Carolijn Visser – Selma
Dit boek sprong vorig jaar nogal in het oog bij ons. Vreemd om overal die naam te zien zonder daar iets over te kunnen zeggen. En nu kon onze S. geen genoeg krijgen van de omslagfoto. Ze zag hem dan ook een tijdje best vaak, want M. en ik konden dit boek nauwelijks wegleggen. Het is zo aangrijpend. Selma was Joods, verloor haar moeder in de Tweede Wereldoorlog, trouwde zelf na de oorlog met een Chinees en ging met hem mee naar China. En daar ging het helemaal mis. De regel was toen dat je je Nederlandse paspoort kwijtraakte als je met een buitenlander trouwde. Door Nederland werd Selma na haar huwelijk dus gezien als Chinees, waardoor ze het in China veel moeilijker had dan andere buitenlanders (en het land ook niet zomaar kon verlaten). Tegelijkertijd werd ze door China gezien als westerling (/kapitalist/intellectueel). Ik vond het erg tragisch en indrukwekkend. En erg mooi opgeschreven.
Francine Oomen – Oomen stroomt over
Ik heb best veel van Oomens boeken gelezen. In ieder geval de complete Hoe overleef ik-serie (die kocht mijn zusje) en Lena Lijstje. Ik vond het een beetje jammer dat ze vanwege haar bekendheid haar slechte gedichten kon publiceren, maar zij en haar succes fascineren me ergens ook. Tot haar beste werk behoren wat mij betreft Het zwanenmeer, maar dan anders en de videoband van Saartje en Tommie die wij nog altijd met veel plezier bekeken toen we daar al veel te oud voor waren. We hadden eventueel een veel jonger broertje achter de hand, maar ik geloof niet dat we hem als excuus gebruikten. Zou ik alsnog kunnen doen nu met mijn dochter :)
Hoe overleef ik stopte, er werd een nieuwe serie gestart met dezelfde personages voor oudere lezers (zodat de personages eindelijk seks konden hebben, dat leek serieus een reden), na een matig boek verschenen er geen andere meer en werd het stil rond Oomen. Dit boek lijkt dat deels te verklaren, en is alleen daarom al interessant. Ik hoop nog heel lang niks te maken te hebben met het onderwerp (de overgang), en heb de medische details ook een beetje gescand. Maar het boek ziet er heel mooi uit, met allemaal tekeningen en collages van Oomen zelf. Ik vind het daarnaast een heel dapper boek, en ondanks alles ook grappig.
Henk van den Diepstraten – Efteling, kroniek van een sprookje
Ik hou van de Efteling. Ik heb de mensen die er als volwassene zonder kinderen nooit meer komen nooit begrepen. Ik denk graag terug aan de keren dat ik er geweest ben met mijn ouders en grootouders (mijn grootouders en vader leven helaas niet meer, dat maakt de herinneringen extra dierbaar) en later ook met vriendinnen, met M. en de schoonfamilie. De laatste keer was twee jaar geleden met M., C. en P. om het slagen van P. te vieren en was ook weer erg fijn, ik schreef er hier al iets over. Ik ga nu ook weer niet zo ontzettend vaak, maar heb nu toch het idee dat ik er al lang niet ben geweest. Vorig jaar mocht ik bijna nergens in (want zwanger) en nu heeft S. er nog niet echt iets aan. Ik kijk er wel heel erg naar uit om straks met mijn eigen gezin (ik kan dit niet schrijven zonder te denken: Wahaha, gezin) zulk soort dingen te doen. Hoe oppervlakkig ook, het leek me zelfs een van de mooie dingen aan een kind hebben toen ik nog geen kind had. Ik zag ons echt al gaan. Ik hoop dat het zo mag zijn over een poosje. Dit alles bij wijze van verklaring voor het feit dat ik dit boek las. Het is een jubileumboek, uitgegeven bij het vijftigjarig bestaan van het park in 2002. De nieuwste ontwikkelingen staan er dus niet in en heel kritisch is het ook niet. Zoals je kunt verwachten bij een jubileumboek, het is vooral een lofzang, het halve boek gaat over hoe hard iedereen werkte en wat voor geweldige oplossingen er werden bedacht voor problemen (er staan veel interviews in met oud-personeelsleden). Dat had ik op een gegeven moment wel een beetje gezien. Maar er staan toch ook wel leuke weetjes en anekdotes in (bijvoorbeeld over Anton Pieck, die door zijn werkwijze de bijnaam ‘de milde dictator’ kreeg) en het mag denk ik ook wel gezegd worden dat het een uniek park is. Ik kreeg van het lezen in ieder geval veel zin om er weer eens heen te gaan.