantal steken nog een keer gaat verdubbelen, dat wordt proppen. Ik had mijn sterrenhemel trouwens al een tijdje niet meer bij daglicht gezien nu het alweer zo vroeg donker wordt (ik werk er alleen aan als S. slaapt). Ik ben nog steeds heel blij met de verschillende blauwtinten in dit garen (Malabrigo Sock).

Celestarium: schema’s en lifelines

Ik werk inmiddels aan Chart E. Hierna volgen nog Chart F en een rand. Dat klinkt misschien alsof ik al heel ver ben. Dat is totaal niet zo. Iemand heeft de voortgang per toer uitgerekend (waarom, vraag je je af, maar goed, de informatie is beschikbaar) en in een schema gezet en daaruit blijkt dat ik nu rond de 12 procent zit. Misschien nog wel lager als ik voor een andere rand kies, daar heb ik me nog niet echt in verdiept. Deprimerend? Misschien een beetje. Maar ik wist al dat ik er alleen thuis aan zou kunnen werken als S. niet in de buurt zou zijn. Logisch dat het dan een langetermijnproject wordt.

Celestarium is een zogenaamde pi-sjaal. Had ik ook nog nooit van gehoord, maar schijnt een idee te zijn van breigoeroe Elizabeth Zimmermann. Het is een cirkelvormige sjaal (goh), met relatief weinig toeren waarin je moet meerderen. Als je normaal gesproken een platte cirkel breit, moet je heel vaak meerderen, namelijk om de toer, en dan ook nog eens telkens met een ander aantal steken ertussen. Je blijft tellen. Met het getal pi zelf heeft het principe van deze sjaal volgens mij weinig te maken, maar het klinkt leuk, nietwaar? Het gaat erom dat als de diameter van een cirkel dubbel zo lang wordt, de omtrek ook dubbel zo groot wordt. In de pi-sjaal werk je dus met increase rounds, toeren waarin je het aantal steken verdubbelt. Daartussen meerder je niet, en die tussenstukken bestaan uit steeds meer toeren, omdat het natuurlijk steeds langer duurt voor de diameter weer is verdubbeld (bron). Ik heb vooral wiskunde gehad over vazen en knikkers die daaruit worden gepakt en al dan niet worden teruggelegd en moet bij dit soort onderwerpen altijd moeite doen om bij de les te blijven, maar het is toch interessant.

Het komt ook goed uit dat je je in de tussenliggende toeren geen zorgen hoeft te maken over meerderen, want je bent vanwege de sterren toch wel voortdurend aan het tellen. Vandaar ook de steekmarkeerders. Ik kreeg deze bij mijn monsterbestelling bij Recht en Averecht. Ze zijn erg handig, omdat je ze los kan klikken als je ze toch ergens anders nodig hebt. Om het eind van de toer te markeren, gebruik ik een bedeltje.

Er is dus iemand die van iedere ster de magnitude heeft genoteerd. Ik had het eerder over de grootte en vertaal de magnitude ook in de grootte van mijn kralen, maar ik kwam er later achter dat het iets over de helderheid van een ster zegt. Van sterrenkunde weet ik nog minder dan van wiskunde, dat moge duidelijk zijn. Ik vergelijk dat schema wel steeds met het patroon, om er zeker van te zijn dat ik geen sterren over het hoofd zie. Al weet ik al dat in het schema drie extra sterren zijn opgenomen die het zwaard van Orion vormen. Er zijn daarnaast ook mensen die de Plejaden hebben toegevoegd, in het patroon komt alleen de helderste ster Alcyone voor. Ik denk niet dat ik dat ga doen, simpelweg omdat ik ze niet precies zou weten te plaatsen. Ook al horen ze bij mijn sterrenbeeld (Stier). Er zijn trouwens ook mensen die per se de sterrenbeelden van hun geliefden erin willen en daarom een mix maken van het noordelijk en zuidelijk halfrond, mensen die de TARDIS van Doctor Who toevoegen (nog nooit iets gezien van die serie dus geen idee verder)… In vergelijking daarmee wordt mijn Celestarium behoorlijk standaard. Ik vind het trouwens wel heel tof dat er ook patronen zijn van het zuidelijk halfrond (Southern Skies) en een apart patroon van de sterren rond de evenaar (Equatorial Nights), ook al vermeng ik ze dan niet.

Het is me vaak te veel moeite om met steekmarkeerders in de weer te gaan, maar in dit geval doe ik dat wel, omdat aan de steken zelf (allemaal recht) niet is te zien waar je bent in het patroon. Daarnaast voeg ik zogenaamde lifelines toe, waar ik meestal ook te lui voor ben. Om de zoveel toeren rijg ik een draad door alle steken (als het project helemaal af is, haal ik die er natuurlijk weer uit). Als ik steken laat vallen of ik een stuk uit moet halen, zal mijn werk blijven hangen op zo’n lifeline en is dus niet alles meteen verloren. Serieuze zaak, die sterrenhemel van mij.

