(Ik loop een beetje achter, kinderen, deadlines, het leven, blabla)
Maandag 26 augustus
Er is iets met de deur van de crèche, waardoor we de ingang van de bso moeten gebruiken. Ik heb geen kind op de bso, dus ik heb geen idee waar die deur is. Escaperoom de crèche. S. ziet het eenmaal binnen ook wel zitten om met het onbekende speelgoed van de bso te gaan spelen, dus het duurt al met al even voor we op de groep zijn. De juf kan er niet over uit hoe relaxed het er wel niet uitziet en hoe gezellig het moet zijn dat S. zo goed meeloopt naast de kinderwagen en zo leuk kletst. Eh, oké, bedankt voor het compliment, denk ik, want ‘relaxed en gezellig’ zou ik onze ochtenden toch niet bepaald noemen.
Ik moet even op gang komen met werken, maar dan gaat het wel, ondanks de hitte. Ik aarzel even, maar ik kies er toch weer voor om een geëngageerde comment te plaatsen. Ik vind het heel belangrijk om zo neutraal mogelijk te zijn als redacteur, het gaat niet om mij maar om de tekst, dienstbaarheid blablabla, maar soms lees ik me toch dingen… En dan voel ik me toch ook verantwoordelijk. Als ik het niet zeg, wie dan wel? Ik kan misschien het verschil maken voor lezers, ervoor zorgen dat de tekst inclusiever wordt, of in ieder geval minder kwetsend. En vaak is het ook gewoon onwetendheid. Dus dan spreek ik me toch maar weer uit.
Het duurt ’s avonds weer eindeloos allemaal, maar het is wel gezellig. D. past haar eerste badpakje en het past.
Dinsdag 27 augustus
Ik mag S.’ haar doen. Daar ben ik nog niet zo goed in, maar ik vind het wel leuk, meestal wil ze alleen een speldje. Het wordt weer heel warm, dus we gaan zo vroeg mogelijk naar de speeltuin. Ik heb mijn been opengehaald aan de box toen de lade niet meer openging (vraag niet hoe) en dat is nog steeds niet helemaal over. We dachten er goed van af te zijn gekomen, doordat S. steeds ‘want, eh…’ zei, alsof ze zelf alle antwoorden al had, maar nu is ‘waarom’ toch hier.
D. doet slaapjes in haar bed. Ik kan daardoor zelfs nog even bloggen en werken. En ik denk dat ze later op breakdance gaat. Hoe zij zich op het kleed beweegt, de worm, heet dat volgens mij. Als we S. ’s middags uit bed gaan halen, wil D. per se een pannetje meenemen naar boven, wat S. dan weer hilarisch vindt. Zo gezellig.
’s Avonds heeft S. helaas weer een bloedneus, waarschijnlijk door de warmte. Ze gaat er wel heel goed mee om dit keer en blijft rustig (waardoor ze bijvoorbeeld niet het bloed over haar hele gezicht uitsmeert, dus dat is top).
Woensdag 28 augustus
De dagen van de grote volksverhuizingen zijn altijd moeilijk. En dan ben ik nu ook nog eens bang om een aanrijding te krijgen met de vuilniswagen. Uiteindelijk rijdt die natuurlijk helemaal niet net door de straat als ik daar rijd. Het is een grote teringzooi in huis, de strijd tegen de fruitvliegjes is nog steeds niet gewonnen, ik heb last van RSI en werken schiet niet op. S. heeft weer een waardeloze dag qua zindelijkheid. Bij m’n moeder en haar man stinkt het naar verf. Niemand hier heeft blijkbaar enig idee dat het me maar nét lukt om alles zo’n beetje te doen, als er niets misgaat, als er niets bij komt, want ze suggereren serieus dat ik toch wel even een of andere laptop in Amsterdam kan gaan ophalen.
