Het is een veeg teken dat ik nog niet eens de boeken van januari online had gezet. Van lezen komt het even weinig.
Nina Polak – We zullen niet te pletter slaan
Ik las dit boek en ik kwam er maar niet in. Het is zeker niet slecht geschreven, al vond ik de schrijfstijl wel wat pretentieus. De personages zijn in wezen ook interessant. Twee moeders, een Poolse feministe en een bekakte Brabantse. Een dochter die illustratrice is en haar beste vriend, kunstenaar tussen man en vrouw in. Een zoon die nog niet zo goed weet wat hij met zijn leven wil en daarom zijn vriendin achterna reist naar India. Het kon me allemaal niet echt boeien, ondanks de soms scherpe observaties. Het einde vond ik overigens wel mooi, dus ik was blij dat ik het toch uitlas.
Lindsay King-Miller – Ask a Queer Chick
Via First to Read. Deze vrouw heeft een online adviesrubriek voor queers. Waar ik nog nooit van had gehoord, maar daar is dit boek op gebaseerd. Het is vrij basic allemaal, dus sommige thema’s (coming-out, daten) gingen mij niet echt (meer) aan en heel informatief vond ik het niet. Het informatiefste was misschien nog wel dat het zo Amerikaans is. Het is dus érg bemoedigend en positief geformuleerd (je bent het waard en je redt het wel en alles is awesome, ook al wordt in het dankwoord iemand bedankt die het aantal awesomes sterk zou hebben verminderd, ik wil niet weten hoe het eerst was). En het is erg gericht op alle verschillende labeltjes die mensen voor zichzelf kunnen hebben (die kende ik toch nog niet allemaal). Het was lekker licht om te lezen, maar liet me toch ook nog wel nadenken over mijn eigen vooroordelen en standpunten.
Youssouf Amine Elalamy – De clandestienen
(Les clandestins, vertaald uit het Frans door Jacco Leeuwerink)
Dit boek zou ik zelf niet snel hebben uitgekozen. Het werd me aangeraden door K., omdat het haar aan mijn stijl deed denken. Ik begrijp wat ze bedoelt. Het boek verhaalt over een aantal verdronken bootvluchtelingen en de mensen die achter zijn gebleven in hun land van herkomst. Het is erg fragmentarisch en poëtisch. En regelmatig nogal lyrisch, zoals literatuur uit de Arabische wereld vaker is. Dat spreekt mij nooit zo aan, ik mis dan nuchterheid en humor. Mooie zinnen en beelden zijn zeker in dit boek te vinden, maar als geheel vond ik het een stuk minder hartverscheurend dan het volgens mij had kunnen zijn.
Auke Kok en Dido Michielsen – De redding van de familie Van Cleeff
Dit aangrijpende boek had ik snel uit, de stijl van de auteurs (die ik kende van hun boek over hun uit China geadopteerde dochters) is erg fijn. Het is hier en daar misschien wat anekdotisch, maar dat kan haast ook niet anders door de manier waarop ze hun materiaal verzamelden. Een ander punt is dat ze soms wat kort door de bocht zijn over ‘het grotere verhaal’ van de Tweede Wereldoorlog, maar ook dat is denk ik moeilijk te voorkomen. Het is vooral een boek over deze familie, en over de rest zijn natuurlijk genoeg andere boeken. Aanrader!