Maandag 8 juli
Dit leek een goede dag om ook een dagboekje te beginnen (mijn favoriete rubriek op blogs van anderen). Omdat ik echt iets overwonnen heb vandaag. Iets wat voor anderen waarschijnlijk niets voorstelt, maar voor mij wel. C. mocht na een onderzoek niet aan het verkeer deelnemen, dus heb ik haar opgehaald bij het ziekenhuis en naar huis gebracht. Dit was trouwens een concrete aanleiding om vier jaar geleden (toen reed ik helemaal niet) een aantal opfrisrijlessen te nemen en een auto te kopen. Dus ik ben superblij dat dat nu kan, maar ik heb er wel wekenlang over gestrest. Alleen rijden, parkeren in de parkeergarage, door Utrecht rijden in de spits, alles vond ik er doodeng aan. Maar ik heb het gedaan, en daarbij alleen een doosje van een cd gesloopt. En mezelf weer eens voor aap gezet omdat het fileparkeren voor ons huis aanvankelijk niet lukte (parkeren is vaak een klein drama hier in de straat).
’s Ochtends probeerde ik te werken en ’s avonds hing ik trots maar uitgeput op de bank, met cakejes die C. op de een of andere manier ook nog had weten te bakken. S. was wel weer naar de crèche, maar werd ‘s middags wakker met koorts. Dan moet ze eigenlijk worden opgehaald, maar ze had tegen de juf gezegd dat ik niet kon komen omdat ik naar het ziekenhuis moest (altijd handig, zo’n geïnformeerd kind), dus hadden ze M. gebeld, maar die kon er niet eerder zijn dan ze er al zou zijn, dus lieten ze het maar zo. We aten door al het gedoe pas laat, maar S. bleef maar zeggen hoe lekker het was (gekookte aardappelen, broccoli en zalm/vissticks, haute cuisine).
Dinsdag 9 juli
Slecht geslapen doordat S. nog steeds ziek is en D. 5 uur ’s ochtends tegenwoordig een prima tijdstip vindt om te ontwaken. We moeten boodschappen doen, hoewel S. opmerkt dat we geen brood hoeven te kopen, omdat we toch cakejes hebben. Hm, waar hebben we dat meer gehoord? Uiteindelijk besluit ik S. in de buggy mee te nemen naar de supermarkt en D. in de draagzak. Niet mijn favoriete vervoeroptie. Helemaal niet als S. in de supermarkt per se met een klein karretje wil lopen en ik ervoor moet zorgen dat ze niet tegen al te veel mensen aan botst, terwijl ik de lege buggy duw. Als we eindelijk terug zijn, is het alweer bijna tijd voor de lunch. S. is het er niet mee eens dat D. eerst borstvoeding krijgt. We hebben een lekker broodje gekocht in de supermarkt, maar ze eet het amper op, daaraan kun je merken dat ze echt nog niet lekker is. Na de lunch gaat ze slapen en dat probeer ik ook even te doen op de bank, maar al snel wordt D. weer wakker. Met haar op schoot lukt het nog wel om een stukje podcast te luisteren. Als de boodschappen worden bezorgd, is S. weer uit bed en mag ze eindelijk ook een cakeje. Daarna spelen we op de grond domino terwijl D. erbij ligt op een kleed en kijken we een tijdje in Nederland van Charlotte Dematons. Terwijl S. een filmpje kijkt (op dit moment meestal een onride van Carnaval Festival of een aflevering van Het Zandkasteel, vandaag Carnaval Festival), probeer ik alvast te koken. Als M. thuiskomt, is de pasta (met vegaspekjes, doperwten en ricotta) zowaar bijna klaar, en maak ik me zorgen omdat ik vlekjes heb gezien in S.’ nek en ik panisch ben voor hersenvliesontsteking. Gelukkig blijkt dat ze vooral aan haar nek heeft gekrabt en zien we er later niks meer van. Het douchen en naar bed gaan verloopt in redelijke harmonie, D. slaapt een poos in de kinderwagen en wij kijken een aflevering van De Campus Cup (inmiddels al afgelopen, maar wij lopen achter).
Woensdag 10 juli
Voor het eerst weer de constructie waarbij M.’s moeder komt oppassen en ik ga werken bij mijn moeder en haar man. Ik schiet best lekker op, vooral nadat mijn broertje ervoor heeft gezorgd dat het toetsenbord werkt. En al moest ik bij mijn ene opdracht al achter een ontbrekend stuk vertaling aan en moet ik er bij mijn andere opdracht nog achter zien te komen in hoeverre ik bepaalde dingen moet/mag/kan herschrijven.
