Of eigenlijk dinsdagavond. Vanavond geen Vondel (briljante titel, dat sowieso) is een poëzieavond van de Nijmeegse alternatieve studentenvereniging Karpe Noktem. Ik was gevraagd er voor te dragen, misschien wel de grappigste uitnodiging voor een optreden die ik ooit gekregen heb. Ik stond op Onbederf’lijk Vers vorig jaar, en in de pauzes tussen de rondes verdrongen mensen zich om Ingmar Heytze om een praatje met hem te maken en hem om een handtekening te vragen. En Maarten en ik hingen daar dan ook een beetje rond, dronken wat en maakten grapjes over ‘backstage’ (er was geen backstage). En toen kwam er ineens ook iemand naar mij toe. ‘Hoi, wij organiseren een poëzieavond in Nijmegen en we willen je daar misschien voor uitnodigen. Ik vond je heel goed, maar mijn maat helemaal niet, dus we moeten nog even kijken.’
Best een goede samenvatting van de uiteenlopende meningen die er over mijn werk bestaan! En de beslissing viel blijkbaar uiteindelijk toch in mijn voordeel uit, want ik werd uitgenodigd. Andere optredens waren er van Astrid van Roosmalen namens Karpe Noktem, Omo Blau als huisdichter van café Weerlicht (daar was het), Jonathan Griffioen en Johan Roos. En er was muziek van singer-songwriter Kelvin Klaassen.
Het was zo tof. Daarom schrijf ik dit vooral, om te onthouden dat ik dit wil, ook al wil ik eigenlijk nog veel meer, zoals een bundel. Dat ik dit kan, ook als mensen zeggen van niet, ook als ik deadlines heb. Dat er altijd mensen zijn die ik ken, of op zijn minst mensen die mensen kennen die ik ken en dat dat dan gezellig is. Ook als er mensen zijn die zeggen dat ik niet moet zeggen dat het gezellig is, omdat dat niet ‘professioneel overkomt’.
Iemand verwoordde precies wat ik beoog. Iemand liet mij op een heel mooie, nieuwe manier naar mijn werk kijken: dat mijn gedichten weliswaar langer zijn dan haiku’s, maar net als haiku’s om momenten draaien. Dat er geen tijd verstrijkt, maar dat dat niet verveelt. Wikipedia noemt het een ‘ogenblikervaring’, weet ik nu. Iemand zei dat ik hem op een andere manier naar de wereld had laten kijken. Iemand vertelde dat hij iemand kende die mij ook goed vindt. Iemand herinnerde zich een gedicht van mij dat ik die avond helemaal niet voordroeg.
Dat alles blijft bij mij. Dank jullie wel.