Tag: breien

Hij is af! Het was maar goed ook dat ik na de geboorte van S. vooral nog de saaie streepjes moest, want veel tijd en concentratie is er niet meer. Veel daglicht trouwens ook niet, vandaar het nog slechtere portret dan normaal, met deurklink en lichtknopje.

Ik ben er tevreden mee, al had ik hem nog wel wat langer willen maken als ik meer garen had gehad en is wederom te zien waar mijn toeren begonnen. Maar de mouwen zijn lang genoeg, hij past en het steken opnemen is best netjes gelukt.

Mijn geliefde bamboe rondbreinaald brak alleen wel af toen ik bezig was aan de boord :( Misschien te intensief gebruikt bij mijn huisjesdeken? Ik wilde meteen verder (ik pak alle handwerktijd die ik pakken kan!), dus heb ik de trui afgemaakt met behulp van mijn naalden zonder kop. Ik heb maar een set, toevallig in de goede maat, maar ik gebruik ze niet graag omdat ik er niet handig mee ben; ik steek mezelf altijd zowat een oog uit.

Ik besefte later pas dat op de bovenste foto de mouwen (je weet wel, het onderscheidende kenmerk van deze trui) totaal niet goed zichtbaar zijn. Ik imiteer hieronder dus ook nog maar even de pose van de ontwerpster:

Overigens vraag ik me af wanneer ik deze trui ga dragen, gezien het alom tegenwoordige spuug- en kwijlgevaar…

Patroon: Japan Sleeves van Joji Locatelli.
Garen: Semilla van BC Garn. Zachte Organic Wool in de kleuren wit (kleur 1, vijf bollen) en groen (kleur 128, 3 bollen). Ik kocht het bij Zeven Katten.
Naalden: Rondbreinaalden 3 mm en 2,5 mm. En dus helaas die DPN’s.
Maat: M.

Eerdere updates over deze trui: 1 en 2.

De laatste week voordat de dochter er was, werkte ik behoorlijk obsessief aan de trui. Waardoor ik de lace inserts ineens toch af had. Die moest je nat maken en opspannen voor je er verder mee ging. Prima. Omdat ik te krenterig ben om dingen aan te schaffen die daar daadwerkelijk voor zijn bedoeld, doe ik dat altijd of op een prikbord, of op van die foam-puzzelstukken waarmee je een hinkelbaan kunt leggen. Op het prikbord lag (en ligt nu nog steeds) de puzzel van Jan van Haasteren die ik hier al even noemde, en ik vermoed dat het sowieso te klein zou zijn, dus het werden de puzzelstukken (nu nog niet geconfisqueerd door de dochter).

Ik ben eigenlijk niet zo goed in opspannen, het lukt me vaak niet goed om het recht en netjes te krijgen. In dit geval ging het ook nog eens om twee verschillende onderdelen die even lang moesten worden. Nou, lang werden ze in ieder geval. Ik was prompt bang dat de genoemde afmetingen na het opspannen waren, in plaats van ervoor, zoals ik had begrepen. Dat stond echter niet in het patroon. Omdat de trui op zich voor mij was bestemd in plaats van voor een aap, besloot ik de lace inserts eerst nog maar eens nat te maken en ze vervolgens iets minder fanatiek op te spannen. Dat leek al wat te helpen, dus liet ik ze drogen, verwijderde de spelden en besloot maar gewoon verder te gaan. Het kant was best mooi strak geworden en de lengte leek nu oké. Met de Buik zat passen er toch voorlopig niet in, dus ik hoefde me niet te haasten. Handig ook om van alles op uit te stallen, zo’n bed op klossen in de kamer.

Nu kwam het moeilijke gedeelte: het creëren van de vorm van een trui met de lace inserts als uitgangspunt. Het kant vormt de bovenkant van de mouwen, daartussen moest natuurlijk een gat voor mijn hoofd komen en daaromheen dus de mouwen en de panden. Ik probeer altijd patronen te vinden waarbij ik achteraf zo min mogelijk onderdelen aan elkaar moet naaien. Bij dit patroon hoef je aan het eind alleen de naden van de mouwen te sluiten en boorden eraan te breien. Ideaal, maar het zorgt er wel voor dat de constructie nogal inventief is; je moet veel steken opnemen en verkorte toeren breien. Ik heb weinig tot geen ruimtelijk inzicht, dus het kostte me veel moeite om me voor te stellen hoe het zou worden. Met zoveel steken op de naald was dat ook heel lastig te zien. Er zat weinig anders op dan op het patroon te vertrouwen.

Gelukkig pakte dat goed uit. Er waren ook stukken waarbij je heel lang heen en weer moest breien, van de linkerpols naar de rechterpols en andersom. Kon ik weer een beetje op adem komen. Een deel daarvan heb ik zelfs nog gebreid terwijl ik al weeën had. Ik geloof dat ze tegen haar zeiden dat je weet dat je bevalling echt op gang is gekomen ‘when you don’t feel like knitting anymore’. Dat gold ook wel zo’n beetje voor mij.