S. vindt het wel fantastisch om met mijn broertje naar de speeltuin te gaan. ‘Ik ga met mijn oom op stap!’ had ze geroepen. Verder kan ze ‘hupselen’ en doet ze ook echt wel haar best: ‘Mama, kun je even mijn mango snijden? Anders ga ik weer proppen.’
Donderdag 29 augustus
Vrijdag 30 augustus
Geen idee meer. In ieder geval een van de deadlines gehaald en uiteindelijk toch nog een reactie afgedwongen gekregen op de opdracht waar ik maar geen reactie op kreeg.
Zaterdag 31 augustus
Peutergym begint weer, M. gaat erheen met S. Bij S. is er wat verwarring, omdat ze eerst op dreumesgym zat en nu naar een groep met oudere kindjes gaat. Zo is ze helemaal verbaasd dat peutergym in hetzelfde gebouw is als dreumesgym. Dé truc van de dag blijkt te zijn om iemand in en uit een kleed te rollen, daar moet ik dus ook aan geloven als ze terug zijn. Helaas is S. de rest van de dag niet te genieten.
Ik werk nog wat. Aan dit boek werken veel verschillende mensen mee. Ik ken de meesten niet, maar ze laten van zich horen in de comments en ze lijken er zo langzamerhand ook genoeg van te krijgen, want ze gaan steeds vaker tegen elkaar in. Juist doordat ik ze niet ken, zijn het voor mij inmiddels personages geworden. Je moet iets als je al zo lang aan iets werkt.
’s Avonds kijken we Een bezeten wereld terug, een docuserie over het interbellum. Ineens zien we de dansschool uit Utrecht op tv waar we een paar jaar stijldansles hebben gevolgd. Blijkbaar is het een van de oudste dansscholen van Nederland. We zien onze dansleraar en zijn vader (die ook vaak aanwezig was op de dansavondjes) komt aan het woord, het is supercool. We hadden er een haat-liefdeverhouding mee, het was zeker niet altijd makkelijk als vrouwenkoppel en we zijn de meeste passen inmiddels alweer vergeten, maar vanavond overheersen de goede herinneringen.
Zondag 1 september
Ik ben vroeg wakker en besluit direct nog even te gaan werken, wat zowaar een uurtje lukt. ’s Ochtends zoeken we een berg kleding uit, vooral kleding van S. Een goed doel had van die kledingzakken verspreid die ze dan later aan huis komen ophalen, daar besluiten we gebruik van te maken. S. helpt goed mee.
’s Middags besluit ik even langs de Prénatal te fietsen, daar kun je babykleding doneren aan Stichting Babyspullen. Dat idee hadden meer mensen, de containers puilen uit. Het is best confronterend om daar te zijn, omdat ze er veel spullen verkopen die wij nu al helemaal niet meer nodig hebben. Ik loop er wel tegen de zwembandjes aan die we nog nodig hadden voor S. en ik koop ook nog een setje hydrofiele doeken die ik eigenlijk al eerder had willen kopen.
S. had moeite om te gaan slapen en had uiteindelijk zelf bedacht dat ze kon gaan bedenken wat ze zou gaan knutselen. Eh, oké, als het maar werkt. Als ze uit bed komt, blijkt ze bedacht te hebben dat ze gaat verven. We hebben alleen geen verf in huis… In plaats van weer nee te verkopen, besluiten we zelf verf te maken aan de hand van dit recept. S. kan meehelpen en het is ontzettend leuk, we worden helemaal enthousiast en struinen alle kastjes af op zoek naar ‘kleurstoffen’. Daarna vermaakt S. zich een poosje prima met het verven zelf.
Verder is ze een soort rijmmachine (zoiets moet je dus niet tegen haar zeggen, want vervolgens roept ze dan: ‘De rijmmachine staat weer aan!’). Ze rijmt vooral door de letter H overal voor te zetten en het gaat nog niet feilloos, maar toch, het lijkt me snel en toepasselijk voor de dochter van een dichter.
Daarna lukt het ook nog om boodschappen te doen en bestel ik een laptop, dus het is een productieve dag.