Niet veel (uit)gelezen deze maand, maar wel twee boeken die de moeite waard waren (en niet heel dun).
Margriet van der Linden – De liefde niet
Fascinerend en dapper boek, omdat Van der Linden volgens mij dicht bij zichzelf blijft. Bovendien speelt het zich deels in Amersfoort af (daar heeft ze gestudeerd), altijd leuk. Ik ben blij dat ik niet zo religieus ben opgevoed, wat een worsteling. Ze schrijft in de derde persoon, dat maakt het soms lastig om te volgen wie wat zegt. Ik zou nog eens kritisch hebben gekeken naar de alinea-indeling en de lengte van de zinnen, al past het taalgebruik wel goed bij de sfeer van het boek. Ik begrijp dat het moeilijk is om op deze manier over je eigen geschiedenis te schrijven, maar het boek blijft soms toch nog iets te veel aan de oppervlakte naar mijn smaak. Het einde is ook behoorlijk open.
Daniela Hooghiemstra – De geest in dit huis is liefderijk. Het leven en De Werkplaats van Kees Boeke (1884-1966)
Ik nam dit boek impulsief uit de bieb mee. Ik wist niet veel van Kees Boeke, maar ik weet inmiddels wel dat ik de eerste helft van de twintigste eeuw een interessante periode vind en dat ik sommige van dit soort biografieën/promotieonderzoeken graag lees. Dat gold ook zeker voor dit boek. Weer zwaar onder de indruk van de hoeveelheid werk die in zo’n boek zit, ik denk niet dat ik dat zou kunnen. M. zegt dan: ‘Gelukkig zijn er mensen zoals jij die dit soort boeken ook daadwerkelijk lezen’, maar in dit geval heb ik behoorlijk veel naverteld en geciteerd. Over hoe Boeke het fortuin van zijn vrouw probeerde weg te geven omdat ze zonder geld wilden leven. En hij ondertussen wel donaties probeerde los te peuteren bij mensen voor van alles en nog wat. Over zijn pacifisme, en zijn problemen daardoor. Hij werd namelijk met enige regelmaat gearresteerd, bijvoorbeeld omdat hij preekte op straat en weigerde belasting te betalen, omdat daarmee onder andere het leger werd gefinancierd. Dat hij op een gegeven moment met de agent die hem altijd kwam arresteren had afgesproken op het station, zodat zijn kinderen er niet steeds getuige van hoefden te zijn. En natuurlijk over zijn alternatieve school De Werkplaats in Bilthoven, waar Beatrix, Irene en Margriet ook nog een tijdje op gezeten hebben (dat was overigens geen succes). Ik was ook enorm gecharmeerd van hoe Hooghiemstra alles vertelde. Ze heeft een scherp oog voor wat interessant is en vertelt precies genoeg over de tijd waarin Boeke leefde en de wereld om hem heen. En ook al is het een handelseditie van een proefschrift, ze formuleert sommige dingen zo heerlijk droogkomisch: ‘Wat Kees aanzag voor “de Goddelijke leiding” in zijn leven, was in werkelijkheid vaak zijn moeder.’ (p. 122)