Celestarium – Cast on

Nu alweer een blog over de sterrenhemel? Jazeker. Mijn blog, mijn onderwerpskeuze. Ik ben eraan begonnen! Twee keer al, eerlijk gezegd. Ik had gelezen (meer dan 1300 mensen hebben dit patroon al gebreid, dus er is behoorlijk wat over geschreven) dat mensen moeite hadden met de circular beaded cast on uit het patroon. Op de foto’s zag die er ook niet al te makkelijk uit. Sommige mensen hadden een andere cast on gebruikt (de pinhole cast on) en die kan ik sowieso, dus ik dacht lui: Dan doe ik die wel gewoon. Ik had daarvoor al van een streng van 400 meter garen een bol gemaakt, hè, ik wilde eindelijk weleens echt beginnen.

Dus ik begon. En het ging op zich goed, maar na een tijdje moest ik toch constateren dat er een zogenaamde ‘nipple’ in het midden verscheen. Dat is altijd wel een risico als je vanuit het midden begint (mijn Norma Blanket leed helaas ook onder dit fenomeen), maar ik deed er dit keer juist alles aan om dat te voorkomen, of in ieder geval flink te verminderen. Mensen schreven dat ze daarom deels dunnere naalden gebruikten en dat deed ik ook, best een gedoe nog om steeds af te wisselen, dus waarom hielp dat bij mij niet?

Ik kwam tot de conclusie dat ik één ding nog niet geprobeerd had: de cast on uit het patroon. Argh. En aangezien het zo’n groot en (hopelijk) mooi project is, wilde ik er graag alles aan gedaan hebben. Ik kon dus maar beter opnieuw beginnen nu ik nog niet zo ver was. M. zag al voor zich dat ik uiteindelijk zou constateren dat de eerste poging toch beter was dan de tweede. Uiteindelijk als in: nadat ik die eerste poging had uitgehaald. En ik moet toegeven, dat zou zomaar kunnen… En dus stelde ze voor dat ik de eerste poging nog even zou bewaren als vergelijkingsmateriaal. Dat betekende dat ik nóg een keer 400 meter garen moest opwinden voor ik de tweede poging kon doen. Dat had ik anders natuurlijk ook moeten doen nadat ik de eerste streng had opgebreid, maar toch, de handwerktijd die ik heb, besteed ik het liefst aan handwerken zelf.

De cast on uit het patroon bleek inderdaad lastig, fiddly. Ik weet eigenlijk nog steeds niet hoe het me gelukt is en of het zo helemaal goed is, maar de Poolster is in het midden terechtgekomen, dat was in ieder geval de bedoeling. En het midden lijkt platter dan dat van mijn eerste poging. Nog niet zo plat als ik zou willen, maar hopelijk komt dat nog goed door het verder breien of het opspannen.

Het voelt nog wat onwennig om nu echt begonnen te zijn. De eerste charts gaan natuurlijk relatief snel. Ik ben steeds bang dat ik kralen vergeet of verkeerd plaats. Maar het ziet er veelbelovend uit, al zeg ik het zelf, en het is ook vrij verslavend (al is dit echt alleen een project voor thuis en moet ik echt mijn aandacht erbij kunnen houden, dus heel hard gaat het niet). En ik leer nog eens een nieuw sterrenbeeld kennen (dat is al snel, want behalve Kleine Beer kan ik niks aanwijzen).

Celestarium

Wat doe je als je eigenlijk helemaal geen tijd hebt en je nog steeds niet zo goed voelt? O, dan besluit je om de sterrenhemel boven het noordelijk halfrond te gaan breien. Met glow in the dark-kralen in vier verschillende maten. Ik had dit patroon al een tijd in mijn Favorieten staan, het lijkt me tof, dus het moet er maar eens van komen. Waarom niet?

Het is eigenlijk een sjaal, maar ik zou het liever ooit aan onze muur hangen. Heel veel mensen hebben hem gelukkig al gemaakt, dus ik hoef niet zelf het wiel uit te vinden. Het originele patroon gebruikt slechts kralen in een maat, die geen licht geven in het donker. Ik vind het altijd zo mooi als patronen beter worden door de community. Ik wil dan ook meteen alles. En die verschillende groottes, en glow in the dark. Mensen hebben gelukkig al helemaal uitgezocht hoe groot de verschillende sterren zijn, dat het misschien mooier is zonder eyelets (die gaatjes), hoe je kunt bijhouden waar je bent in het patroon, dat je het beste naalden in verschillende diktes kunt gebruiken.

Ik heb garen gekocht en heel internet afgezocht naar die kralen (dat alleen was al een fijne afleiding). Nu nog uitzoeken hoe de schema’s in elkaar zitten. En o ja, zorgen dat die strengen bollen worden… Geduld! Het lijkt me leuk om af en toe de voortgang van dit project te laten zien op mijn blog.