Francine Oomen – Hoe overleef ik met/zonder gescheiden ouders?
Mijn zusje las de Hoe overleef ik-boeken altijd. En ik dan na haar ook. Vermakelijk, al ergerde ik me altijd aan de hoeveelheid puberproblemen die Oomen meende te moeten behandelen. Ongeloofwaardig veel, en vervolgens werden ze ongeloofwaardig snel opgelost, vond ik. In haar werk voor jongere kinderen lijkt meer ruimte te zijn voor fantasie en humor, ik vind dat dat haar beter ligt. De videoband van Saartje en Tommie hebben wij in ieder geval grijs gedraaid vroeger. Ik ben wel gefascineerd door haar succes en altijd nieuwsgierig naar wat ze maakt, en heb dan ook best veel van haar gelezen. Lena Lijstje vond ik leuk, maar mijn favoriet is het Kinderboekenweekgeschenk Het zwanenmeer, maar dan anders. Dat gaat ook over zware dingen (en dat mag ook gerust van mij), maar dan op een heel sprookjesachtige manier. Ik durf de 12+-boeken van Carry Slee (immens populair toen ik de doelgroep was) inmiddels dus niet meer te herlezen. Daarin was het helemaal een doffe ellende. Liep ook vaak niet goed af, dat moet gezegd.
Terug naar Oomen. Een paar jaar terug werd bekend dat er een vervolg kwam op de Hoe overleef ik-serie. Zogenaamd voor oudere kinderen. Ook dit moest een serie worden, maar met een andere naam (Rosa & Co) en met een ander uiterlijk. Tot nu toe is daar een deel van verschenen. Deels ook vanuit Rosa’s vriendje Neuz geschreven. Ik vond het ongeloofwaardiger dan ooit, en niet veel aan. Eerlijk gezegd had ik vooral het idee dat Oomen koste wat kost Rosa en Neuz met elkaar naar bed wilde laten gaan, en dat dat steeds maar niet kon omdat achtjarigen haar boeken verslonden.
Het opvallende is dat er weinig meer vernomen is over die met veel bombarie aangekondigde nieuwe serie. Wat de indruk wekt dat het een minder groot succes was dan gehoopt. Sterker nog, in plaats van een volgend deel in de Rosa & Co-serie, heeft Oomen nu een nieuw deel aan de oude vertrouwde Hoe overleef ik-reeks toegevoegd! Aangezien beide series op elkaar aansluiten, was er alleen voorafgaand aan de Hoe overleef ik-serie nog ruimte. Een heuse prequel dus. Die moest ik natuurlijk lezen om het plaatje compleet te krijgen. En ik heb me er wederom prima mee vermaakt. Al is dit boek nog een tikje belerender dan haar andere boeken, omdat de survivaltips nu afkomstig zijn van een kinderboekenschrijfster in plaats van van Rosa’s vrienden. Je hoort Oomen zelf er te duidelijk doorheen naar mijn smaak. Ik miste Esther en vooral Jonas in dit boek (die kent Rosa op dit moment nog niet). En waar zijn de leuke tekeningen van Annet Schaap gebleven? Die horen er voor mij echt bij.
Robert Alberdingk Thijm – Motregenvariaties
Toneelstuk. Vorig jaar naartoe geweest (daar schreef ik hier over) en daarna de uitgave van het script gekocht. Het is zo’n leuk stuk, zat er weer helemaal in. Toen ik het stuk zag, was er geen enkel uitzicht op een bundel, en nu is mijn bundel er gewoon. Bizar, maar fijn.
Ernest van der Kwast – De ijsmakers
Dit boek moest ik vrij snel uitlezen, want het moest terug naar de bieb. Erg onder de indruk van de hoeveelheid informatie die van der Kwast door dit verhaal heen weet te weven. Heel geloofwaardig gedaan, terwijl er achter in het boek mensen bedankt worden waardoor ik de indruk kreeg dat hij niet uit zichzelf zo veel weet van ijs maken en internationale poëziefestivals. Kreeg er ook echt zin van in ijs en gedichten. Het boek springt ook nog eens heel soepel door de tijd heen. Alleen over het einde was ik niet zo te spreken, ik vind dat het in een verkeerde tijd eindigt, had nog meer over andere personages willen weten. Maar absoluut een leuk boek!
J.K. Rowling – Een goede raad
(The Casual Vacancy, vertaald uit het Engels door Carolien Metaal en Sabine Mutsaers. Luisterboek, voorgelezen door Nelleke Noordervliet)
Via Luisterbieb geluisterd, maar nu blijkt dat veel ‘gewone romans’ eraf gehaald zijn omdat het bedrijf dat de app nu exploiteert ook dure abonnementen verkoopt. Zo jammer. Maar in ieder geval nog wel kunnen genieten van Een goede raad. Ik lees Harry Potter nog altijd heel graag, dus je zou zeggen dat ik dan ook wel nieuwsgierig was naar Rowlings eerste andere boek (voor volwassenen). Nou, aanvankelijk niet. Want ik had gelezen dat het over gemeentepolitiek ging, en dat sprak me totaal niet aan. Uiteindelijk toch aan begonnen. Het heeft lang geduurd voor ik het helemaal geluisterd had (zo lang dat me ontgaan was dat dit boek en veel andere titels inmiddels uit de app verdwenen zijn), maar het duurt dan ook ruim 20,5 uur. En het gaat inderdaad over gemeentepolitiek, een lid van de deelraad van Pagford overlijdt en er barst een strijd los over wie zijn plaats in mag nemen. Maar ondertussen is er nog zoveel meer aan de hand. Rowling voert heel veel verschillende inwoners op en al hun verhalen zijn met elkaar vervlochten. En dat is zo knap gedaan. Daarnaast heeft ze echt humor. Ook complimenten voor Nelleke Noordervliet, die alles uit de kast trekt om de verschillende personages een stem te geven. Ze acteert het haast meer dan dat ze het voorleest. Dat kan irritant zijn, maar ik vond het hier fantastisch. Haar Engels (met name belangrijk voor alle namen) vond ik ook goed. Hier en daar is het boek wat melodramatisch, maar dat is Harry Potter ook, en toch moet ik dan huilen. Nu op zoek naar de driedelige BBC-serie, want die is er ook nog.