Deze maand best wat rust gevonden om te lezen. Fijn!
Aukje Holtrop – Nynke Van Hichtum. Leven en wereld van Sjoukje Troelstra-Bokma de Boer (1860-1939)
Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit boek helemaal ging lezen. Ik heb Afkes tiental ooit wel gelezen, maar verder ken ik het werk van Nynke van Hichtum eigenlijk niet. Ik weet er nu een stuk meer over :) Holtrop promoveerde op deze biografie, het is duidelijk te zien hoeveel onderzoek ze heeft gedaan en daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben (het mag duidelijk zijn dat ik zelf nooit zal promoveren). Ondanks de enorme hoeveelheid informatie is het een erg pakkend geschreven boek, luchtig en enthousiast, en soms ronduit grappig. En Sjoukje leefde in een interessante tijd. Ik vond haar alleen niet al te sympathiek overkomen, ze mankeerde altijd wat en zeurde bij werkelijk iedereen om geld (en dan trok Floor Wibaut maar weer zijn portemonnee). Doordat ze getrouwd was met Pieter Jelles Troelstra, kom je ook veel te weten over de Nederlandse politiek in die tijd. Zijn Gedenkschriften hoef je trouwens niet meer te lezen als je dit boek gelezen hebt, omdat Holtrop daar nogal veel uit citeert. Dat scheelt weer. Maar ik wil nu wel deze film zien.
Griet Op de Beeck – Kom hier dat ik u kus
Mensen waren en zijn zó enthousiast over Op de Beecks debuut Vele hemels boven de zevende dat het me een beetje tegenviel toen ik het uiteindelijk las. Ik vond het wel goed, maar het was wat te sentimenteel naar mijn smaak. En de stemmen verschilden voor mij niet genoeg van elkaar (ik zie daar dan ook altijd streng op toe, zo concludeerden twee verschillende auteurs laatst). Kom hier dat ik u kus (heerlijke titel), haar tweede boek, vond ik misschien wel beter dan Vele hemels. De bespiegelende manier van schrijven, het filosofische zit ook in dit boek, maar omdat dit maar vanuit een personage geschreven is, vond ik het een stuk geloofwaardiger. Hoofdpersoon Mona wordt steeds ouder in de verschillende delen, en dat is heel knap doorgevoerd in de stijl. Sterke personages en dialogen. Met name het eerste deel was voor mij persoonlijk erg confronterend, wat aangeeft dat het een goed boek is, dat echt kan raken. Ik vond het nog steeds te sentimenteel hier en daar, dacht nog steeds: Hier had je eigenlijk moeten stoppen, maar ik heb het wel echt graag gelezen.
Annegreet van Bergen – Gouden jaren
Ik hou van dit soort boeken over geschiedenis. Gouden jaren wordt in de markt gezet als feest der herkenning voor babyboomers, maar ik vermaakte me er ook prima mee. Leest door de korte stukjes en de foto’s razendsnel weg. Het is soms een beetje anekdotisch, dat had van mij niet per se gehoeven, maar dat komt ook gewoon doordat ze zo veel verschillende thema’s behandelt. Van Bergen is econoom, en dat perspectief (welk deel van hun inkomen besteedden mensen destijds aan producten, hoe duur zouden die producten nu zijn als wij een even groot deel van ons inkomen eraan zouden besteden?) voegt echt iets toe. Ik voelde me af en toe wel een behoorlijke nostalgist, omdat ze doet alsof iedereen tegenwoordig een vaatwasser en een droger heeft. En omdat ze een onnozelaar van mijn leeftijd opvoert die niet weet hoe een telefoon met draaischijf werkt.
Anna Gavalda – Het leven, maar dan beter
(La vie en mieux, vertaald uit het Frans door Floor Borsboom)
Ik durf Samen ben je minder alleen (Ensemble c’est tout) nu dus niet meer te lezen. Sinds dat boek ben ik fan van Gavalda’s werk, maar misschien ben ik wel vooral fan van dat boek. Of valt ook dat vreselijk tegen als ik het nu nog eens lees. Het leven maar dan beter vond ik in ieder geval niet zo bijzonder. Ik hou van haar bestudeerd onaffe stijl, met veel haakjes en drie puntjes, en er staan ook wel mooie zinnen in, maar ook zoveel… geneuzel. Het zijn twee verhalen die niets met elkaar te maken hebben en ik weet niet, ik kreeg een beetje de indruk dat haar uitgever haar had gevraagd of ze alsjeblieft nog iets te publiceren had, en dat ze toen zei: ‘Nou, eigenlijk niet, alleen deze verhalen, maar –’
‘Geef hier!’