Na de geboorte van de dochter heb ik er niet zoveel meer aan kunnen werken (ik typ deze blog ook terwijl ik haar regelmatig met een hand heen en weer rijd in de kinderwagen naast me :)), maar inmiddels ben ik toch al best een eind. Het hele middenstuk wordt rond gebreid, afwisselend twee toeren van kleur A en twee toeren van kleur B. Mindless TV knitting, noemt het patroon dat. Wat mij betreft nu ideaal, want makkelijk op te pakken en weer weg te leggen.

Toen ik al wel met zwangerschapsverlof was maar de dochter nog niet was geboren, had ik nogal veel tijd om te handwerken. Naast de dekentjes en mutsjes voor de dochter besloot ik weer een paar mutsjes te breien voor op de smoothies van Innocent. Begin volgend jaar worden al die mutsjes in de winkels op de smoothies gezet, en van iedere verkochte smoothie met muts gaat er 20 cent naar het Nationaal Ouderenfonds (zet dat even zoden aan de dijk). Daar komt de Goedgemutste Breicampagne (wat een naam) zo’n beetje op neer.

Best een omslachtige manier van geld inzamelen, maar goed, ik had dus tijd over (o, dat was zo fijn en lijkt zo lang geleden nu, maar je krijgt er natuurlijk zoooooveel voor terug…). Al snel had ik de moed om mijn Japan Sleeves-trui op te pakken, maar toen had ik er toch al vier gemaakt. In fruitthema. Ik heb me er nogal makkelijk van afgemaakt, want de patronen komen gewoon van de site van de campagne. Het voelde natuurlijk erg goed dat het patronen voor ‘experts’ zijn, maar eigenlijk vond ik ze niet zoveel voorstellen. Kun je nagaan wat voor expert ik ben, ahum. De banaan heb ik trouwens wel zelf bedacht, want het bananenpatroon op de site, waarbij het mutsje zelf de banaan is, vond ik ronduit lelijk.

Oké, dit was nogal een suf project, maar ik heb ze inmiddels opgestuurd en wilde ze toch nog even laten zien.

Nee, dit is geen aflevering van Vijf dingen. Je zou het bijna vergeten, maar ik maak ook nog wel eens iets wat niet voor een baby is. Al geef ik meteen toe dat dit project iets van een half jaar stil heeft gelegen omdat ik druk was met dekentjes en mutsjes.

Voorlopig is dit dus een zogeheten WIP (work in progress). Het moet een trui worden voor mezelf en zoals je ziet ben ik nog helemaal niet ver. Deze lace inserts moeten in het midden van de mouwen komen, en ik ben erg benieuwd of ik ooit ga begrijpen hoe, maar laat ik ze eerst eens afmaken. Je moet ze wassen en opspannen voor je er verder iets mee doet, hopelijk gaan ze er daardoor wat minder uitzien als twee vodjes. Het schijnt dus Japans kant te zijn, vandaar de naam van het patroon. Ik weet eerlijk gezegd niet wat er zo Japans aan is. De ontwerpster komt trouwens uit Argentinië.

Natuurlijk had ik nergens genoteerd waar ik geëindigd was in het telpatroon, dus dat was nog een hele puzzel (daarom doe ik dat nu wel steeds). Het viel nog mee dat ik wel had opgeschreven op welke naalden ik aan het breien was, want die waren inmiddels ook verdwenen, gebruikt voor andere projecten… Inmiddels ben ik in ieder geval weer op weg!

Helaas twijfel ik nog een beetje aan dit project, aan de kleuren (ik heb voor crème en een soort zachtgroen gekozen), of al die streepjes me wel zullen staan. En ik vind de maten in het patroon erg onduidelijk. Vooralsnog ga ik maar gewoon voor een M, in dit stadium en met de Buik valt er toch niets te passen.

Ik moet mijn aandacht bij het patroon houden, dat is een andere reden dat het nog niet zo opschiet; tegelijkertijd televisiekijken is geen goed idee. Ik ben wel blij met het garen, het is biologische wol en superzacht.

Mutsjes blijven fijn om te maken, dus maakte ik er na deze gewoon nog twee.

Ik geloof (hoop) dat ik niet zo hysterisch ben over Het Eerste Pakje dat de baby na de geboorte aan krijgt als sommige andere mensen, maar M. concludeerde terecht dat de al aanwezige mutsjes er niet per se heel mooi bij pasten. Mooi excuus om ook nog een wit neutraal mutsje te breien. Door de draad op bepaalde plaatsen om twee steken wikkelen (nog best lastig om tegelijkertijd de draad op spanning te houden, vond ik) ontstaan er een soort… sneeuwvlokjes? Daar doen ze me aan denken, maar misschien komt dat vooral door de kleur. Het mutsje lijkt niet zo rekbaar en wat groter dan die ik eerder maakte, dus te klein zal het vast niet zijn.

Patroon: Wrapped Stitches Baby Hat van Heather Tucker (gratis).
Naalden: 4,0 mm, rondbreinaald.
Garen: Phildar Etik, biologisch katoen, kleur Craie (wit). Ook gebruikt in deze en deze deken.
Maat: Newborn (hopelijk!)