Thuis bleek S. oma te hebben wijsgemaakt dat ze nog een cakeje mocht en dat ze de voor D. bestemde broccoli vast mocht opeten. Geslapen had ze ook niet, dus het was bij het avondeten echt wel klaar. Erg vermoeiend, zeker als je zelf ook al moe bent. Verder ook gewoon veel dingen die veel werk zijn, maar waar niet zoveel over te vertellen valt: poepincidenten, kolven, zooi enigszins proberen op te ruimen.
Donderdag 11 juli
Er zijn grenzen aan hoe vaak je kinderen in je gezicht kunnen hoesten en niezen zonder dat dat gevolgen heeft. Keelpijn. Hoesten. Hoofdpijn. Ook vandaag weer geen volledige werkdag. Zo frustrerend, het lukt zelden om echt meters te maken, zeker zolang ik nog borstvoeding geef (en dus moet kolven als D. er niet is). Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat borstvoeding voor ons het beste is en hoop ik er nog lang mee door te kunnen gaan.
Gelukkig is M. vandaag ook thuis, want we moeten vanmiddag weer naar het ziekenhuis met S. Die kan daardoor alleen ’s ochtends naar de crèche. Ze wil dat wel graag, want haar favoriete juf is er. We laten D. de hele dag gaan, zodat we die niet mee hoeven nemen naar het ziekenhuis. De afspraak verloopt redelijk, het kost wat stress om er op tijd te zijn en de wachtkamer is erg vol. Maar we zitten aardig op een lijn met de arts en hij stelt zowaar een open vraag in plaats van dat hij veronderstelt dat we zussen zijn. S. doet het goed, zegt na afloop dat ze het leuk vond bij de dokter en er hoeft nu even niks te gebeuren. We besluiten D. gelijk op te gaan halen en blijken een snelle route naar de crèche te volgen. Alwaar ze in de barbecuelucht zitten van de bso. D. heeft belachelijk lang geslapen op de crèche en goed gedronken, dus dat is fijn. Het valt me nog tegen hoe moeilijk ik het vind om haar weg te brengen. Ik loop naar huis met D. in de draagzak en de fiets aan de hand, M. en S. gaan vast vooruit. Ik ben erg moe als ik thuiskom en daarna gaat het bergafwaarts, ik ga niet veel later dan S. naar bed, ook al moet ik nog wel voeden.
Vrijdag 12 juli
Ik ben ziek, inclusief koorts. Nog een geluk dat het vandaag geen dinsdag is. Ik lig veel in bed, behalve als M. met de auto naar de garage is. ’s Middags lukt het om te douchen, maar ik sla het feestje van de buren over. S. heeft een waardeloze dag qua zindelijkheid. Ze is wel dolgelukkig met de ballon die ik voor haar opblaas, en D. vindt het ook fantastisch als ik en S. ermee spelen. Niet vergeten dat dat er ook is, twee giechelende kindjes.
Zaterdag 13 juli
Nog steeds ziek. M. gaat met S. naar gym, laatste keer voor de vakantie. Ik ben sinds de geboorte van D. pas een keer geweest, dus het gaat allemaal een beetje langs me heen. En sowieso, omdat ik ziek ben. Hele happen uit m’n weekend. Ik werk wel af en aan aan een gedicht voor een wedstrijd, lang geleden dat ik dat nog eens deed. Goed teken. We denken dat D. kan omrollen, maar we hebben het nog niet gezien (‘Had jij haar op haar buik gelegd?’ ‘Nee, jij?’). M. is alleen getuige van een mislukte poging, waarbij D. hard op haar hoofd valt, dus misschien durft ze nu niet meer. ’s Avonds kijken we naar de nieuwste vlog van Scarlet en Joyce. Er zit veel gesponsorde zooi tussen, maar we kijken toch omdat zij ook twee moeders zijn en hun kindje zo schattig is.
Zondag 14 juli
Nog steeds niet beter, ik word er steeds chagrijniger over. S. en M. gaan zomaar een stukje met de trein en ik zorg voor D. D. is meestal heel vrolijk, maar het is best moeilijk om voor een baby te zorgen als je eigenlijk wil slapen (vooral als die baby niet zoveel slaapt). Er is wel enige vooruitgang, want het lukt om deze hartige taart te maken als avondeten. D. traint haar buikspieren, ze tilt steeds haar hoofd op als ze in haar stoel zit of op haar rug ligt. Na het eten doen we haar in bad. S. wil supergraag helpen en is druk in de weer met een washandje en bekertjes. D. trappelt keihard met haar beentjes, na afloop is S. doorweekt. Ach ja. Als S. in bed ligt, bestellen we boodschappen. We proberen sinds een tijd een weekmenu te maken. Ik snap nog steeds niet hoe het mensen lukt om een keer in de week alle boodschappen te doen, maar we doen nu wel minder vaak boodschappen, eten gevarieerder en proberen meer recepten uit, en dat is heel fijn.