Dit mutsje leek me toepasselijk voor een kindje met twee moeders. Mijn garen had alleen niet de goede stekenverhouding, ik had niet de juiste maat naalden in huis en het patroon bleek alleen gratis in de maat voor 6 maanden. Tja, en dan ben ik toch te gierig om 5 euro te betalen voor een patroon van een simpel mutsje met een strik, hoe leuk ik woordspelingen als RainBOW Hat ook vind. Ik heb dus het patroon voor het witte mutsje nog een keer gevolgd (zodat ik tenminste zeker weet dat ze misschien allebei niet passen…), maar dan met ingebreide regenboog en strik. Die strik heb ik trouwens geïmproviseerd, want ik vond de originele niet echt mooi. Het kwam me stiekem wel goed uit dat hij erop moest, want het van kleur wisselen in de regenboog was nogal mislukt. Zie je zo niets meer van.

Patroon: Combinatie van de Wrapped Stitches Baby Hat van Heather Tucker (gratis) en de RainBOW Hat van Cassandra May (gratis in de maat ‘6 months’).
Naalden: 4,0 mm, rondbreinaald.
Garen: Phildar Etik, biologisch katoen, kleur Algue (donkergrijs). Restje van deze deken. Daarnaast uiteraard wat restjes in de kleuren van de regenboog, maar daar heb je echt maar heel weinig van nodig.
Maat: Newborn (hopelijk!)

Mutsjes voor baby’s vind ik fijn om te maken. Het zijn kleine projectjes en meestal kan zo’n baby er wel wat mee. Ik breide er onlangs twee, een als kraamcadeautje voor de Belgische S., die een bij op haar geboortekaartje had, en daarna nog een voor onze eigen baby.

Patroon: Cable Baby van Pamela W. Allen (gratis).
Naalden: 3,0 mm. Rondbreinaald (magic loop method). Kabelnaald.
Garen: Natura Just Cotton van DMC, biologisch katoen, kleur Noir (N11, zwart). Restje van deze deken. Lana Grossa Cool Wool Merino Superfein, kleur 597 (oker). Restje van dit vest.
Maat: Newborn.

Ik mocht een deken breien voor een nu al hippe baby en dat deed ik graag. Een geometrisch patroon moest het worden, en dat vond ik uiteindelijk op deze Japanse site. Extra leuk omdat de ouders fan zijn van dat land. Daadwerkelijk aan het patroon komen viel nog niet mee, aangezien ik geen Japans spreek. Eerst lukte het helemaal niet, waarop ik besloot dan maar gewoon heel goed naar het breiwerk te kijken en zelf een patroon te tekenen. Daarna nog één keer proberen te downloaden, hoe moeilijk kan het zijn? Toen ging het natuurlijk ineens wel. Ik bleek het goed te hebben nagetekend.

Garen kopen was ook een hele onderneming. De eisen leken redelijk bescheiden – katoen en in twee kleuren, bijvoorbeeld zwart en wit – maar de winkel werkte niet echt mee. De eigenaresse wilde veel garen amper laten zien, want ‘veel te donker voor een baby’. Ook nadat ik drie keer had gezegd dat zwart-wit een serieuze optie was. Haar dochter was wel iets behulpzamer, maar telkens als ik eindelijk iets uitgekozen had, bleken ze daar niet meer genoeg van op voorraad te hebben. En dat kwam dan ook niet meer binnen. Het was natuurlijk erg dom van mij om ervan uit te gaan dat zij het wel het beste zouden weten toen ze zeiden dat twee garens van twee verschillende merken ook best samen konden. Dat komt, ik ben erg verwend sinds ik deze wolwinkel in Utrecht ken, waar ze het ook echt het beste weten.

Thuis bleek natuurlijk al snel dat die garens helemaal niet bij elkaar pasten, maar het garen van merk A (Phildar Etik) was wel erg mooi, dus ik heb het garen van merk B teruggebracht en het garen in de tweede kleur van het goede merk op internet besteld. Sindsdien niet meer naar die winkel geweest. Ik heb ook nog flink wat garen over, want ze begrepen totaal niet wat dubbel breien is, dus hun berekeningen van hoeveel ik nodig zou hebben liepen nogal uiteen. Nou ja, daar maak ik dan wel weer iets anders van. Alleen weet ik nu niet hoe het met grootmoeder gesteld is. Die bleek boven de winkel te wonen en vaak te weigeren te drinken, er was namelijk ook nog een man die steeds naar beneden kwam om te vertellen in hoeverre het oude mens haar thee al ophad.

Het dekentje-in-wording heeft niet zo veel van de wereld gezien. Ik ook niet, vandaar, en toen we naar Londen gingen was het al te groot om mee te nemen (het is uiteindelijk ongeveer 80 bij 100 cm geworden). Het is wel op familiebezoek geweest, in de trein en op Texel. En nu is het bij de baby thuis, precies zoals de bedoeling was.